Αρχική ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ, ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣΆρθρο 29 – Προϊστάμενοι οργανικών μονάδων – Διαδικασία και κριτήρια επιλογής προϊσταμένωνΣχόλιο του χρήστη Τσαμασίρου Ασπασία | 2 Δεκεμβρίου 2015, 17:42
  • Σχόλιο του χρήστη 'Τσαμασίρου Ασπασία' | 2 Δεκεμβρίου 2015, 17:42

    Χαρακτηρίζεται ως δίκαιο σύστημα, δεδομένου ότι, βαρύνουν ιδιαίτερα τα αυξημένα τυπικά προσόντα (διδακτορικά, μεταπτυχιακά, Σχολή Δημόσιας Διοίκησης). Από μία άποψη ορθό. Δεν λαμβάνεται ωστόσο υπόψη μία σημαντική παράμετρος: ότι υπηρετούν σε δημόσιες υπηρεσίες άνθρωποι με 30, 32, και περισσότερα έτη προυπηρεσίας, των οποίων ο διορισμός απαιτούσε ως τυπικό προσόν τον βασικό τίτλο σπουδών και τίποτα περισσότερο. Προσωπικά, διορίστηκα κατόπιν γραπτού διαγωνισμού στις 23/12/1983, με μόνο απαιτούμενο τυπικό προσόν τον βασικό τίτλο σπουδών μου, Επιπλέον προσκόμισα και το πτυχίο lower του Cambridge. Παράλληλα λόγω του άριστα βαθμού πτυχίου, συνέχισα στο Νομικό Τμήμα της Νομικής Σχολής Αθηνών.Με προσωπικές θυσίες διήνυσα όλα τα εξάμηνα των σπουδών μου, αλλά τελικά πιεζόμενη από τις απαιτήσεις της εργασίας μου, προέταξα τη δουλειά μου και εγκατέλειψα το πτυχίο της Νομικής, ως τελοιόφοιτη. Από το 1999 υπηρετώ σε θέσεις ευθύνης κατόπιν επιλογής από υπηρεσιακό συμβούλιο (από το 1999 μέχρι 2012 ως προισταμένη Τμήματος και από το 2013 μέχρισήμερα ως Αναπλ. Προισταμένη Διεύθυνσης και ως Προισταμένη Διεύθυνσης σε ΔΙεύθυνση Προυπολογισμού. Ειρήσθω εν παρόδω, από τα 32 έτη υπηρεσίας τα 26 ασχολούμαι με οικονομικό αντικείμενο (τακτικός προυπ/σμός και Π.Δ.Ε.).Έχω καταργήσει κάθε έννοια ωραρίου, καθώς παραμένω στην Υπηρεσία από τις 7.30 το πρωί, ως τις 7.30 το βράδυ. Και ξαφνικά συνειδητοποιώ, όπως και πολλοί ακόμη της σειράς μου, ότι, απαξιώνεται η εργασία τόσων ετών και υφιστάμεθα την αδικία της άνισης σύγκρισης με συναδέλφους μεταγενέστερων ετών και διαφορετικών απαιτούμενων προσόντων, καθώς με την πάροδο των ετών άρχισαν να ανθούν τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά.Δεν είναι άδικο? Εμάς δεν μας ζητήθηκαν μεαπτυχιακοί τίτλοι, ούτε διδακτορικά. Και δεν ανήκω στην ευρεία κατηγορία συναδέλφων που τα τελευταία χρόνια κατά συρροή τρέχουν και παίρνουν μεταπτυχιακούς τίτλους, όχι για την διεύρυνση των γνώσεών τους, αλλά για να διεκδικήσουν μια "καρέκλα". Σέβομαι πολύ τον εαυτό μου για να κάνω κάτι παρόμοιο. Δεν μπορούμε όμως εμείς οι παλιοί πτυχιούχοι, που δουλέψαμε σκληρά και με περισσή φιλοτιμία, να μη νοιώθουμε απογοήτευση, βλέποντας ξεκάθαρα αφενός την απαξίωση της εργασίας μας, της εμπειρίας μας και των ατέλειωτων εργατοωρών που θυσιάσαμε σε βάρος της προσωπικής μας ζωής και αφετέρου την πικρία της ταπείνωσης στα τελευταία χρόνια της υπαλληλικής μας ζωής προς την έξοδο. Ευχαριστώ πολύ.