• Σχόλιο του χρήστη 'Σ. Καπούλας' | 12 Νοεμβρίου 2009, 12:17

    Άρθρο 1, π.2ε: ΓΙΑΤΙ;; Στις περισσότερες χώρες διενεργείται ένας κεντρικός διαγωνισμός όπου βάσει μορίων ο κάθε υποψήφιος τοποθετείται σύμφωνα με τις προτιμήσεις και τα μόρια που έχει πετύχει. Λίγο σαν τις δικές μας Πανελλήνιες. Παράδειγμα το Βρετανικό σύστημα. Για το συγκεκριμένο Υπουργείο που αποτελεί στην ουσία μια από τις αιχμές του δόρατος της εθνικής μας ύπαρξης (και όπου πρέπει υποχρεωτικά να προσλαμβάνονται αποκλειστικά οι καταλληλότεροι που διαθέτει η χώρα μας), μπορούν άνετα να τροποποιηθούν οι διαδικασίες πρόσληψης στα μέτρα των υπηρεσιών των άλλων χωρών. Ένα καλό μοντέλο εφαρμογής θα ήταν φερ' ειπείν το Κυπριακό, με την παράλληλη εφαρμογή των κριτηρίων επιλογής του Γαλλικού ΥπΕξ όσον αφορά τη μέγιστη ηλικία δυνατότητας υποβολής υποψηφιότητας (δηλαδή τα 40), και η προσμέτρηση προηγούμενης εμπειρίας ως προς τον βαθμό εισαγωγής της/του υποψηφίου στη συγκεκριμένη υπηρεσία. Παρεμπιμπτόντως, οι πρώτοι που καθιέρωσαν εξετάσεις βάσει καθαρά αξιοκρατικών κριτηρίων ήσαν οι Κινέζοι κατά της δυναστείας Σούι το 605μΧ (!), όπου εξετάζονταν συστηματικά 5 ενότητες. Αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα το ότι εμείς, 1404 ολόκληρα χρόνια μετά την καθιέρωση ενός ενοποιημένου, κεντρικού, αξιοκρατικού συστήματος πρόσληψης προσωπικού στον δημόσιο τομέα από τους φίλους μας τους κινέζους, ακόμα δεν μπορούμε να καταλήξουμε σ' ένα αποδοτικό και ωφέλιμο σύστημα για την ταλαιπωρημένη αυτή χώρα!!