Αρχική Αναμόρφωση συστήματος προσλήψεων και καθολική υπαγωγή τους στον πλήρη έλεγχο του ΑΣΕΠΆρθρο 1 Έκταση εφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη Σπυρίδων | 12 Νοεμβρίου 2009, 10:19
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σπυρίδων' | 12 Νοεμβρίου 2009, 10:19

    Αξιότιμε κ. Υπουργέ, Κάθε φορέας του Δημοσίου (και όχι μόνο) αποτελείται από δύο απολύτως διακριτά μεν, άρρηκτα συνδεδεμένα δε, μέρη: τις λειτουργίες και τα έργα. Το παρόν σχέδιο νόμου ορθώς εξασφαλίζει ότι δεν θα υπάρξουν νέες συμβάσεις έργου που υποκρύπτουν εξαρτημένη εργασία. Το παρόν σχέδιο νόμου όμως χρήζει τροποποίησης ούτως ώστε να εξασφαλίζει την ελάχιστη απαιτούμενη προσαρμοστικότητα του Δημοσίου για την επιτυχή υλοποίηση έργων. Η υπαγωγή του συνόλου των συμβάσεων έργου, οι οποίες είναι ο κύριος μοχλός τροφοδότησης του μηχανισμού υλοποίησης έργων στο Δημόσιο (το ίδιο ισχύει και για τον ιδιωτικό τομέα), στη μακροχρόνια αναμονή για τη σχετική βεβαίωση του ΑΣΕΠ, πρακτικώς τις ακυρώνει. Τελείως ενδεικτικά, σημειώνω ότι η υποβολή πρότασης για χρηματοδότηση έργου από την ΕΕ στηρίζεται σε σημαντικό βαθμό στα προσόντα στελεχών και συνεργατών του φορέα που θα εργαστούν στην υλοποίηση του έργου, όπως ο project manager. Δεδομένης της υφής της εργασίας του, είναι φυσιολογικά εξωτερικός συνεργάτης του φορέα (ειδάλλως θα ήταν, όπως έχει αποδειχθεί στην πράξη, αργομισθία). Γιατί όμως να συμφωνήσει να συνδράμει στην διεκδίκηση του εν λόγω έργου εάν δεν είναι γνωστοί οι όροι συμμετοχής του – πόσο μάλλον εάν η διαδικασία πλήρωσης της θέσης του ξεκινήσει από το μηδέν μέσω ΑΣΕΠ; Ακόμα και αν το κάνει, είναι σχεδόν βέβαιο ότι η χρηματοδότηση θα απορριφθεί από την ΕΕ λόγω αλλαγής βασικού για το αποτέλεσμα της κρίσης στελέχους! Επίσης, η συνήθης διαδικασία επιλογής μέσω ΑΣΕΠ κοστίζει χρονικά τόσο πολύ που πρακτικά θα ακυρώσει τη δυνατότητα χρησιμοποίησης εξωτερικών συνεργατών σε έργα. Είμαι βέβαιος ότι δεν είναι στόχος σας είτε να μην γίνονται έργα είτε να γίνονται μόνο από μονίμους υπαλλήλους γιατί, εάν αποκλείσουμε την ύπαρξη νοσηρών φαινομένων, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι κατέχουν όλη την απαραίτητη εξειδικευμένη γνώση, ο μόνος ορθολογικός τρόπος για να λειτουργήσει στην πράξη μια τέτοια προσέγγιση είναι η ύπαρξη πολλών, πολυπληθών και πολύ καλά αμειβόμενων επιτροπών. Οι επιπτώσεις στην παραγωγικότητα του Δημοσίου τομέα, για την οποία έχουν επενδυθεί και θα συνεχίσουν να επενδύονται δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, θα υποστεί ένα σημαντικό πλήγμα εάν δεν υπάρξει μηχανισμός – γιατί όχι εντός ΑΣΕΠ – που να ολοκληρώνει τη διαδικασία λήψης απόφασης (όχι μόνο για το εάν ένα ρόλος σε κάποιο έργο δεν σχετίζεται με πάγια και διαρκή ανάγκη αλλά και κρίνοντας αντικειμενικά τους υποψηφίους) εντός λίγων ημερών. Τέλος, δράττομαι της ευκαιρίας για να σημειώσω ότι ένας σκληρός με τους υποψήφιους εξωτερικούς συνεργάτες νόμος δεν είναι πανάκεια: πολλές συμβάσεις έργου στο παρελθόν είχαν αντικείμενο που δεν σχετιζόταν με πάγια και διαρκή ανάγκη – τα άτομα όμως που εργάζονταν σε φορείς του Δημοσίου με το πρόσχημα αυτής της σύμβασης δεν κάλυπταν καθημερινά το συμβατικό τους αντικείμενο αλλά πάγια και διαρκή ανάγκη. Πιθανώς ο νομοθέτης να έπρεπε να μεριμνήσει και για τις επιπτώσεις της μη υλοποίησης του συμβατικού αντικειμένου του εκάστοτε έργου.