Αρχική ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ, ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣΆρθρο 29 – Προϊστάμενοι οργανικών μονάδων – Διαδικασία και κριτήρια επιλογής προϊσταμένωνΣχόλιο του χρήστη Σοφία | 6 Δεκεμβρίου 2015, 22:11
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σοφία' | 6 Δεκεμβρίου 2015, 22:11

    Διαβάζοντας τα σχόλια των συναδέλφων διαπιστώνω ότι οι περισσότεροι προβάλουν υποκειμενικές απόψεις που, κατά περίπτωση, τους ευνοούν. Το γεγονός αυτό είναι απολύτως κατανοητό, καθόσον ο κάθε ένας από εμάς προσπαθεί να επιτύχει τη διασφάλιση των συμφερόντων του. Σε κάθε περίπτωση ελπίζω να προκριθούν και να ληφθούν υπόψη οι αλλαγές εκείνες που, όσο αυτό είναι εφικτό, θα είναι δίκαιες και θα προάγουν τη Δημόσια Διοίκηση και κατ’ επέκταση το δημόσιο συμφέρον. Όμως εκεί που όλοι συμφωνούμε είναι ότι οι διαδικασίες της συνέντευξης θα πρέπει να είναι αδιάβλητες, ώστε να συμπληρώνουν τα ενδεχόμενα κενά στα τυπικά και λοιπά μοριοδοτούμενα προσόντα. Ενδεχομένως οι γραπτές εξετάσεις να είναι καλύτερες ως προς το αδιάβλητο της όλης διαδικασίας, όμως ο χρόνος που θα απαιτηθεί και το κόστος καθιστούν μία τέτοια διαδικασία απαγορευτική και νομίζω ότι σωστά δεν προβλέπεται η γραπτή διαδικασία. Κατά την άποψή μου στα προηγούμενα νομοσχέδια, η πρόβλεψη για τη διαδικασία των γραπτών εξετάσεων είχε το ρόλο να περιβάλουν με αξιοκρατικό περίβλημα τις διατάξεις και επί της ουσίας να εφαρμόζονται μόνο οι μεταβατικές, με κορύφωση το τελευταίο νομοσχέδιο του μεταρρυθμιστή Κυριάκου Μηστοτάκη, που κατάφερε να μην υπάρχουν καθόλου κρίσεις! Προκειμένου όμως η διαδικασία της συνέντευξης (για την οποία λίγο ή πολύ, όλοι μας έχουμε τις αμφιβολίες μας -καθόσον στην Ελλάδα ζούμε…!), πρέπει να ρυθμιστεί έτσι ώστε να μην δημιουργήσει προβλήματα αναξιοκρατίας. Πρέπει δηλαδή να λαμβάνει τον αριθμό εκείνων των μορίων που δεν θα της επιτρέπουν να ανατρέπει εξόφθαλμα τις περιπτώσεις των προσοντούχων υπαλλήλων υπέρ εκείνων που διαθέτουν τα ελάχιστα απαιτούμενα για τη θέση προσόντα. Ειδικά για τις κρίσεις τμηματαρχών θα πρέπει το ποσοστό βαρύτητας να είναι μικρό, το πολύ 10 με 15% και αυτό το ποσοστό να αυξηθεί στο 20% για τους διευθυντές. Είναι γεγονός ότι η συνέντευξη είναι σημαντική, διότι κρίνεται μέσω αυτής η προσωπικότητα του υποψηφίου. Όμως είναι σίγουρο ότι γύρω από τη συνέντευξη θα στηθεί ένα παραμάγαζο (δυστυχώς, οι αλλαγές νοοτροπίας απαιτούν πολύ χρόνο), όπου φροντιστήρια θα διαλαλούν τη σίγουρη επιτυχία και διάφοροι θα πωλούν εκδούλευση κλπ. Άλλωστε το ίδιο θα γίνει και στην περίπτωση των γραπτών εξετάσεων, την οποία πολλοί συνάδελφοι στα σχόλιά τους την προτείνουν ως καλύτερη. Συνεπώς αυτό που πρέπει να προσεχθεί είναι η συνέντευξη να υπάρχει μεν αλλά να έχει ποσοστιαία τη βαρύτητα εκείνη που δεν θα μπορεί να υποθάλψει/προκαλέσει θέματα καχυποψίας περί διαβλητών διαδικασιών.