Αρχική Εκδημοκρατισμός της διοίκησηςΆρθρο 20: Πεδίο εφαρμογήςΣχόλιο του χρήστη Καμανάς Γεώργιος | 24 Μαρτίου 2015, 12:30
  • Σχόλιο του χρήστη 'Καμανάς Γεώργιος' | 24 Μαρτίου 2015, 12:30

    Άρθρο 20 : Πεδίο εφαρμογής του σχεδίου Νόμου Και στην παράγραφο 1 στο τέλος της περίπτωσης α να συμπληρωθεί : ''......και οι υπάλληλοι που εκδιώχθηκαν αυθαίρετα με αντισυνταγματικές και άκυρες αποφάσεις οι οποίοι είχαν ασκήσει το δικαίωμα της επίσχεσης εργασίας και για τους οποίους αναδρομικά με πρωτόδικες αποφάσεις κυρίων αγωγών ενώ αναγνωρίσθηκε ότι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου δεν επαναπροσλήφθηκαν λόγω παρέλευσης προθεσμιών σύμφωνα με το άρθρ. 6 παρ 1 του ν. 3198/1955 ''. ΣΧΟΛΙΟ : Για την καθολική αποκατάσταση των αδικιών που έγιναν τα τελευταία χρόνια στην Δημόσια Διοίκηση θα πρέπει στις ρυθμίσεις του νέου Νομοσχεδίου που προωθεί η κυβέρνηση να ληφθεί υπ’ όψιν και η κατηγορία των εργαζομένων που ήταν σε επίσχεση εργασίας για λόγους καθυστέρησης πληρωμών και απολύθηκαν (κυρίως για λόγους εκδίκησης επειδή άσκησαν το δικαίωμα της επίσχεσης) και ενώ αποδεδειγμένα αναδρομικά με αποφάσεις κυρίων αγωγών κρίθηκε ότι είχαν σχέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου κατόπιν της απόλυσής τους παρ’ όλα αυτά το δικαστήριο δεν τους επανατοποθέτησε λόγω του ότι παρήλθαν οι προβλεπόμενες προθεσμίες (του τριμήνου κατάθεσης αγωγής). Στις ανωτέρω περιπτώσεις αφού έχει αποφασισθεί με την διαδικασία των κύριων αγωγών ότι υπάρχει σχέση εργασίας αορίστου χρόνου ιδιωτικού δικαίου πρέπει και για λόγους ανθρωπιστικούς να αρθεί η περιοριστική προθεσμία κατάθεσης αγωγής που προβλέπει το άρθρ. 6 παρ 1 του ν. 3198/1955 εξαιρώντας την παραπάνω κατηγορία εργαζομένων από το πεδίο εφαρμογής του ανωτέρου άρθρου. Η εξαίρεση των ανωτέρω εργαζομένων αποκαθιστά την αδικία που επέβαλε η Διοίκηση στον διοικούμενο στερώντας του την θέση εργασίας του και επιβάλλεται διότι στο σκεπτικό της ανωτέρω από το έτος 1955 διάταξης δεν προβλέφθηκε η σημερινή οικονομική ύφεση η οποία λειτουργώντας προσθετικά με την καθυστέρηση της καταβολής των δεδουλευμένων στους ανωτέρω εργαζομένους τους κατέστησε αδύναμους οικονομικά και κατ ουσία απαγορευτικά γι’ αυτούς ώστε να κινηθούν έγκαιρα στην δικαστική οδό και στις δικαστικές δαπάνες που αυτή απαιτούσε.