Αρχική Ενιαίο Σύστημα Κινητικότητας στη Δημόσια ΔιοίκησηΚΕΦΑΛΑΙΟ Α – ΕΝΙΑΙΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ – Άρθρο 1 – ΣκοπόςΣχόλιο του χρήστη Σόλων Περικλέους | 12 Ιουλίου 2016, 23:47
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σόλων Περικλέους' | 12 Ιουλίου 2016, 23:47

    Νομοθέτηση διαδικασίας εσωτερικής μετακίνησης Ένας θεσμός που θα ξεκλειδώσει ένα μέρος της παραγωγικής δύναμης στο δημόσιο τομέα και παράλληλα θα μειώσει τη συναλλαγή είναι η θεσμοθέτηση διαδικασίας εσωτερικής κινητικότητας. Λέγοντας εσωτερική κινητικότητα εννοώ την κινητικότητα εντός του φορέα, μετά την παρέλευσης ορισμένου χρονικού διαστήματος πχ 8 έτη. Παρατηρείται το φαινόμενο να υπάρχουν υπάλληλοι που δεν έχουν αλαλάξει αντικείμενο για 15, 20 έτη. Πέραν ότι αυτό έρχεται σε σύγκρουση με κάθε αρχή χρηστής διοίκησης προσωπικού, αν μη τι άλλο είναι ύποπτο. Οποιοσδήποτε άνθρωπος μετά το πέρας ορισμένου χρόνου (ετών ), δεν βρίσκει ενδιαφέρον με το αντικείμενο της εργασίας του και όσον αφορά την παραγωγικότητα, αυτή στη διάρκεια των ετών περιγράφεται με το σύνηθες γράφημα της καμπύλης κανονικής κατανομής, δηλ. στο πρώτο χρονικό διάστημα αυξάνεται η παραγωγικότητα , στη συνέχεια μένει σταθερή και μετά από κάποιο σημείο αρχίζει η φθίνουσα πορεία. Αυτό συμβαίνει στο σύνολο σχεδόν των εργασιών είτε δημόσιου είτε ιδιωτικού τομέα και είναι γενικότερος κανόνας. Στο δημόσιο τομέα παρατηρείται το φαινόμενο εγκλωβισμού ανθρώπων σε υπηρεσίες που ονομάζονται απ’ τους υπαλλήλους “μαύρες ” και είναι συνήθως υπηρεσίες που έχουν συναλλαγές με πολίτες, υπηρεσίες με υπερβολική εργασία, ή υπηρεσίες που βρίσκονται σε δυσπρόσιτα σημεία. (δεν αναφέρομαι σε μεταθέσεις εκπαιδευτικών, στρατιωτικών ή σωμάτων ασφαλείας ) Οι μετακινήσεις εντός των φορέων δεν γίνονται με κάποια έστω και υποτυπώδη αντικειμενική διαδικασία, αλλά συνήθως με γνωριμίες, παρακάλια, μέσον και αλληλεξαρτήσεις. Θεωρητικά ο κάθε φορέας θα πρέπει να κατατάσσει και να αναδιατάσσει το προσωπικό του βάσει των αναγκών του και των προσόντων των υπαλλήλων. Αυτό που γίνεται είναι κάποιοι υπάλληλοι να βολεύονται σε κάποιες θέσεις, είτε επειδή είναι πιο χαλαρή η εργασία, είτε επειδή βαριούνται να μάθουν άλλο αντικείμενο, είτε επειδή η θέση είναι υψηλής εποπτείας, είτε τέλος λόγω άνομων συναλλαγών. Θα πρέπει να θεσμοθετηθεί μια διαδικασία, όπου υπάλληλος ο οποίος υπηρετεί σε μία διεύθυνση π.χ. για πάνω από 8 έτη και θέλει να μετακινηθεί, αυτό να γίνεται άμεσα με αμοιβαία μετακίνηση ώστε να μην παρουσιάζεται δυσλειτουργία και χωρίς δυνατότητα άρνησης των προϊσταμένων. Μάλιστα σωστό θα ήταν η θέση να καλυφθεί από κάποιον από τους υπαλλήλους που έχει αντίστοιχα πολλά χρόνια σε άλλη θέση. Προς επίρρωση των ανωτέρω, θυμίζω ότι οι χειρότερες υπηρεσίες στους διάφορους φορείς του δημοσίου από άποψη υπαλλήλων είναι κατά κανόνα οι διευθύνσεις προσωπικού, γιατί εκεί είναι ο χώρος όπου γίνονται οι συναλλαγές και όσοι έχουν παλιότερες εμπειρίες, θα θυμούνται ότι κάθε φορά που άλλαζε κυβέρνηση άλλαζε και ένα μέρος των υπαλλήλων των διευθύνσεων προσωπικού. Τελευταία έχω την εντύπωση ότι έχει περιοριστεί το φαινόμενο. Ο τρόπος μετακίνησης και στελέχωσης που προτείνω, θα εξανάγκαζε βολεμένους υπαλλήλους να ενεργοποιηθούν, κουρασμένους υπαλλήλους να ξαναβρούν ενδιαφέρον στην εργασία τους και παράλληλα θα έσπαζε κανάλια αλληλεξαρτήσεων. Επιφυλάσσομαι σχετικά με την πληροφορία, αλλά έχω την εντύπωση ότι μια παρόμοια διαδικασία με αυτό που προτείνω, εφαρμόζεται στο Υπουργείο Δικαιοσύνης.