Αρχική Αναλογική Εκπροσώπηση των Πολιτικών Κομμάτων, Διεύρυνση του Δικαιώματος Εκλέγειν και άλλες Διατάξεις περί Εκλογής ΒουλευτώνΆρθρο 01 – Ηλικία κτήσης δικαιώματος εκλέγεινΣχόλιο του χρήστη Δημήτρης M. | 1 Ιουλίου 2016, 19:15
  • Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης M.' | 1 Ιουλίου 2016, 19:15

    Όσων αφορά το δικαίωμα του εκλέγειν, πιστεύω ότι κακώς υπάρχει όριο. Από την στιγμή που όλες οι γνώμες είναι σεβαστές και μετράνε το ίδιο, τότε δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να μπαίνουν ηλικιακά κριτήρια στο δικαίωμα τις ψήφου. Περισσότερο έχει να κάνει πιστεύω με το πόσο ώριμη είναι μια κοινωνία να δεχτεί μια διεύρυνση του εκλογικού σώματος, χάνοντας έτσι τα προνόμια της. Όμως, ο κόσμος μεταβάλλεται συνεχώς, έστω και με αργούς ρυθμούς. Κάποτε δεν είχαν δικαίωμα ψήφου οι γυναίκες. Κάποτε δεν είχαν πολιτικά δικαιώματα οι Αριστεροί. Κάποτε υπήρχαν σκλάβοι και πολίτες δεύτερης κατηγορίας. Γενικά η άρχουσα τάξη, πάντα προτάσσει ένα αφήγημα προκειμένου να διατηρήσει τα σκήπτρα τις εξουσίας, αποκλείοντας από την εκλογική διαδικασία, μια μερίδα πολιτών την οποία θεωρεί κατώτερη των περιστάσεων η ανεπιθύμητους. Συνεπώς το ηλικιακό κίνητρο για μένα, είναι απλά ένα ψευτοδίλημμα που δεν υφίσταται. Δεν λέω ότι τα παιδιά είναι αρκετά ώριμα ώστε να ψηφίζουν, αλλά απ' ότι φαίνεται ούτε οι υπόλοιποι πολίτες είναι. Αν ήταν, δεν θα ψήφιζαν ποτέ ένα κόμμα που είπε τόσα προεκλογικά ψέμματα για να κερδίσει την εξουσία, ούτε θα παρίσταναν τους "αγανακτισμένους" στις πλατείες βρίζοντας τους Ευρωπαίους ως τοκογλύφους και τους τοπικούς εκλεγμένους κυβερνήτες, ως προδότες και Γερμανοτσολιάδες. Ακούω και μιλάνε για ¨αξιοπρέπεια¨, για ¨αλληλεγγύη" για μια πιο ¨Δημοκρατική Ευρώπη¨για τους πολίτες. Η Ελλάδα κατασπατάλησε τόσα δισεκατομμύρια σε μισθούς, συντάξεις και δαπάνες του δημοσίου τα τελευταία 30 χρόνια και όσο το Ευρωπαϊκό χρήμα έρεε άφθονο, κανένας "σοφός" και "ώριμος" πολίτης δεν διαδήλωσε κατά τις σπατάλης, της κακοδιαχείρησης, τις φοροδιαφυγής, των ρουσφετιών, της αργομισθίας, και υπέρ τις εμβάθυνσης του κράτους δικαίου, της αξιολόγησης στο δημόσιο, του πλουραλισμού και του εκδημοκρατισμού. Μόνο όταν τελείωσαν τα δανεικά, μας κακοφάνηκε που μας ήρθε ο λογαριασμός και αναζητούσαμε "σωτήρες" που θα διεκδικούσαν πολεμικές αποζημιώσεις, θα "έσκιζαν" τα μνημόνια, "θα έκαναν τις αγορές να χορεύουν" θα "γέμιζαν την Ευρώπη τζιχαντιστές" αφήνοντας τα σύνορα ανοιχτά και ανεξέλεγκτα, με σκοπό να εκβιάσουμε τους τοκογλύφους που θα μας παρακαλούσαν να μας δανείσουν. Τι να πει κανείς και πως να χαρακτηρίσει έναν λαό που συμπεριφέρεται με τέτοιον τρόπο; Που ανήκει σε μια μεγάλη οικογένεια, που προσπαθούν τόσοι άλλοι λαοί να μπουν, που παρέχει προνόμια αλλά και υποχρεώσεις, τις όποιες ψηφίζουμε τυπικά αλλά στην ουσία εφαρμόζουμε κατά το δοκούν. Οι τοπικοί άρχοντες επιδίδονται σε ένα λαϊκιστικό και δημαγωγικό σόου, ρίχνοντας τις ευθύνες για την κατάσταση της χώρας σε "ξένα συμφέροντα", "στην τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού", και ο "σοφός και κυρίαρχος" λαός, τα καταπίνει αμάσητα, προφανώς γιατί τον βολεύει, αφού έτσι πιστεύει ότι θα απαλλαγεί από τις ευθύνες του. Λαός που δεν μπορεί να κάνει την αυτοκριτική του, να δει την αλήθεια κατάματα, να παραδεχτεί τα λάθη του και να σοβαρευτεί, βάζοντας το κεφάλι κάτω και δουλεύοντας σκληρά ώστε να ξαναπάει τη χώρα του εκεί που της αξίζει, είναι δυστυχώς καταδικασμένος από την φύση να μένει στην μιζέρια και στην αφάνεια. Ίσως κάποιους να βολεύει αυτό αλλά προσωπικά δεν με εκφράζει. Ας μην κοροιδευόμαστε όμως. Όλοι για το προσωπικό συμφέρον μας ψηφίζουμε ότι ψηφίζουμε. Πάνω σε αυτό ο καθένας από εμάς παίρνει τα ρίσκα του και ελπίζει ότι η επιλογή που θα κάνει θα είναι η καλύτερη για τον ίδιο. Το αίσθημα αλληλεγγύης και κοινωνίας δεν είναι πολύ αναπτυγμένο στον Ελληνικό λαό. Δυστυχώς επικρατεί ακόμα η νοοτροπία του "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα". Αυτός πιστεύω είναι κι ο κύριος λόγος που δεν πάει μπροστά αυτή η χώρα. Η ωριμότητα της ψήφου συνεπώς δέν έχει να κάνει μόνο με την ηλικία. Είναι ένα μείγμα που διαμορφώνεται, από την οικογένεια, από το βιωτικό επίπεδο, από τις πολιτικές καταβολές, από το μορφωτικό επίπεδο, από το περιβάλλον που ζεί ο καθένας, από την ενημέρωση που έχει, από την εγκεφαλική διαύγεια, και από την ηλικία. Από την στιγμή λοιπόν που σαν "προοδευτικό" και "δημοκρατικό" έθνος υποστηρίζουμε το δικαίωμα του καθενός να ψηφίζει ο,τι θέλει και να εκφράζεται ελεύθερα και η κάθε ψήφος είναι ισάξια με οποιαδήποτε άλλη, θεωρώ ότι είναι υποκρισία να στερούμε την ψήφο από τους νεότερους με το πρόσχημα ότι είναι ανώριμοι. Όσο περισσότερο τους προστατεύουμε, τόσο περισσότερο θα αργήσουν να ωριμάσουν. Στο κάτω κάτω, οι κυρίαρχοι λαοί έχουν αποδείξει ξανά και ξανά ότι κάνουν και λάθη. Ας κάνουν λάθη και τα παιδιά από τα οποία θα έχουν και αυτά συνέπειες. Αλλιώς να σκεφτούν όλοι οι γονείς αν τελικά τα παιδιά τους έχουν δικαίωμα στο να κάνουν καταλήψεις στα σχολεία, όταν κάτι δεν τους αρέσει. Τελικά ίσως η κοινωνία αποφασίσει ότι τα παιδιά δεν πρέπει να συμμετέχουν στα κοινά. Πιστεύω όμως πως είναι θέμα χρόνου να γίνει κι αυτό, αν δεν γίνει τώρα. Ίσως όταν γίνει, να μεγαλώσει μια γενιά με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να ξεχωρίζει την αλήθεια από τον λαϊκισμό, να προτάσσει το κοινό συμφέρον έναντι του ατομικού, να αναλαμβάνει τις ευθύνες του, να ξεχωρίζει το εφικτό από το ανέφικτο, να δίνει το καλό παράδειγμα στους γύρω του και να γίνουν αξιόλογα και χρήσιμα μέλη τις κοινωνίας.