Αρχική ΑΥΤΟΤΕΛΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΕΠΟΠΤΕΙΑΣ Ο.Τ.Α., ΡΥΘΜΙΣΗ ΘΕΜΑΤΩΝ Ο.Τ.Α. ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣΆρθρο 59 Παροχή κινήτρων σε εργαζόμενους Ο.Τ.Α. παραμεθόριων και νησιωτικών περιοχώνΣχόλιο του χρήστη ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΑΣ | 26 Αυγούστου 2016, 16:51
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΟΥΚΑΣ' | 26 Αυγούστου 2016, 16:51

    Στο άρθρο 59 του σχεδίου νόμου με ικανοποίηση διαπιστώσαμε, ότι έχει συμπεριληφθεί η πρόταση μας για επέκταση παροχής κινήτρων στις παραμεθόριες και νησιωτικές περιοχές, την οποία είχαμε αποστείλει σε όλους τους αρμόδιους Υπουργούς, για την αντιμετώπιση του προβλήματος της τραγικής υποστελέχωσης, ως εξής: Παροχή κινήτρων σε εργαζόμενους ΟΤΑ παραμεθόριων και νησιωτικών περιοχών Στο άρθρο 19, του ν.4354/2015 (Α΄176), προστίθεται (γ΄) εδάφιο, ως εξής: «γ΄. Οι Ο.Τ.Α. α΄ βαθμού και τα Ν.Π.Δ.Δ. αυτών, με τα χαρακτηριστικά της προηγούμενης παραγράφου καθώς και οι νησιωτικοί Ο.Τ.Α., του άρθρου 204, του ν.3852/2010, δύνανται να παρέχουν δωρεάν σίτιση και κατάλληλο κατάλυμα διαμονής για τους υπαλλήλους τους, όλους τους ιατρούς και νοσηλευτές του Κέντρου Υγείας, το προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας, του Λιμενικού Σώματος, της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, του ΕΚΑΒ και τους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, εφόσον ληφθεί απόφαση από το οικείο Δημοτικό Συμβούλιο, κατόπιν βεβαίωσης της ύπαρξης των ανάλογων πόρων, από την οικονομική υπηρεσία του ΟΤΑ». Τα ανωτέρω δεν ισχύουν για τους μονίμους κατοίκους των περιοχών αυτών. Στην πρόταση τροπολογίας που είχαμε αποστείλει, προστέθηκε η τελευταία πρόταση, ότι θα εξαιρούνται οι μόνιμοι κάτοικοι των περιοχών αυτών. Κατανοούμε το πνεύμα του νομοθέτη, αλλά όπως έχει διατυπωθεί θα δημιουργήσει πολλά προβλήματα ερμηνείας και επίσης θα εξαιρέσει τελικά αυτούς που θέλουμε να συνδράμουμε. Η έννοια της κατοικίας στον Αστικό Κώδικα και τη νομολογία Ένας πρώτος κύκλος προβλημάτων ανακύπτει από τον προσδιορισμό της έννοιας της κατοικίας. Η έννοια της κατοικίας προσδιορίζεται στον Αστικό Κώδικα, ενώ πλήθος δικαστικών αποφάσεων επιχειρούν να τη συγκεκριμενοποιήσουν. Σύμφωνα με το άρθρο 51 του Αστικού Κώδικα, «Το πρόσωπο έχει κατοικία τον τόπο της κυρίας και μόνιμης εγκατάστασής του. Κανένας δεν μπορεί να έχει συγχρόνως περισσότερες από μια κατοικίες. Για τις υποθέσεις που αναφέρονται στην άσκηση του επαγγέλματος λογίζεται ως ειδική κατοικία του προσώπου ο τόπος όπου ασκεί το επάγγελμά του». Κατά την έννοια του ως άνω άρθρου του Αστικού Κώδικα, κατοικία είναι ο τόπος όπου το πρόσωπο έχει την κύρια και μόνιμη εγκατάστασή του, ο τόπος δηλαδή που έχει καταστεί, σύμφωνα με τη βούλησή του, το σταθερό κέντρο των εν γένει βιοτικών του σχέσεων (βλ. ΣτΕ 1113/2008, 2254/2008, 1865/2002, 535/2007, 1331/2004, 2114/2003, 2312/2002 κ.α.). Για την ύπαρξη κατοικίας δεν απαιτείται μόνον η πραγματική εγκατάσταση σε ορισμένο τόπο, αλλά πρέπει να προκύπτει ότι η εγκατάσταση αυτή γίνεται με σκοπό μονιμότητας. Η βούληση της συστάσεως κατοικίας ή μεταβολής αυτής προκύπτει προπάντων από τη δήλωση στα οικεία δημαρχεία, ελλείψει δε αυτής, δύναται να προκύπτει εξ οιουδήποτε σαφούς και αναμφισβήτητου γεγονότος, από το οποίο να προκύπτει η πρόθεση της σε συγκεκριμένο τόπο κυρίας και μόνιμης εγκατάστασης, όπως π.χ. η μακρά διαμονή στον τόπο αυτό (βλ. ΣτΕ 3973/2005, 3870/2002). Περαιτέρω, ως κύρια και μόνιμη εγκατάσταση θεωρείται ο τόπος της οικογενειακής εγκατάστασης, ο οποίος έχει το στοιχείο της σταθερότητας, ενώ δεν αποκλείεται η άσκηση επαγγέλματος σε άλλο τόπο (βλ. ΣτΕ 1865, 2002, 2312/2002, 5006/1996 κ.ά.). Το ζήτημα που ανακύπτει σε σχέση με το εξεταζόμενο θέμα είναι ο ορισμός της κατοικίας. Είναι προφανές από τα παραπάνω ότι ο προσδιορισμός της κατοικίας δεν είναι το αποτέλεσμα μιας απλής διοικητικής πιστοποίησης μέσω της κατάθεσης συγκεκριμένων δικαιολογητικών, δεδομένου ότι στην έννοια της κατοικίας ενυπάρχει και η διάσταση της βούλησης του ατόμου, η οποία δεν μπορεί εύκολα να προσδιοριστεί, τουλάχιστον διοικητικά. Από τα παραπάνω συνάγεται, ότι όποιος εργάζεται για παράδειγμα στο Δήμο, δύναται να θεωρηθεί μόνιμος κάτοικος και θα πρέπει να μπούμε στη δυσχερή διαδικασία της ερμηνείας βούλησης του κλπ. Εμείς επιθυμούμε, όμως, να παρέχουμε το επίδομα σίτισης και διαμονής και στους υπαλλήλους μας που δεν έλκουν καταγωγή από την Μύκονο, ώστε να Α. να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα των αθρόων μετατάξεων, των αδειών άνευ αποδοχών και των παραιτήσεων από το δημόσιο και Β. να προσελκύσουμε επιπλέον υπαλλήλους που τόσο τους έχουμε ανάγκη. Επίσης, αν κάποιος έλθει είτε με απόσπαση, είτε με μετάταξη, είτε με πρόσληψη, αφού θα εργάζεται εδώ θα θεωρείται μόνιμος κάτοικος, άρα πάλι θα εξαιρείται του ευεργετικού επιδόματος, με αποτέλεσμα να μην επιτυγχάνουμε τον σκοπό μας, που είναι το κίνητρο της μακροχρόνιας εγκατάστασης και η στελέχωση των υπηρεσιών του Δήμου. Επομένως, θα πρέπει να διορθωθεί η τελευταία πρόταση και να αντικατασταθεί ως εξής: «Τα ανωτέρω δεν ισχύουν για τους κατοίκους των περιοχών αυτών που έχουν την πλήρη κυριότητα ή την επικαρπία κατοικίας ή οι σύζυγοι τους ή τα ανήλικα τέκνα αυτών» ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΜΥΚΟΝΟΥ Κωνσταντίνος Κουκάς