Αρχική ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ, ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣΆρθρο 25-Σχόλιο του χρήστη Σωτήρης Α. | 7 Δεκεμβρίου 2015, 13:35
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σωτήρης Α.' | 7 Δεκεμβρίου 2015, 13:35

    Δυστυχώς, αυτό που εύκολα μπορεί να παρατηρήσει κάποιος διαβάζοντας τα σχόλια για το παρόν άρθρο είναι ότι υπάρχουν δύο μεγάλα ζητήματα που, μεταξύ άλλων, εμποδίζουν την αποτελεσματική λειτουργία της Δημόσιας Διοίκησης: 1.Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων. Οι περισσότεροι πιστεύουν ότι οι προϊστάμενοι επιλέγονται με λάθος τρόπο και με μη αξιοκρατικά κριτήρια. Αυτό οδηγεί στη διαπίστωση ότι οι νέοι προϊστάμενοι που θα αναλάβουν δεν θα έχουν την εμπιστοσύνη των υφισταμένων τους. 2.Κάθε υπάλληλος θα επιθυμούσε ένα νομοσχέδιο με μοριοδότηση που να εξυπηρετεί ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ συμφέροντα. Δεν τον ενδιαφέρει η βελτίωση της λειτουργίας του κρατικού μηχανισμού αλλά το πώς μία μέρα θα γίνει τμηματάρχης, διευθυντής κ.ο.κ. Όταν ο καθένας κοιτάει το μικρό του συμφέρον η ΟΜΑΔΑ δεν πάει πουθενά. Σε ό,τι αφορά στο βαθμολόγιο αξίζει να γίνουν οι ακόλουθες παρατηρήσεις: 1.Ενώ είναι ξεκάθαρο στο τι εξυπηρετεί ο Α’ βαθμός (δεξαμενή επιλογή προϊσταμένων διαφόρων βαθμίδων) δεν είναι ξεκάθαρο σε τι εξυπηρετούν οι υπόλοιποι βαθμοί (Β’ έως και Ε’). 2.Παρατηρείται διαφοροποίηση στη ελάχιστη διάρκεια παραμονής σε κάθε βαθμό ανάλογα με την εκπαιδευτική βαθμίδα του υπαλλήλου ΥΕ/ΔΕ/ΤΕ/ΠΕ. Πολύ καλώς. Από τα σχόλια προκύπτει ότι οι χαμηλότερες βαθμίδες (ΔΕ) φαίνεται να εκτιμούν ότι ένα από τα σημαντικότερα προσόντα ενός ΔΥ είναι η εμπειρία / προϋπηρεσία του. Οπότε μέχρι να φθάσουν στο βαθμό Α μαζεύουν αρκετά χρόνια εμπειρίας κι έτσι θα είναι ικανοί, σύμφωνα με αυτά που υποστηρίζουν, να διοικήσουν. Επιπρόσθετα, υπάρχει μία μικρή διαφοροποίηση μεταξύ ΤΕ και ΠΕ. Πρόκειται για ένα χρόνο στην μετάβαση από το βαθμό Γ’ στο Β’. Με δεδομένο ότι παλαιότερα η διάρκεια σπουδών στα ΤΕΙ ήταν τριετής (και όχι τετραετής όπως σήμερα) η διαφοροποίηση έχει μία λογική. Το επίπεδο των σχολών ΑΕΙ ή ΤΕΙ δεν μπορεί να μπει σε απόλυτη σύγκριση αλλά κατά μέσο όρο το επίπεδο των ΑΕΙ είναι κάπως καλύτερο. Σε ό,τι αφορά στα επιπλέον τυπικά προσόντα επιχειρείται από πολλούς σχολιαστές μία σύγκριση μεταξύ μεταπτυχιακών, διδακτορικών και αποφοίτησης από την ΕΣΔΔΑ. Κάποιοι υπονοούν ότι μεταπτυχιακό και διδακτορικό παίρνει όποιος έχει οικονομική άνεση. Λοιπόν, δεν είναι ακριβώς έτσι. Εγώ έχω δύο μεταπτυχιακά και δεν πλήρωσα για κανένα, ενώ παράλληλα εργαζόμουν στον ιδιωτικό τομέα. Σίγουρα βέβαια, υπάρχει το φαινόμενο όπου δημόσιοι υπάλληλοι προσβλέποντας στα μόρια που θα πάρουν να «αγοράζουν» μεταπτυχιακό από το ΕΑΠ συνήθως ή και αλλού με πληρωμένες εργασίες, πτυχιακές και πιέσεις και παρακάλια στις αντίστοιχες εξεταστικές περιόδους. Η κατηγορία αυτή συμπεριλαμβάνει και εισακτέους στο Δημόσιο με ΑΣΕΠ οι οποίοι μάζευαν τυπικά προσόντα για να εξασφαλίσουν την απαραίτητη μοριοδότηση για τους διαγωνισμούς με προτεραιότητα και επιθυμούν να συνεχίσουν με το ίδιο modus operandi να ανελίσσονται στη διοικητική ιεραρχία. Ωστόσω θέλω να πιστεύω ότι οι υπάλληλοι αυτοί δεν αποτελούν την πλειοψηφία. Οι έχοντες μεταπτυχιακό τίτλο εισάγονται στο βαθμό Γ’ (κερδίζουν 2 χρόνια) και οι έχοντες διδακτορικό στο Β’ (κερδίζουν 7 χρόνια). Πολύ καλώς. Το Δημόσιο επιθυμεί την ταχύτερη προώθηση μορφωμένων ανθρώπων που όσο υπολείπονται σε εμπειρία (που έχουν πολλή οι ΔΕ) υπερτερούν σε γνώσεις και υπόβαθρο. Στη συνέχεια, η αποφοίτηση από την ΕΣΔΔΑ. Υπάρχουν πολλοί που συγκρίνουν την αποφοίτηση από την ΕΣΔΔΑ με την κατοχή ενός μεταπτυχιακού και μάλιστα τη θεωρούν υποδεέστερη ακαδημαϊκά. Αξίζει να παρατηρηθούν τα ακόλουθα: 1.Η ΕΣΔΔΑ δεν είναι ακαδημαϊκό ίδρυμα, δεν είναι Πανεπιστήμιο ή εκπαιδευτικός οργανισμός. Για το λόγο αυτό δεν έχει ακαδημαική αναγνώριση αλλά ούτε και την επιδιώκει. Δεν είναι αυτός ο ρόλος της. Ο σπουδαστής της σχολής είναι εργαζόμενος. Συνεπώς η σύγκρισή της με μεταπτυχιακό δεν έχει νόημα. 2.Σκοπός της ΕΣΔΔΑ είναι η παραγωγή στελεχών που θα αναλάβουν διοικητικές αρμοδιότητες. Για το λόγο αυτό καλείται «παραγωγική σχολή» του Δημοσίου. Είναι σαφές ότι οι άνθρωποι αυτοί εκπαιδεύονται από το Δημόσιο για να αναλάβουν θέσεις προϊσταμένων στο Δημόσιο. Συνεπώς θεμιτό θα ήταν να έχουν προτεραιότητα στην επιλογή προϊσταμένων και καλώς προάγονται άμεσα στο βαθμό Β’ με πλεονάζοντα χρόνο. 3.Η εισαγωγή στην ΕΣΔΔΑ γίνεται με (πολύ σκληρό) δημόσιο γραπτό διαγωνισμό στον οποίον δικαίωμα συμμετοχής έχουν όλοι όσοι έχουν πτυχίο ΑΕΙ ή ΤΕΙ και ανεξάρτητα από τα να έχουν ένα ή οκτώ μεταπτυχιακά διαγωνίζονται από κοινή βάση. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν φυσικά και οι δημόσιοι υπάλληλοι. Στον τελευταίο διαγωνισμό (2013) εισήχθησαν 98 άτομα εκ των οποίων τρείς (3) μόλις ήταν δημόσιοι υπάλληλοι. Νομίζω το στατιστικό αυτό λέει πολλά σε όσους θέλουν να καταλάβουν. Οι τιμητές της ΕΣΔΔΑ καλό θα ήταν να δοκιμάσουν να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό ώστε να αποκτήσουν ίδια εμπειρία. Τέλος θα πρέπει να γίνει κατανοητό, και είναι φανερό ότι οι σχεδιαστές του νομοσχεδίου το έχουν κατανοήσει, ότι η βαθμολογική ανέλιξη δεν είναι επιβράβευση των κόπων μας ούτε έπαθλο. Είναι μία προσπάθεια της διοίκησης να επιτύχει αποτελεσματικότερη διοίκηση παράλληλα με την επιβολή αξιοκρατικότερων μεθόδων επιλογής. Υπάρχουν ατέλειες, αστοχίες και συμβιβασμοί αλλά είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.