Αρχική ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΚΩΔΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣΆρθρο 01 – Αντικατάσταση του άρθρου 1Α του Κώδικα Ελληνικής ΙθαγένειαςΣχόλιο του χρήστη Φ. Χατζηδημητρίου | 23 Μαΐου 2015, 13:52
  • Σχόλιο του χρήστη 'Φ. Χατζηδημητρίου' | 23 Μαΐου 2015, 13:52

    "Θέλουμε τα παιδιά να αποκτούν ιθαγένεια όσο είναι παιδιά, γιατί στην παιδική ηλικία διαμορφώνεται η κοινωνική συνείδηση και επομένως η εθνική ταυτότητα. Με την έννοια αυτή, τα παιδιά αυτά που πάνε στο σχολείο με τα παιδιά μας, κάνουν παρέα μαζί τους και συχνά δεν μιλούν άλλη γλώσσα, δεν ξέρουν ή ενίοτε δεν θέλουν να ξέρουν την πατρίδα των γονιών τους, είναι και αυτά δικά μας παιδιά. ΄Εχουν κάθε λόγο να είναι ΄Ελληνες πολίτες (...)" [ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ] Προκύπτει (και) από το ανωτέρω απόσπασμα ότι αυτό που επιχειρείται να ρυθμιστεί, άρα αυτό που ενδιαφέρει, είναι η ιθαγένεια του παιδιού. Αυτό είναι το κυρίαρχο. Καί όχι η "κατάσταση" των γονέων. Το χρονικό διάστημα που οι γονείς βρίσκονται στην Ελλάδα πριν από τη γέννηση του παιδιού, καθώς και το νομικό καθεστώς υπό το οποίο διατελούν, είναι σε εντελώς δευτερεύουσα μοίρα. Είναι, όμως, έτσι στην πραγματικότητα; Σαφώς όχι, σε σημείο που το νομοσχέδιο, αντί του "παιδοκεντρικού" χαρακτήρα ο οποίος διακηρύσσεται από το αρμόδιο υπουργείο, να διέπεται από έναν σαφή "γονεοκεντρικό" χαρακτήρα. Τόσο πολύ, μάλιστα, που στο σημείο 8 δεν αναγνωρίζεται η κόκκινη (ροζ) κάρτα. Το κρίσιμο, όμως, δεν είναι πόσον καιρό και υπό ποιο νομικό καθεστώς βρίσκονται εδώ οι γονείς αλλά αποκλειστικά η εδώ γέννηση και ο χρόνος που ζει εδώ το παιδί (όπως, εξάλλου, ορίζεται στο νομοσχέδιο). Καμμία έγκυος αλλοδαπή δεν πήρε τον σύζυγό της δεκαπέντε μέρες πριν από τη γέννα να έρθουν στην Ελλάδα για να γεννήσει εδώ και να πάρει το παιδί της ελληνική ιθαγένεια, μόνο και μόνο επειδή είχε άκούσει ότι στην Ελλάδα θα γίνουν εκλογές και θα τις κερδίσει η καλή κυρία Χριστοδουλοπούλου. Αντιθέτως, η γυναίκα αυτή, είχε ξεσκατίσει τις δικές μας μάνες, κι αν κάποιος εργοδότης είχε επιχειρήσει να τη δει σαν άνθρωπο, να την ασφαλίσει, να της δώσει υπόσταση απέναντι στο ελληνικό κράτος, αποδείχτηκε των αδυνάτων αδύνατο. Παιδιά που γεννήθηκαν εδώ, που δεν ξέρουν τίποτα άλλο από το εδώ, που δεν φταίνε αν οι γονείς τους δεν βρίσκονταν "νομίμως" επί δέκα ή πέντε ή δύο χρόνια πριν από τη γέννηση (των παιδιών) εδώ, πρέπει να αντιμετωπιστούν ως αυθύπαρκτες οντότητες. Αν οι γονείς τους αναγκαστούν (για οποιονδήποτε λόγο) να φύγουν κάποια στιγμή από την Ελλάδα, θα ξαναβρούν -έστω δύσκολα- τις ρίζες τους στον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Τι θα γίνει με τα παιδιά τους, που θα τα πάρουν μαζί; Δεν θα ξεριζωθούν από την Ελλάδα,τον τόπο τους; Θα παρηγορηθούνε αν τους εξηγήσουμε ότι ο μπαμπάς και η μαμά δεν είχαν πλήρη νομιμοποιητικά έγγραφα και δεν πληρούσαν τα χρονικά κριτήρια; Τέλος, η ανακοίνωση του Τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, που δημοσιεύθηκε στις 22/5, είναι καλή συμπληρωματική βάση στο καλό νομοσχέδιο του Υπουργείου.