• Σχόλιο του χρήστη 'Στελλα' | 21 Μαΐου 2015, 20:38

    Θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα προς όλους τους αναγνώστες. Γεννήθηκα σε μια ξένη, φτωχή, χωρά και βρέθηκα στην Ελλάδα όταν ήμουν μόλις 1 έτους, ελπίζω να είναι ευκολονόητο πως δεν ήταν επιλογή μου. Φοίτησα σε ελληνικό σχολειό, και πλέον σπουδάζω σε ένα από τα κορυφαία πανεπιστήμια της χώρας, στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Χωρίς να έχω γνωρίσει την χωρά από όπου κατάγομαι και έχοντας αγαπήσει την χωρά στην όποια μεγάλωσα και έλαβα τα πολύτιμα αγαθά της παιδείας και της μόρφωσης, παρά τις αντίξοες οικονομικές και κοινωνικές (ως προς τις ρατσιστικές συμπεριφορές) συνθήκες που συνάντησα, αναρωτιέμαι πως μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που περιθωριοποιούν και δυσκολεύουν ολόκληρες ζωές, ατόμων όπως εγώ; Γιατί να μην μπορώ να έχω ελληνική υπηκοότητα; Γιατί να μην μπορώ να έχω ίσα δικαιώματα; Γιατί να μην μπορώ να έχω ίδιες ευκαιρίες; Επειδή έτυχε να γεννηθώ σε μια ξένη χωρά; Είναι άραγε τόσο κακό; Θα πρέπει μήπως θα θεωρηθώ άπατρις; Διότι αν πρέπει η πατρίδα μου να είναι ο τόπος από τον όποιο κατάγομαι, λυπάμαι πολύ αλλά δεν τον έχω γνωρίσει. Και αν πρέπει να είναι η πατρίδα μου ο τόπος στον όποιο μεγάλωσα, γνώρισα την ομορφιά της λογοτεχνίας του, της ιστορίας του, των σπουδαίων του φιλοσόφων, που έκανα φίλους, που σπουδάζω, που στενοχωριέμαι για τα οικονομικά δεινά που υφίσταται, και χαίρομαι όταν ευημερεί, λυπάμαι ακόμη περισσότερο που δεν μου επιτρέπουν να λέγομαι και εγώ Ελληνίδα. Λυπάμαι πολύ που ένα τυχαίο γεγονός στέκεται τροχοπέδη στην ζωή μου,και εύχομαι εγκάρδια ακόμα και σε εκείνους που αντιτίθενται στο νομοσχέδιο να μην βιώσουν ποτέ τις αδικίες και τις δυσκολίες που βιώνουν οι μετανάστες. Ελπίζω μια μέρα να μπορέσω να πάρω την ελληνική υπηκοότητα ώστε να μπορέσω να κάνω τις μεταπτυχιακές σπουδές που ονειρεύομαι, που ακόμα και σε κάτι τόσο απλό, ούσα Ελληνίδα μπορώ να σπουδάσω όπου θέλω, αλλά ως ξένη θα μου είναι πολύ πιο δύσκολο, όπως όλα. Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας και ζητώ συγγνώμη για το μεγάλο σχόλιο.