Αρχική ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΚΩΔΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣΆρθρο 01 – Αντικατάσταση του άρθρου 1Α του Κώδικα Ελληνικής ΙθαγένειαςΣχόλιο του χρήστη taulant | 18 Μαΐου 2015, 19:43
  • Σχόλιο του χρήστη 'taulant' | 18 Μαΐου 2015, 19:43

    Η ιθαγένεια και η υπηκόοτητα είναι το ίδιο πράγμα. Και οι δύο δηλούν τη σχέση του ανθρώπου με το κράτος στο λαό του οποίου αυτός ανήκει, είναι δηλαδή πολίτης. Στα ελληνικά λοιπόν, ιδιότητα του Έλληνα πολίτη, ιθαγένεια και υπηκόοτητα είναι συνώνυμα. Η σύγχυση ωστόσο περί της δήθεν διαφοράς δεν είναι αθώα. Λέγεται πως "η ιθαγένεια δεν δίνεται, την έχεις" ενώ "η υπηκοότητα μπορεί να δοθεί". Στο γένος λοιπόν ανήκεις (ιθυς+γένος) ενώ στο λαό μπορεί να εισέλθει κανείς. Λένε κάποιοι λοιπόν ότι «οι μετανάστες μπορούν να πάρουν την υπηκοότητα όχι όμως την ιθαγένεια». Λάθος: το νομικό περιεχόμενο των όρων δεν ακολουθεί την ετυμολογία τους. Άλλες οι λέξεις "ύδωρ" και "νερό", "οίνος" και "κρασί", πλην όμως ίδιου νοήματος. Ίδιες οι λέξεις "άλογο" και "άλογο" πλην όμως η μια αποδίδει το μη λογικό ον και η άλλη το γνωστό μας άλογο, τετράποδο θηλαστικό και μάλιστα λογικότατο. Ας τελειώνουμε: υπηκοότητα λέγαμε πιο παλιά όταν, επί βασιλείας, χρησιμοποιούσαμε τον όρο "υπήκοος" και όχι "πολίτης". Στη νομική και διοικητική γλώσσα της Ελλάδας, το "ιθαγένεια" καλύπτει αυτήν τη σχέση: το να είναι κάποιος πολίτης ενός κράτους. Την ιθαγένεια την αποκτάς, όπως την υπηκοότητα, με τη γέννηση, με δήλωση, με πολιτογράφηση κλπ. Ακόμη πιο απλά: αν ένας αλλοδαπός πολιτογραφηθεί θα αποκτήσει την ελληνική ιθαγένεια, δηλαδή την ελληνική υπηκοότητα.»