Αρχική Αξιολογηση Δημοσίων ΥπαλλήλωνΆρθρο 04: Κριτήρια και διαδικασία αξιολόγησης υπαλλήλωνΣχόλιο του χρήστη ΠΕΤΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΙΔΗΣ | 15 Ιουλίου 2015, 09:05
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΠΕΤΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΙΔΗΣ' | 15 Ιουλίου 2015, 09:05

    Ορισμένες παρατηρήσεις: 1. Από τότε που θεσπίστηκε το βαθμολογικό σύστημα, κανείς δεν μπορεί πειστικά να εξηγήσει τις ''ποιοτικές'' διαφορές μεταξύ του 8 και του 8,5 ή του 9 από το 9,5 ή το 10. Κατά τον νόμο, τα 9άρια και τα 10άρια είναι από κοινού οι άριστοι, ή καλύτερα, τα 10άρια είναι ''πιο άριστοι από τους υπόλοιπους άριστους (δηλ. τα 9άρια)''. 2. Επαναλαμβάνουμε: ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΗ. 3. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΩ ΓΙΑΤΙ Η ΧΡΗΣΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΥΠΑΛΛΗΛΟ ΕΚΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΩΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑ, ΠΟΥ ΤΟΝ ΤΙΜΩΡΕΙ ΜΕ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΟ ΒΑΘΜΟ. Μια τέτοια αντίληψη καταργεί τη θέαση της μονάδος ''ως ομάδος'', δηλαδή συγκρούεται με την ιδέα της ομαδικότητος. Ποιος νιώθει άραγε τόσο γνωστικά επαρκής ώστε να μην έχει ανάγκη την κάθε είδους βοήθεια των διπλανών του; Σε πραγματικές συνθήκες, συμβαίνει πολλάκις ο υφιστάμενος να είναι γνωστικά ανώτερος από τον προϊστάμενό του, που βαφτίζεται αξιολογητής. Εδώ δεν γράφουμε γραπτό διαγώνισμα, όπου ο καθένας μένει σκυμμένος μπροστά στην κόλλα του και γράφει κατά τας δυνάμεις του. Μόνο και εξ αυτού του λόγου, κάθε είδους αξιολόγηση καταντά στην κοινή συνείδηση μια παραμόρφωση της πραγματικής κατάστασης ή μπορεί και μια παρωδία. Καμία αξιολόγηση δεν μπορεί να ''συλλάβει'' τις γνωστικές δυνατότητες των αξιολογουμένων. Συνηθέστατα η αξιολόγηση είναι αδύναμη να μετρήσει αυτό που λέμε ΄΄προσωπικότητα΄΄ του αξιολογουμένου, ένα τεράστιο πεδίο ''εγγραφών''. Πέραν όλων των παραπάνω, γίνεται παραδεκτόν αφενός ότι τελειότητα δεν υπάρχει (που σημαίνει ότι κάλλιστα μπορεί να αμφισβητηθεί το 9άρι και το 10άρι οιουδήποτε) και αφετέρου, δεδομένου ότι μεταξύ αξιολογητή και αξιολογούμενου πλάθεται μια σχέση, συνεργασία ή αλληλεξάρτηση, κανείς εκ των δύο δεν τολμά να αποτυπώσει ''σκληρά'' τη βαθμολογική κρίση του για τον άλλον: ο μεν υφιστάμενος διότι εξαρτάται από τη γνώμη του προϊσταμένου του, ο, δε, προϊστάμενος διότι έχει ανάγκη τον υφιστάμενό του για να διαφημίσει το έργο του. Τηρώντας λοιπόν και οι δύο τα προσχήματα, ή βρίσκοντας ένα σημείο επίπλαστης ισορροπίας, αμοιβαίου συμφέροντος, σε πολλές περιπτώσεις ''αλληλοεπαινούνται'' ή κοινώς ''αλληλοχαϊδεύονται''. Εξ αυτού του λόγου, μόνο ''ο τρίτος'' μπορεί να κρίνει σκληρά, άμεμπτα, ουδέτερα και τους δύο (αλλά περί αυτού έγινε λόγος σε άλλο σχόλιο προηγούμενου άρθρου). 4. "με παράθεση πραγματικών στοιχείων που την δικαιολογούν": η ανάγκη αυτή εξηγεί αυτό που λέγαμε σε άλλο, χθεσινό μας σχόλιο περί της φρεσκάδας της αξιολόγησης. Ποια πραγματικά στοιχεία να προσκομίσει ένας αξιολογητής που είτε δεν σε γνωρίζει είτε δεν συνεργάζεται μαζί σου είτε δεν σε βλέπει είτε έχει πάψει προ μηνών να είναι προϊστάμενός σου είτε μένει κλεισμένος στον γυάλινο πύργο του, αποφεύγοντας να μπει στο καυτό τερέν της ''βάσης'' και διευθύνοντας μόνο με εξ αποστάσεως εντολές; 5. ΠΑΝ ΤΙ ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ''ΤΡΙΩΝ ΠΡΩΤΩΝ'' ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΟΒΕΛΙΣΘΕΙ. ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΑΝΑΠΤΥΓΜΑ ΚΑΤΑΝΤΑ ''ΚΑΡΝΑΒΑΛΟΣ''. ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΚΑΠΩΣ ΚΩΜΙΚΟ ΣΕ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΣΗΜΕΙΑ (ΒΛ. ΜΥΣΤΙΚΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ). ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΔΕΙΤΕ ΔΙΑ ΠΟΙΩΝ ΚΑΙ ΠΟΣΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΕΠΙΤΥΓΧΑΝΕΤΑΙ Η ΕΞΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΠΡΩΤΩΝ, ΠΟΥ, ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ, ΟΤΙ ΘΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΚΑΙ Ο ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ ''ΜΙΑΣ ΝΟΣΤΙΜΗΣ, ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗΣ, ΓΛΥΚΕΡΗΣ ΑΜΙΛΛΑΣ''.