• Σχόλιο του χρήστη 'Σαρακατσάνης Γιάννης' | 7 Ιουλίου 2016, 19:01

    Οι περισσότεροι από 'μας, ανάμεσα σ' αυτούς κι εγώ, (μέχρι να μου το καταστήσουν ξεκάθαρο αυτοί που γνωρίζουν ότι η λεπτομέρεια .. ενώνει όσους ξέρουν να την ..δουν) αντιλαμβάνονται τον ιδεότυπο του ''Κράτους Δικαίου'' , ως έναν πολιτικό σύνδεσμο που υπακούει στους κανόνες που ο ίδιος θέτει. Θα μπορούσε να ισχύει και υπό αυτή την έννοια, εάν όντως...τους σεβόταν. Ψάχνοντας την άκρη του...νήματος θα διαπιστώσουμε ότι το ''Κράτος Δικαίου'', δεν αναφέρεται στο κράτος αλλά στο..Δίκαιο. Σε αυτήν την ιδεατή για εμάς κατάσταση, το Δίκαιο θέτει ένα πλέγμα, ένα πλαίσιο (ατομικών & κοινωνικών Δικαιωμάτων) τα οποία είναι απαραβίαστα τόσο από τον πολιτικό σύνδεσμο (βλ. ''κράτος''), όσο και από την [νομοθετούσα στην προκειμένη περίπτωση] κυβέρνηση, νοούμενη ως ''το σύνολο των μηχανισμών που έχουν ευθύνη τήρησης της έννομης τάξης καθώς και την δυνατότητα λήψης και...επιβολής συλλογικών!? αποφάσεων''. Δεν μέμφομαι κανέναν. Απλά διαμαρτύρομαι. Ούτε πρόκειται να σταθώ σε επίπεδο ανάλυσης ποσοστώσεων και αριθμητικών δεδομένων. Θα σταθώ για λίγο.Διότι εκ των πραγμάτων θα αποδειχθεί, ότι για .....ακόμη μια φορά η 'δημόσια διαβούλευση' θα μετατραπεί σε ''λόμπυ'' κουβεντούλας που θα προσφέρει για.....ακόμη μια φορά, μια ..εσάνς....νομιμοποίησης στο εγχείρημα υπό τον ..διακριτικό τίτλο ''Νέα Κινητικότητα''. Όντας εδώ και χρόνια δημοτικός (κι όχι ''δημόσιος'') υπάλληλος, κι έχοντας (Δόξα τη Φύσει – ή ότι..προτιμάτε) καλή μνήμη, θυμάμαι ότι ορκίστηκα ''Πίστη στο Σύνταγμα ...''. Αν κάποιος [οιονεί,] συνάδελφος, του ''στενού'' (όπως εκ του νομοθέτη τεκμαίρεται κι επιβεβαιώνεται η διάκριση) ορκίσθηκε, ομνύοντας σε κάτι άλλο πλην του Συντάγματος, ας μου το πει, να το μάθω. Τίθεται λοιπόν το ζήτημα της ισότητας. Και διότι είναι δυνατόν να υφίσταται ..ισότητα, αλλά όχι και ισονομία, τίθεται και το ζήτημα της ισονομίας για να το..κλειδώσουμε. Νόμος να ισχύει. Αλλά για Όλους. Πόσοι δημοτικοί υπάλληλοι νιώθουν ισότιμοι (έναντι του Νόμου, γενικώς) και με βάση το υπό διαβούλευση Σχέδιο (κι όχι Πρόταση) Νόμου ειδικότερα , έναντι των ''δημοσίων'' υπαλλήλων. Και εννοώ ισότιμοι, όχι φυσικά βάσει αντικειμενικών κριτηρίων, αλλά βάσει κανονιστικών δεδομένων τα οποία τίθενται από τον....κοινό νομοθέτη σε ''διαβούλευση'' (και θα οδεύσουν προς ....ψήφιση) ο οποίος είναι...επιφορτισμένος από το Σύνταγμα να διασφαλίζει την μεταξύ τους , ως πολιτών, ισότητα έναντι του Νόμου. Και...δεν το κάνει. Ας μείνουμε λοιπόν σε αυτό. Ας δούμε το ..καταπράσινο δάσος κι όχι το...μισοκαμμένο δέντρο. Δεν φταίμε μόνον εμείς που μας χωρίζουν. Όσοι το κάνουν. Και το κάνουν με...στυλ. Αναμφίβολα. Ας ελπίσουμε λοιπόν να γίνουμε εμείς, ως πολίτες πρώτα, φορείς εμπράγματων υποχρεώσεων αλλά και πραγματικών δικαιωμάτων. Δικαιωμάτων, βασισμένων πάνω απ' όλα στην Ισονομία Ας ελπίσουμε επίσης, πως κι αυτοί, τους οποίους -ίσως- ψηφίσαμε, και επικαλούνται την ύπαρξη ''λαϊκής εντολής'' παρουσιάζοντας Το Κόμμα ως φορέα αντιπροσώπευσης της λαϊκής βούλησης, θα αντιληφθούν ότι είναι πολύ αποδοτικότερο να ενώνεις, παρά να χωρίζεις. Επιμύθιο : Δώστε στο Άρθρο 4 μορφή & ουσία Κανόνα Δικαίου. Γιάννης Σαρακατσάνης ΠΕ Γεωτεχνικών / Γεωπόνος Τμ. Πολιτικών Επιστημών Α.Π.Θ e-mail : ids71@yahoo.gr