Αρχική ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΚΩΔΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣΆρθρο 01 – Αντικατάσταση του άρθρου 1Α του Κώδικα Ελληνικής ΙθαγένειαςΣχόλιο του χρήστη Βαχανέλοβα Τατιάνα | 24 Μαΐου 2015, 13:59
  • Σχόλιο του χρήστη 'Βαχανέλοβα Τατιάνα' | 24 Μαΐου 2015, 13:59

    Ονομάζομαι ΒΑΧΑΝΕΛΟΒΑ ΤΑΤΕΒΙΚ του ΣΟΥΡΕΝ.Γεννήθηκα στο Αλαβερντι της Αρμενίας τον Ιανουάριο του 1998.Ο πατέρας μου ήταν Έλληνας,ενώ η μητέρα μου Αρμενισσα.Το 1990 o πατέρας μου αρρώστησε,υπεφερε από γανγγρενα και ζάχαρο,κάτι που τον ανάγκασε αργότερα να κυκλοφορεί μόνο με αναπυρικό καρότσι.Εκείνη την χρόνια επίσης έλαβε ένα προσκλητήριο μήνυμα απo την Ελλάδα,μέσω του οποίου τον κάλεσαν στην Πατρίδα του.Εκείνος όμως την αρνήθηκε για τον λόγω του,ότι φοβόταν να κάνει μια τόσο μεγάλη αλλαγή στη ζωή του τον καιρό που είχε ανακαλύψει την αρρώστια του ,και μια τέτοια μετακόμιση σε χώρα με θάλασσα και υγρασία τον τρομάζε τότε .Φοβόταν για την ζωή του.Αργότερα όμως όταν μεγαλώσαμε εγώ και οι δύο αδερφές μου,o πατέρας μου θέλησε να μας φέρει στην πατρίδα μας.Αυτός δεν έζησε εκεί,αλλά ήθελε τουλάχιστον τα παιδιά του να μεγαλώσουν στην πατρίδα τους.Τότε λοιπόν το 2005 o πατέρας μου έφυγε για την Θεσσαλονίκη ως τουρίστας για να δει πως ήταν εκεί τα πράγματα και αργότερα το 2006 ήρθε ξανά στην Αρμενία πήρε εμένα,τη μητέρα μου και την μια αδερφή μου (η μεγαλύτερη αδερφή μου παντρεύτηκε και έμεινε με τον συζηγο της στην Αρμενία) και φύγαμε όλοι μαζί στην Ελλάδα,στην Αλεξανδρούπολη,ως ομογενείς πια.Από τον Σεπτέμβριο του 2007 με δέχτηκαν στο 5o Δημοτικό σχολείο Αλεξανδρούπολης στην Δ' τάξη.Με την βοήθεια της υπέροχης δασκάλας μου,αλλά και της Διεύθυνσης κατάφερα μέσα σε μία χρόνια να μάθω όσα είχαν μάθει τα παιδιά της τάξης μου από την Α' τάξη του δημοτικού.Στις 9/5/2007 ο πατέρας μου ΒΑΧΑΝΕΛΟΒ ΣΟΥΡΕΝ εισήχθει στην Αγγειοχειρουργική κλινική,όπου διενεργήθηκε σε επείγουσα βάση ιγνύω-ιγνυακή παράκαμψη κάτωθεν του γόνατος (ΠΤΦΕ + ΜΣΦ φλεβα) με σκοπό να μειωθεί το ύψος του ακρωτηριασμού.Τελικώς σε δεύτερο χρόνο υποβλήθηκε σε ακρωτηριασμό κνήμης συστοιχα.Επίσης να αναφέρω πως είχε ξαναχειρουργηθεί στην Αρμενία αρκετές φορές στο παρελθόν για τον ίδιο λόγω που ανέφερε ο θεράπων Ιατρός Γεωργιάδης Γεώργιος,λέκτορας Αγγειοχειρουργικής Δ.Π.Θ.Τον Φέβριουάριο του 2008 από την Πριφερεια Αν.Μακ.-Θράκης Δ/ΝΣΗ Αστικής κατάστασης Αλλοδαπών και Μετανάστευσης,στάλθηκε μια αίτηση για απόκτηση Ελληνικής Ιθαγένειας του ΒΑΧΑΝΕΛΟΒ ΣΟΥΡΕΝ του Δημητρίου και της Λουίζας προς ΥΠ.ΕΣ.Δ.Δ.Α. Γεν.Δ./νση διοικ.υποστήριξης Τμήμα Ιθαγένειας A' με αριθμό πρώτ.108/28-01-2008.Στην αίτηση αναφερόταν και το σοβαρό πρόβλημα υγείας του πατέρα μου,όπως επεισης στ ότι ο πατέρας του o ΒΑΧΑΝΕΛΟΒ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ είχε Ελληνική καταγωγή (έλκοντας την και από τους δύο γονείς του),χωρίς όμως να έχει τακτοποιηθεί δημοτολογικά σε Δήμο Ελληνικής Επικρατείας.Ακόμη o ίδιος δεν έχει θεώρηση εισόδου πριν τις 02-05-2001 ενώ στην τελευταία θεώρηση εισόδου του (visa) από 23-11-2007 έως 06--03-2008 αναγράφεται στην παρατηρηση η ένδειξη πρόσκλησης-ΟΜΟΓΕΝΉΣ.Στην συγκεκριμένη αίτηση ζητούσαμε να μας γνωρίσουν αν oΒΑΧΑΝΕΛΟΒ ΣΟΥΡΕΝ μπορεί να αποκτήσει Ελληνική Ιθαγένεια σύμφωνα με το άρθρο 15 του Ν.3284/04(ΦΕΚ.217/A/10-11-2004).Την απάντηση λάβαμε στις 24/11/2008, στην οποία μας ενημέρωσαν ότι η περίπτωση του ενθεματι δεν εμπιμπτει στη διάταξης του άρθρου 15 του Ν.3284/2004 (ΦΕΚ.217/A/10-11-2004) επειδή δεν έχει θεώρηση εισόδου πριν από τις 2-5-2001 ενώ από τα στοιχεία του φακέλου δεν προκείπτει κτήση της Ελληνικής Ιθαγένειας από συγγενικό πρόσωπο με βάση την ως άνω διαδικασία.Η απάντηση στάλθηκε από τον Τμηματάρχη κ.α.α Β.Κορδαλή και τον προϊστάμενο Κών.Σκαρλάτο.Όλον αυτόν τον καιρό λοιπόν η μητέρα μου δούλευε πολύ σκληρά για να μεγαλώσει τα παιδιά της και να φροντίζει τον πατέρα μου,καθώς τα φάρμακα που έπρεπε να περνει κόστιζαν αρκετά χρήματα,τα οποία εμείς δεν είχαμε.Στις 28-1-2008 o πατέρας μου έλαβε ΒΕΒΑΊΩΣΗ από την Δ/νση Αστικής κατάστασης αλλοδαπών και μετανάστευσης Ν.Έβρου,με σφραγίδα προϊσταμένης Αικατερίνης Καλτσου,στο οποίο έλεγε για την βεβαίωση της αίτησης που είχε κάνει o πατέρας μου για απόκτηση Ελληνικής Ιθαγένειας.Μέχρι το 2010 όμως δεν είχαμε κάποια αλλαγή,ετσι,τον Δεκέμβριο του 2010 στείλαμε απο τον σύλλογο ΑΡΓΩ (Αναπτυξιακός,Πολιτιστικός και Μορφωτικός Σύλλογος Παλιννοστούντων και ΜΗ) ενα Υπόμνημα με την βοήθεια της Κ.ΕΛΕΝΑ ΤΑΤΕΒΟΣΙΑΝ,πρόεδρος του Δ.Σ.και του γραφείου Σ.Ε.Μ,η οποία όλα αυτά τα χρόνια,μεχρι και σήμερα ήταν και είναι δίπλα μας,σε ότι και άν χρειαστούμε.Στο υπόμνημα η κ.Τατεβοσιάν ζητούσε την επανεξέταση της αίτησης που είχε κάνει ο πατέρας μου για την απόκτηση Ελληνικής Ιθαγένειας.Στο υπόμνημα αναφερόταν επίσης για το σοβαρό πρόβλημα υγείασ του πατέρα μου (ζακχαρώδη διαβήτη απο τον οποίο έχει επέλθει ακρωτηριασμός άκρων) όπως είχε προκύψει από γνωματεύσεις του Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης και δεν είχε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.Όπως επίσης αναφερόταν οτι ο πατέρας μου πήγε στην Πρεσβεία της Ελλάδας στην Αρμενία για να καταθέσει αίτηση για απόκτηση Ελληνικής Ιθαγένειας,αλλά του είπαν ότι πρέπει να καταθέσει τα δικαιολογητικά του σε αρμόδια υπηρεσία της Περιφέρειας στην Ελλάδα και του δώσανε visa από 25-11-2005 εως 07-02-2006 πρόσκληση,από 15-12-2006 εως 29-03-2007 πρόσκληση-ομογενής.Από 03-05-2007 εως 15-08-2007 πρόσκληση και από 23-11-2007 εως 06-03-2008 πρόσκληση-ομογενής,όπως προέκυπτε απο το διαβατήριο του.Έπισης είχαμε επισημάνει και το γεγονός οτι η άλλη αδερφή μου είχε παντρευτεί στην Ελλάδα με Έλληνα πολίτη και θα αποκτούσε μαζί του τέκνο και όπως γνωρίζαμε μετά τη γέννησή του θα θεμελίωνε δικαίωμα κατάθεσης δικαιολογητικών βάση του άρθρου 15 του Ν.3284/04 και στη συνέχεια θα μπορούσε να καταθέσει και ο πατέρας μου τα δικαιολογητικά του.Και επειδή γνωρίζαμε πως οι ανωτέρω διαδικασίες θα ήταν μακροχρόνιες φοβόμασταν πως θα ήταν πολύ αργά πια για τον ίδιο (λόγω της σοβαρής κατάστασης της υγείας του),παρακαλέσαμε να επανεξεταστεί το αίτημα του για ανθρωπιστικούς,κυρίως λόγους.Ο καιρός περνούσε και η κατάσταση του πατέρα μου χειροτέρευε καθημερινά.Άργησε πολύ να επανεξεταστεί η αίτηση του,απεβείωσε στις 03/10/2011.Για αυτόν τον λόγο δεν απόκτησα Ιθαγένεια ποτέ ούτε εγώ ούτε και η οικογένεια μου (εκτός απο την αδερφη μου που παντρευτηκε Έλληνα πολίτη και καθώς έχουν περασει 4 χρόνια πια,εχει και 2ο τεκνο και περιμενει άκομα την ημέρα που επιτέλους θα περάσει την επιτροπή και θα αποκτήσει τουλαχιστον αυτή,Ελληνική Ιθαγενεια).Να αναφέρω επίσης πως μετά τον θάνατο του πατέρα μου έστειλαν την μεγαλύτερη αδερφή μου στην Πρεσβεια της Ελλάδας στην Αρμενία για να καταθέσει και αυτή αίτηση απόκτησης Ελληνικής Ιθαγένειας.Οταν πήγε εκεί δεν την ξαναάφησαν να επιστρέψει στην Ελλαδα,με αποτέλεσμα να μείνει αυτη με τη μικροτερη κορη της,η οποία γεννήθηκε στην Ελλάδα τον Σεπτεμβριο του 2008,την είχε παρει μαζι της στην Αρμενία.Ο μεγαλύτερος γιος της που πήγαινε πρώτη Δημοτικού στο 10ο Δημοτικό Σχολείο Αλεξανδρούπολης ανανγκάστηκε και αυτός μαζι με τον πατέρα του να γυρίσει στην Αρμενία κοντά στη μητέρα του.Εδώ να σημειώσω πως τον σύζηγό της τον είχαν συλλάβει την ημέρα που είχε παιθάνει ο πατέρας μου και λόγω του οτι ήταν παράνομα στην χώρα (είχε τελειώσει η visa του) αποφασισε η αστυνομία Αλεξανδρούπολης την παράταση τησ προθεσμίας οικειοθελούς αναχώρησης ενος (1) μηνός,που είχε χπρηγηθεί με την υπ'αριθ.6634/1-3717-γ' απο 05/12/2011 απόφαση επιστροφής μέχρι 30/06/2012,υπογράφηκε απο τον Ανθυπαστυνόμο Σφαντζίκης Αδαμ από το γραφείο Αστυνόμευσης-Ασφάλειας Αλεξανδρούπολης.Αργότερα εγώ τελείωσα την 3η γυμνασίου,στο 4ο Γυμνάσιο Αλεξανδρούπολης και έπρεπε να συνεχίσω πια στο λύκειο.Όπως επίσης πήγαινα στο φροντηστήριο ΛΙΑ ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ (στην Αλεξανδρουπολη),ειχα φτασει πια σε ενα σημείο που έπρεπε να δώσω εξετάσεις στα Αγγλικα και στα Γερμανικά για να πάρω το πτυχίο μου,δεν μπορούσα να συνεχίσω γιατι χρειαζόταν Ελληνική ταυτότητα όπως όλοι γνωρίζουμε,κάτι που με αναγκασε να αφήσω το φροντηστηριο και αργοτερα αναγκάστηκα να φυγω από την χώρα.Την Πατρίδα μου.Και να ξαναγυρίσω μαζί με την μητέρα μου στην Αρμενία,τον Σεπτέμβριο του 2013.Μέχρι τωρα δεν εχω ξαναγυρίσει στην Ελλάδα,κάτι που με πονάει πολυ,καθώς εκεί ειναί η πατρίδα μου,εκεί ανήκω.Έχω αναγκαστεί να αφήσω τη ζωή μου όλη εκει.Το μνήμα του πατέρα μου,το σχολείο και τους φίλους μου,την αδερφή μου και την οικογένεια της,τα ανεψάκια μου που μέχρι στιγμής δεν εχω δει απο κοντά το μικρότερο παιδάκι της.Στην Αρμενία ζω με την μητέρα μου και την μεγαλύτερη αδερφή μου και την οικογένειά της.Η κατάσταση εδώ είναι πολύ δύσκολη διότι η μητέρα μου έχει ρποβλήματα υγείας και δυσκολεύεται πολυ για να δουλέψει.Εδω στην Αρμενία δεν πάω σχολειό,επειδή δεν γνωρίζω τόσο καλά την Αρμενική γλώσσα για να συνεχίσω το λύκειο.Θα ήθελα πολύ να γυρίσω στην Ελλάδα και να συνεχίσω τα μαθήματά μου,για αυτό όμως χρειάζομαι την Ελληνική Ιθαγένεια.Είναι τόσο άδικο να μην υπάρχει κάποιος νόμος που να μπορεί να με βοηθήσει σε αυτο.Θελω να γυρίσω στην Πατρίδα μου,την χώρα που τόσα χρόνια ταλαιπωρήθηκε ο πατερας μου για να μας πάει εκεί,στην χώρα που εγώ και πολλά παιδιά σαν εμένα είχαν το μέλλον που ονειρευόταν.Τόσες πολλές οικογένειες Ελληνικής καταγωγής και όμως να μην έχουν το δικαίωμα να ζούν στην χώρα τους,ο καθένας για διαφορετικό ίσως λόγο,πολλοί όμως και για τον ίδιο λόγο που δεν είμαι και εγω στην χώρα μου.Άν ζουσε ο πατέρας μου ίσως και να είχα έστω και μία ελπίδα να καταφέρω να σπουδάσω και να φτιάξω ένα μέλλον για εμένα και για την οικογένεια μου.Μετά τον θάνατο του πατέρα μου,ο μόνος στόχος που έχω στη ζωή μου,είναι και θα είναι για πάντα η επιστροφή μου στην Ελλάδα και να κάνω την επιθυμία του πατέρα μου πραγματικότητα.Να ζήσω εκεί που θα έπρεπε να είχε ζήσει και αυτός,πάντα το ήθελε,ίσως να ήταν και η τελευταία του επιθυμία,να μεγαλώσει τα παιδιά του στην πατριδα που τόσο αγαπούσε.Τελικά εκεί θα μείνει για πάντα.Στο χώμα της πατρίδας του.