Αρχική Εκδημοκρατισμός της διοίκησηςΆρθρο 25: Επανασύσταση Δημοτικής ΑστυνομίαςΣχόλιο του χρήστη Άννα Ζιάννα | 18 Μαρτίου 2015, 10:54
  • Σχόλιο του χρήστη 'Άννα Ζιάννα' | 18 Μαρτίου 2015, 10:54

    Αγαπητοί κύριοι της κυβέρνησης της ελπίδας, Διαβάζετε τη επιστολή μίας 40χρονης απελπισμένης, αγανακτισμένης, καταχρεωμένης αλλά και αηδιασμένης πρώην δημοτικού αστυνομικού, μητέρα δύο ανήλικων κοριτσιών, που εργάζεται από τις 07-07-2014 στο Α.Τ. Χερσονήσου Κρήτης. Από μικρό κορίτσι ποτέ δεν είχα ονειρευτεί να γίνω δημοτικός αστυνομικός ή ακόμη και αστυνομικός. Η ζωή όμως είναι γεμάτη εκπλήξεις, άλλοτε ευχάριστες, άλλοτε δυσάρεστες. Η ζωή λοιπόν με έφερε τον Ιούνιο του 2004 να ορκίζομαι ως δημοτικός αστυνομικός στον δήμο Ηρακλείου Κρήτης. Γνωρίζετε τι επακολούθησε, και αναφέρομαι στη διάλυση της Υπηρεσίας μου που κρίθηκε αναποτελεσματική, στον διασυρμό και την απαξίωσή της αλλά και της δικής μου προσωπικά, αφού οι άνθρωποι φτιάχνουν την υπηρεσία, και δεν θα ήθελα να σας κουράσω με λεπτομέρειες. Με αυτά και με άλλα λοιπόν, κατέληξα τον Ιούλιο του 2014 να εργάζομαι στο ΑΤ Χερσονήσου Κρήτης, αφού κρίθηκα ικανή και πέρασα τις δοκιμασίες των ιατρικών και ψυχοτεχνικών εξετάσεων από την ΕΛΑΣ. Ομολογώ ότι ξεκίνησα με φόβο και δισταγμό. Η ελληνική αστυνομία για μένα ήταν σαν να κολυμπάω σε θολά νερά. Δεν είχα ξαναβρεθεί σε τέτοιο εργασιακό περιβάλλον. Ο καιρός όμως περνούσε και ενώ όλοι μας περιμέναμε το πολυπόθητο ΠΔ, που θα όριζε τις νέες μας αρμοδιότητες, άρχισα να την αγαπώ και να αισθάνομαι πολύ άνετα στη νέα μου δουλειά και σε αυτό βοήθησε ο ένθερμος εναγκαλισμός μας από τους συναδέλφους της ΕΛΑΣ. Αν και δεν είχα επίσημα κάποιο αντικείμενο, ο διοικητής μου, άνθρωπος νέος, διορατικός και απαλλαγμένος από κάθε είδους συμπλέγματος , μου εμπιστεύθηκε ένα ευαίσθητο κομμάτι της υπηρεσίας. Ξαφνικά, διαπίστωσα ότι την αγαπάω αυτή τη δουλειά και έδινα τον καλύτερό μου εαυτό. Και ξαφνικά πάλι ένα πρωί ξυπνώ και διαπιστώνω ότι πάλι ο κόσμος γκρεμίζεται κάτω από τα πόδια μου. Πάλι έχω κριθεί αναποτελεσματική, πάλι έχω κριθεί λίγη, πάλι ουρανοκατέβατη και απρόσκλητη σε ένα σύστημα που δεν με χρειάζεται πάλι. Και φυσικά πάλι αναρωτιέμαι. Ποιος το λέει πάλι αυτό; Ποιος πραγματικά πάλι με κρίνει; Πως γίνεται όλοι οι προϊστάμενοι μου τόσα χρόνια να με κρίνουν ικανή και άξια και ένας υπουργός να έχει αντίθετη άποψη που δεν με ξέρει και με βάζει στο τσουβάλι; Κύριε υπουργέ, με το νομοσχέδιο για την επανασύσταση της δημοτικής αστυνομίας που προωθείτε, άκριτα, αβίαστα και ελαφρά τη καρδία, χαρακτηρίζετε και εσείς, όπως και οι προκάτοχοι σας, ότι εγώ όπως και μια ολόκληρη γενιά των 40αρηδων είναι άχρηστοι και αναποτελεσματικοί. Πόσες φορές νομίζετε ότι αντέχει ένας άνθρωπος αυτής της ηλικίας να του το λέτε κατάμουτρα; Που είναι η αξιοπρέπεια, η αξιοκρατία, ο σεβασμός του εργαζόμενου; Σας παρακαλώ να σκύψετε ανθρώπινα πάνω από το πρόβλημα μας. Η προηγούμενη κυβέρνηση με είδε σαν αριθμό τον Ιούλιο του 2013. Εσείς σας παρακαλώ να με δείτε ως άνθρωπο και εργαζόμενο. Να θυμάστε ότι ο ικανοποιημένος εργαζόμενος-άνθρωπος είναι πάντα αποδοτικός, πρόθυμος και αποτελεσματικός. Ζητώ αυτή η φορά να μου δώσετε τη δυνατότητα να επιλέξω. Ζητώ και επιθυμώ την παραμονή μου στην ΕΛΑΣ. Ζητώ την πλήρη ένταξή μου στην ΕΛΑΣ και την αφομοίωσή μου από τον νέο εργασιακό μου φορέα, με ό,τι αυτό επιτάσσει. Άννα Ζιάννα, πρώην δημοτικός αστυνομικός που εργάζεται στην ΕΛΑΣ.