Αρχική Καθιέρωση Παγκόσμιας Ημέρας Ελληνοφωνίας και Ελληνικού ΠολιτισμούΆρθρο 01 – μόνοΣχόλιο του χρήστη Ιωάννης Μανομενίδης | 29 Απριλίου 2016, 19:44
  • Σχόλιο του χρήστη 'Ιωάννης Μανομενίδης' | 29 Απριλίου 2016, 19:44

    Ένα ίσως πιο σημαντικό σημείο είναι, πέρα από μία επετειακή ημέρα που μπορεί να αξιοποιηθεί θετικά, το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει ο στρατηγικός φορέας για την διάδοσης της είτε στο Υπουργείο Παιδείας είτε στο Πολιτισμού, διότι απαιτείται κάτι παραπάνω από μία επέτειο. Η επέτειος είναι είναι ένα μέσο. Το ερώτημα είναι εάν θα υπάρξει σχέδιο. Στην επέτειο θα παρουσιάζεται το αποτέλεσμα ενός προγράμματος, μακροχρόνιου ή βραχυχρόνιου, και θα πρέπει να επιδιώκει και να επιτυγχάνει συγκεκριμένους στόχους. Τίποτα από αυτά δεν θα γίνει εάν κάποιος δεν το θεωρεί αποστολή του να το υλοποιήσει και μπορεί να ξεχαστεί μόλις αλλάξει ο Υπουργός που το εμπνεύστηκε, ίσως κι ο ίδιος να το ξεχάσει εάν άλλα "πιο σοβαρά" ανακύψουν, στον τομέα ευθύνης του, με την έννοια ότι για εκείνα θα αξιολογηθεί το έργο του από τους ψηφοφόρους του. Θα μπορούσα να κάνω πολλές προτάσεις κι είναι βέβαιο ότι πολλοί ακόμη και πιο ειδικοί θα μπορούν να τα καταφέρουν και καλύτερα. Αυτό που προσωπικά θα ήθελα να συνεισφέρω στο διάλογο είναι η εμπειρία μου ως πολίτη (1) (2) που γνώρισα την αδιαφορία των αρμοδίων στο υπόψη θέμα σε μία εποχή που ή Ελλάδα είχε πόρους ακόμη και να σπαταλήσει, κι ως Αξιωματικός με αρκετές σπουδές, θεωρώ ότι τίποτα δεν προχωράει εάν δεν υπάρχει φορέας στρατηγικής σχεδίασης και τίποτα δεν επιτυγχάνεται κατά τύχη. Για ένα τέτοιο αντικείμενο απαιτείται, έστω ως πρόβλεψη για την αρχή, ένας φορέας διακλαδικός όπως λέμε στις Ένοπλες Δυνάμεις ή διυπουργικός για το Δημόσιο Τομέα, ανεξάρτητα εάν κάπου προφανώς θα υπάγεται διοικητικά, όμως λειτουργικά πρέπει να συνδέεται με όλα τα Υπουργεία και τις Υπηρεσίες. Παράδειγμα - Απορία: Πως, σύμφωνα με το παρόν νομοσχέδιο, το Υπουργείο Εξωτερικών θα συντονίζεται με τις Περιφέρειες της χώρας; Απευθείας; Μέσω του Υπουργείου Εσωτερικών; ή μέσω διαπροσωπικών σχέσεων των περιφερειαρχών με τη γραμματεία του απόδημου Ελληνισμού; Και τι ρόλο θα έχουν τα Πανεπιστήμια; Ποια η διασύνδεση με Ευρωπαϊκά προγράμματα; Κάθε Περιφέρεια θα τα εκπονεί μόνη της; κλπ Παράδειγμα: Μία αποτυχία της γλώσσας μας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία Όταν ο Κεμάλ αποφάσισε να εξευρωπαΐσει την Τουρκία, η αλφάβητος που υιοθέτησε, παρά την τεσσάρων αιώνων συνύπαρξη με τους Έλληνες δεν ήταν η Ελληνική, αλλά η Λατινική, εάν δεν κάνω λάθος από την Αυστρουγγαρία όπου φοίτησε. Όμως όταν μετά το πέρας του ψυχρού πολέμου πρότεινα στο Υπουργείο Παιδείας (2), να αξιοποιήσουμε την ευκαιρία και να ανοίξουμε τα Πανεπιστήμια μας και ιδίως τις νομικές και οικονομικές μας σχολές στις Ανατολικές χώρες, ώστε οι Ανατολικοευρωπαίοι απόφοιτοι σε Ελληνικά Πανεπιστήμια να συμβάλουν στη διαμόρφωση ισχυρών οικονομικών δεσμών με την Ελληνική οικονομία, κάποιος "καρεκλοκένταυρος" (να με συγχωρέσετε για την έκφραση) μου απάντησε ότι υφίσταται πρόγραμμα υποτροφιών ξένων φοιτητών στα Πανεπιστήμια μας. Δηλαδή σε κάτι το έκτακτο κι εξαιρετικό που συνέβαινε την εποχή εκείνη (μία εποχή να θυμίσω χωρίς τους δημοσιονομικούς περιορισμούς) ο υπάλληλος του Υπουργείου Παιδείας θεώρησε ότι αντιμετωπιζόταν επαρκώς ήδη από τα προηγούμενα έτη. Δηλαδή επειδή υπάρχουν 1-2 θέσεις στη Νομική ή στο Οικονομικό για αλλοδαπούς φοιτητές, που μπορεί να τις καταλάβουν και Νοτιο-Αμερικάνοι, σε αυτό το πλαίσιο θα ήταν ικανό να αποτελέσει τη βάση για την οικονομική μας διείσδυση στις αναδυόμενες ελεύθερες οικονομίες της Ανατολικής Ευρώπης (τώρα κι αυτός κι εγώ ίσως να είμαστε συνταξιούχοι και να γευόμαστε τους καρπούς των κόπων μας). Παράδειγμα Επίκαιρο: Αξιοποίηση του Προσφυγικού για την Ελληνοφωνία. Ένα ανάλογο επίκαιρο παράδειγμα κι ευκαιρία σημαντική, που τι να συζητάμε για Ελληνοφωνία, εάν θα την χάσουμε κι αυτή την ευκαιρία. Οι πρόσφυγες και το μεταναστευτικό, είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία που μπορούμε να την αξιοποιήσουμε όχι μόνο για την Ελληνοφωνία αλλά και για την οικονομική ανάπτυξη. Υπηρέτησα στο Αφγανιστάν και συνάντησα εκεί Αφγανούς που χωρίς να σπουδάσουν Ελληνικά όμως τα μιλούσαν, γιατί είχαν περάσει από την Ελλάδα. Υποτίθεται ότι είμαστε κι η κοιτίδα του πολιτισμού. Όταν υπάρχει μία τόση μεγάλη αναταραχή στην Ευρώπη, κι ανησυχία για τις αντιλήψεις των μουσουλμάνων προσφύγων και μεταναστών, ακόμη κι αν πρόκειται για υπερβολή, γιατί δεν το αξιοποιούμε υπέρ της Ελληνοφωνίας; Ποιος περιμένουμε να "εκπολιτίσει τους βαρβάρους"; Οι γεωργοί στα χωράφια με παράνομη απασχόληση; Γατί δεν εκπονούμε και δεν εισηγούμαστε για χρηματοδότηση στην ΕΕ, ένα πρόγραμμα πολιτιστικής ενημέρωσης τους για τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό, που αναπόφευκτα θα περιλαμβάνει κι εκμάθηση της Ελληνικής μαζί με μία ικανή δόση Αριστοτέλη, Ελληνικής φιλοσοφίας, Ευρωπαϊκού κεκτημένου, δημοκρατικών διαδικασιών, ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τη γλώσσα της χώρας που θέλουν να πάνε, κι όχι κατ' ανάγκη τα Αγγλικά μιας κι η Αγγλία αποχωρεί από την Ευρώπη; κι όλα αυτά εξασφαλίζοντας απασχόληση Ελλήνων φιλολόγων, νομικών, αλλά και κάθε άλλης ειδικότητας υποστήριξης εάν στηθεί ένα ολόκληρο τέτοιο σύστημα ως προαπαιτούμενο για να προωθηθούν στην Ευρώπη; Γιατί να εισπράττει η Τουρκία τα δισεκατομμύρια, όταν ανησυχούμε για το Ισλάμ (και τι άραγε θα τους διδάξει όσο θα είναι εκεί) αντί να τα αξιοποιήσουμε στην Ελλάδα μέσα από Ευρωπαϊκά προγράμματα; όλοι αυτοί μετά σε όλη την Ευρώπη, Ελληνικά θα μιλούν κι Ελληνικά προϊόντα θα αγοράζουν, ιδίως εάν θα έχουμε ένα διυπουργικό φορέα που θα σχεδιάσει και την δια βίου υποστήριξη τους, εκεί όπου θα πάνε και δεν είναι μόνο η Ευρώπη, αλλά και οι χώρες τους, που μέσα στον κύκλο της ζωής τους επιτυχημένοι οι περισσότεροι θα επιστρέψουν. Ή δεν είναι ευθύνη και της χώρας μας ο εκδημοκρατισμός των χωρών τους, μέσα από την παιδεία που θα τους εμποτίσουμε; Ενήλικους ή και ανήλικους μαθητές των σχολείων, εάν θα μείνουν 1-2 χρόνια που η Ευρώπη θα επενδύσει στα εδώ Ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, ως προϋπόθεση για να τους κάνουν δεκτούς οπουδήποτε τους ενδιαφέρει; Ουτοπικό; Να θυμίσω ότι απλώς μία σκέψη έκανα, όμως η πρόταση είναι να υπάρξει ο φορέας που θα έχει την ευθύνη και να είναι διυπουργικός. Εάν υπάρξει, τότε οτιδήποτε θα αναλάβει θα έχει ένα βαθμό επιτυχίας, διότι θα έχει την ευθύνη του. Εάν δεν υπάρξει, ότι και να γίνει θα γίνει από τύχη, όπου κι αν θα υπάρξουν ενδιαφερόμενοι, κάτι που έτσι κι αλλιώς γίνεται. Εάν το θεωρείτε ουτοπικό αυτό που προτείνω, τότε αφήστε το ως έχει μία απλή κι ίσως σαπουνόφουσκα ημέρας Ελληνοφωνίας χωρίς φορέα και στρατηγική. Χρειάζεται λοιπόν θεωρώ σχέδιο και ένας φορέας αποκλειστικής ευθύνης, να προβλεφθεί και να το υλοποιήσει, κι ας είναι αυτός που θα φέρει τα επόμενα μέτρα, αναλόγως της μελέτης του θέματος. Με τιμή Ιωάννης Μανομενίδης Σμήναρχος ε.α., Διακλαδικός Επιτελής ΑΔΙΣΠΟ Νομικός ΑΠΘ, Οικονομολογος ΑΠΘ-Μεταπτ.ΠαΜακ, MScLog, Εφοδιαστής Σχ.Ικάρων (1) Ιωάννη Μανομενιδη, Η Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας, Επικαιρότητα Κόντρα στο Ρεύμα, 7 Μάη 1992 http://imanomen.blogspot.gr/1992/05/diadosnEllnviknsGlwssas.html (2) Ιωάννη Μανομενίδη, Προσέγγιση Νομοθεσίας Βαλκανικών Χωρών, Επικαιρότητα Κόντρα στο Ρεύμα, 21 Αυγ.94 http://imanomen.blogspot.gr/1994/08/ProseggisnNomo8esiasBalkavikwvXwpwv.html