Υπουργείο Εσωτερικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Αποστόλης Μουστάκης' | 12 Νοεμβρίου 2009, 10:32

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θεωρώ ότι η διάταξη αυτή του σχεδίου νόμου πρέπει να εκλείψει γιατί πολλοί είναι μέχρι σήμερα οι άνθρωποι που κρατούνται όμηροι σε όλες τις υπηρεσίες του δημοσίου και έχουν εδώ και χρόνια μία εμπειρία με συμβάσεις μίσθωσης έργου και άλλες συμβάσεις. Αυτοί οι άνθρωποι αφενός έχουν μάθει την δουλειά, μπορεί να μπήκαν όπως μπήκαν στο δημόσιο αλλά δεν ευθύνονται αυτοί για τον τρόπο πρόσληψης. Τις αδυναμίες του ελληνικού συστήματος πρόσληψης δεν είναι δυνατόν να τις πληρώνει άνθρωπος που ψάχνεται να βρεί μία δουλειά και να μένουν στο απυρόβλητο όλοι εκείνοι που το προκάλεσαν. Ούτε βεβαίως θα πρέπει να γίνεται αναδρομική χρήση της ¨αξιοκρατίας¨όταν παράλληλα δίνει το σχέδιο νόμου την δυνατότητα να μπαίνουν στο δημόσιο αθλητές που διακρίθηκαν ή να μοριοδοτεί αδρά τους κατόχους διδακτορικού και μεταπτυχιακού. Σύμφωνα με τις προτεινόμενες διατάξεις του άρθρου 4 παράγραφος 6 αν κάποιος έχει διαδκτορικό και μεταπτυχιακό θα παίρνει 600 μονάδες.Δηλαδή το δημόσιο χρειάζεται ως ΠΕ και ΤΕ μόνο αποφοίτους διδακτορικού και μεταπτυχιακού;Γιατί με την διάταξη αυτή δεν είναι ανάγκη κάποιος που απλά έχει τελειώσει ΑΕΙ ή ΤΕΙ να κάνει αίτηση μιας και από ¨χέρι¨είναι χαμένος λόγω της αυξημένης μοριοδότησης των κατόχων μεταπτυχιακών τίτλων. Ποιός είπε ότι οι κάτοιχοι μεταπτυχιακών τίτλων είναι εκ προοιμίου και οι καταλληλότεροι; Εν τω μεταξύ με αυτήν την διάταξη κάθε νέος που τελειώνει το Πανεπιστήμιο δεν θα έχει πρακτικά την δυαντότητα αίτησης για πρόσληψη στο δημόσιο, μιας και θα πρέπει για να μαζέψει μόρια να κάνει μεταπτυχιακό και διδακτορικό, δηλαδή να συνεχίσει τις σπουδές του για 6 χρόνια ακόμα τουλάχιστον.Αλήθεια μπορεί σήμερα η Ελληνική οικογένεια να σηκώσει τέτοιο βάρος; Από τις διατάξεις του σχεδίου νόμου προκύπτει ότι μόνο οι κάτοχοι διδακτορικού και μεταπτυχιακού ή οι αθλητές που έχουν διακριθεί θα έχουν την δυαντότητα πρόσληψης στο δημόσιο. Τα διδακτορικά και τα μεταπτυχιακά καλά είναι, μπορούν αν δίνουν μία κάποια προσαύξηση αλλά δεν μπορούν να δίνουν τόσο μεγάλη προσάυξηση. Το Δημόσιο δεν είναι Πανεπιστήμιο. Τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ χρειάζονται αυτούς τους τίτλους. Αυτά σας τα γράφω ως κάτοχος και διδακτορικού και μεταπτυχιακού και με 20 χρόνια εμπειρία στο Δημόσιο. Ενα απλό παράδειγμα μπορώ μόνο να σας πω για το πως μπορούν όλοι οι άνθρωποι να αποδώσουν.Ο θεσμός των ΚΕΠ στήθηκε αναπτύχθηκε και λειτούργησε με συμβασιούχους που οι περισσότεροι από αυτούς δεν είχαν προηγούμενη εμπειρία με την δημόσια διοίκηση.Εκ του αποτελέσματος όμως φάνηκε ότι αφενός αγαπήθηκε από τον κόσμο με ποσοστά που υπερβαίνουν το τέλειο (ο κόσμος δεν αγαπά κάτι που δεν τον εξυπηρετυεί και δεν αποδίδει)και αφετέρου όχι απλά λειτούργησε αλλά έλυσε πολλά χρονίζοντα προβλήματα της ελληνικής γραφειοκρατίας.Οι άνθρωποι αυτοί δεν θάπρεπε να γίνουν μόνιμοι λοιπόν κάποια στιγμή.Τι θα χρειαζόταν το διδακτορικό και το μεταπτυχιακό σε αυτήν την υπηρεσία;Θα γινόταν καλύτερη η εξυπηρέτηση των πολιτών;Ο αθλητής θα απέδιδε καλύτερα; Η απάντηση είναι ένα μονοσήμαντο όχι. Το ίδιο ισχύει ακι για την πλειάδα των υπηρεσιών του δημοσίου. Ούτε οι διδάκτορες καιμεταπτυχιακοί ούτε οι αθλητές θα είχαν καλύτερη αντιμετώπιση των θεμάτων των πολιτών. Εξάλλου γιατί να είναι μόνο οι αθλητές οι δικαιούχοι προνομίων και να μην είναι τα παιδιά εκείνα που έχουν καταλάβει πρωτιές σε μαθηματικούς, χημικούς, φυσικών επιστημών, φιλολογίας και άλλων επιστημών διαγωνισμούς;αυτοί δεν σήκωσαν την Ελλάδα ψηλά;Την σήκωσε την Ελλάδα μόνο ο αθλητής που πήρε 1,2, 3η θέση σε διεθνείς αγώνες και όχι αυτός που πήρε την 10η για παράδειγμα;Μήπως πολλοί από τους αθλητές αυτούς έχουν και άλλους πόρους από διαφημίσεις προϊόντων και κατά συνέπεια δεν τους χρειάζεται και ο μισθός του δημοσίου;Κατά την γνώμη μου οι διατάξεις του σχεδίου νόμου θα έπρεπε να ήταν ευνοϊκές για τους περισσότερους των πολιτών χωρίς διατήρηση ή δημιουργία νέων διακρίσεων.Δεν θέλουμε ένα δημόσιο μόνο ¨πυρηνικών¨επιστημόνων, αλλά ένα Δημόσιο ευέλικτο, χωρίς γραφειοκρατία με εκροή θετική για τον πολίτη και την χώρα. Ενα Δημόσιο που θα παίζει όχι το ρόλο της έκδοσης πιστοποιητικών, αλλά της διαμόρφωσης και εφαρμογής πολιτικών. Σε αυτό το Δημόσιο δεν χρειάζονται μόνο μεταπτυχιακά και αθλητισμός.Χρειάζοται όλοι.