Υπουργείο Εσωτερικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ' | 4 Ιουλίου 2016, 17:46

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Δεν θα επαναλάβω όλες τις αξίες που αναδεικνύει ένα Δημοκρατικό Πολίτευμα ακόμα και μέσα από τα τρωτά του σημεία. Όμως ακριβώς μέσα σε ένα τέτοιο πολίτευμα και επειδή ακριβώς το ίδιο μας δίνει τη δυνατότητα να σκεφτόμαστε, να αναλύουμε και να επιλέγουμε τελικά την καλύτερη για την κοινωνία λύση, γνώμη μου είναι πως θα πρέπει μέσα σε αυτά τα πλαίσια να αναγνωρίσουμε την αδυναμία (τουλάχιστον στην εποχή αυτή) των ΠΑΙΔΙΩΝ 17 ετών, να αποφασιζουν για την κοινωνία σε αυτό το βαθμό. Δυστυχώς προκύπτει, τουλάχιστον από την εμπειρία του καθενός, πως τα παιδιά σε αυτή την ηλικία δεν έχουν πολιτική ταυτότητα (και το ότι ίσως δεν είναι κομματικοποιημένα πλέον, δεν έιναι πολιτική ταυτότητα). Ίσως σε κάποιους να φαντάζει και λογικό αυτό, γιατί μιλάμε για παιδιά, αλλά μιλάμε και για ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τι πολίτευμα έχουμε και τι αυτό σημαίνει. Πως θα διακρίνουν τις διαφορές ανάμεσα στα άλλα δημοκρατικά πολιτεύματα αν δεν τα ξέρουν; Δεν γνωρίζουν τι και ποια είναι τα οικονομικά συστήματα. Και αν δεν γνωρίζουν, πως θα επιλέξουν την συνέχεια του δικού μας οικονομικού συστήματος; Πως θα εκφέρουν άποψη αν δεν ξέρουν για τι μιλάμε; Δεν γνωρίζουν πως λειτουργεί η κοινωνία που ζούνε, πως λειτουργούν άλλες κοινωνίες έτσι ώστε τουλάχιστον να έχουν ένα μέτρο σύγκρισης και να μπορούν να προκύψουν γόνιμες σκέψεις για κριτική και τυχόν αλλαγές. Και αυτά είναι μόνο κάποια παραδείγματα θεμάτων άγνοιας. Δυστυχώς μιλάμε για μια νεολαία η οποία απέχει από τα κοινά, όχι ως στάση διαμαρτυρίας αλλά ως στάση άγνοιας του βάρους της αποχής από την ίδια τους την ζωή. Απέχουν από όλες τις δημοκρατικές διαδικασίες γιατί δεν τους ενδιαφέρει, όχι γιατί διαμαρτύρονται. Και αντί πρώτα να τους πείσουμε πως πρέπει να τους ενδιαφέρει και μετά να τους δώσουμε την δυνατότητα να ψηφίσουν, θέλουμε να δώσουμε την δυνατότητα να ψηφίσουν άνθρωποι που ξέρουμε πως απέχουν και απέχουν μάλιστα για τους λάθος λόγους. Θεωρώ πως έχουμε μπερδέψει τη σειρά. Δυστυχώς η αποχή πλέον είναι μόδα. Ακριβώς αυτή η έλλειψη πολιτικής ταυτότητας, αφήνει αυτούς τους ανθρώπους έρμαιο στην οποιαδήποτε άποψη φαντάζει απλά ελκυστική στο μυαλό τους, το οποίο ακόμα κυβερνάται από ορμόνες και όχι από την λογική. Ας σκεφτούμε όλοι, πως το να αποκλείουμε κάποιους από κάποιες διαδικασίες δεν είναι απαραίτητα έκφραση κάποιων κρυφών φασιστικών συναισθημάτων και σκέψεων, αλλά το αντίθετο. Είναι το χρέος μας να επιλέγουμε το καλύτερο για την κοινωνία μας και όχι το καλύτερο για την θεωρητική μας προσέγγιση στα πράγματα ή γιατί θέλουμε να μας ακολουθεί ως μετάλλιο τιμής ή για να υπερασπίσουμε τις ιδεοληψίες μας. Σε μια δημοκρατία, αξία είναι το καλό της κοινωνίας και οι επιλογές μας πρέπει να έχουν ως γνώμονα το όφελος από αυτές. Χρέος μας δεν είναι απλά να λεγόμαστε δημοκρατικοί, χρέος μας είναι να ζυγίζουμε το όφελος με τη ζημιά και με την δύναμη των δημοκρατικών μας πεποιθήσεων, να κάνουμε συμβιβασμούς προς όφελος όλων και όχι ιδεοληπτικα να εμμένουμε σε απόψεις που θα κάνουν περισσότερο κακό. Δυναμη δεν είναι μόνο να πηγαίνεις πάντα προς μια κατεύθυνση διοτί απλά έτσι το ξεκίνησες, δύναμη είναι και να μπορείς να διακρίνεις πως δεν μπορείς να πας άλλο πρός αυτή την κατεύθυνση και να αλλάξεις, πριν αυτοκαταστραφείς. Είναι λεπτή η γραμμή ανάμεσα στην εμμονή και στο πείσμα. Δυστυχώς το επίπεδο των παιδιών μας σε αυτή την ηλίκία δεν είναι αρκετό για να μπορεί να πάρει αποφάσεις που αφορούν όλους μας σε αυτό το βαθμό. Και βέβαια περιττό φαντάζομαι είναι, να αναφέρω πως σαφώς υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλλά δυστυχώς ο κανόνας σε αυτή την περίπτωση είναι η πλειοψηφία. Μια πλειοψηφία παιδίων χωρίς πολιτική ταυτότητα, με το μερίδιο ευθύνης να βαραίνει όλους εμάς, που η δική μας πλειοψηφία δεν φρόντισε ποτέ εκτός των οικονομικών ανησυχιών να έχει και άλλες ανησυχίες (βλέπε Παιδεία). Πρώτα θα πρέπει να επενδύσουμε στα παιδιά και μετά να τους δώσουμε την δυνατότητα να εκφράσουν τα πιστεύω τους σε αυτό το βαθμό. Είναι ανήθικο από πλευράς μας να πιέζουμε τα όρια των δημοκρατικών μας επιλογών, για να ηθικολογούμε. Σε μια δημοκρατία, όλα έχουν θέση, γιατί όλα έχουν την ώρα τους. Τέλος, αξιολογώντας την κοινωνία μας (στην εποχή μας), η αναθεώρηση του ορίου ηλικίας ίσως θα έπρεπε να είναι προς τα επάνω και όχι προς τα κάτω, διότι στις δημοκρατίες πέρα από τις θεωρίες, υπάρχουν και ευθύνες…. Τέλος, αξιολογώντας την κοινωνία μας (στην εποχή μας), η αναθεώρηση του ορίου ηλικίας ίσως θα έπρεπε να είναι προς τα επάνω και όχι προς τα κάτω, διότι στις δημοκρατίες πέρα από τις θεωρίες, υπάρχουν και ευθύνες….