Αρχική Καθιέρωση Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνοφωνίας και Ελληνικού ΠολιτισμούΆρθρο 01 – μόνοΣχόλιο του χρήστη Έρση Φιλιπποπούλου | 29 Απριλίου 2016, 15:14
  • Σχόλιο του χρήστη 'Έρση Φιλιπποπούλου' | 29 Απριλίου 2016, 15:14

    Η πρόθεση καθιέρωσης με ελληνικό νόμο "Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνοφωνίας και Ελληνικού Πολιτισμού» αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα του εσωστρεφούς τρόπου που βλέπουμε τη θέση μας στον κόσμο. Επίσημες Παγκόσμιες Ημέρες Γλωσσών υπάρχουν αρκετές: της Γαλλικής (20 Μαρτίου), της Αγγλικής (23 Απριλίου), της Ρωσικής (6 Ιουνίου), της Ισπανικής (12 Οκτωβρίου), της Αραβικής (18 Δεκεμβρίου) και -για όλες τις γλώσσες του κόσμου- της Μητρικής Γλώσσας (21 Φεβρουαρίου). Όλες ανεξαιρέτως, όμως, οι Παγκόσμιες αυτές Ημέρες δεν καθιερώθηκαν με την εσωτερική διαδικασία νομοθέτησης μιας χώρας, αλλά με απόφαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ή της UNESCO. H ελληνική γλώσσα, "μητέρα" πολλών επιστημονικών όρων στις κυριότερες γλώσσες του πλανήτη και όχημα της οικουμενικότητας του (αρχαίου) ελληνικού πολιτισμού, αξίζει αυτήν την διεθνή αναγνώριση. Όχι όμως με εγχώριο νόμο, αλλά με την απόφαση ενός διεθνούς οργανισμού με κύρος, που επιτυγχάνεται μετά από κοπιώδεις εξωστρεφείς διπλωματικές προσπάθειες. Τί είδους "Παγκόσμια" Ημέρα θα είναι αυτή, όταν ο εορτασμός της θα γίνεται με εγκυκλίους των Περιφερειαρχών και μερικούς πανηγυρικούς γεμάτους κλισέ στα σχολεία; Ας μην ευτελίζουμε την ιστορική μας γλώσσα, χρησιμοποιώντας την ως ένα ακόμη εργαλείο εθνικιστικής ρητορείας... "Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,/. τούτο προσπάθησε τουλάχιστον /όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις /μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,/ μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες". (Κ. Π. Καβάφης) Αν δεν έχουμε τη δυνατότητα να επιτύχουμε τη διεθνή αναγνώρισή της και στόχος είναι απλώς να στρέψουμε την προσοχή των Ελλήνων σ' αυτήν, υπάρχει τεράστιο πεδίο βελτίωσης των γνώσεών μας μέσω της παιδείας, όπως μας υπενθυμίζουν συνεχώς τα "μαργαριτάρια" που ακούμε και διαβάζουμε στον δημόσιο λόγο.