• Σχόλιο του χρήστη 'Νανά Καμπούρη' | 12 Νοεμβρίου 2009, 16:40

    Το νέο νομοσχέδιο είναι η πιο σοβαρή προσπάθεια απαλλαγής από πελατειακές σχέσεις μεταπολιτευτικά. Για πρώτη φορά μια κυβέρνηση κινείται επιτέλους σε σωστές κατευθύνσεις. Όσοι διαμαρτύρονται για την κατάργηση της προσαύξησης του 50% ουσιαστικά ισχυρίζονται ότι όλοι εμείς στον ιδιωτικό τομέα που παλεύουμε καθημερινά, έχουμε αποκτήσει κατώτερης σημασίας εμπειρία επειδή δεν είχαμε μπάρμπα στην Κορώνη να μπούμε στο Δημόσιο από το παράθυρο. Αφού είναι τόσο ικανοί ας δοκιμαστούν λοιπόν στο ιδιωτικό τομέα, που παρεμπιπτόντως δεν είναι και τόσο κακός… Συμφωνώ απόλυτα με την αύξηση του συντελεστή του τεστ δεξιοτήτων, είναι η πιο διάφανη και αδιάβλητη διαδικασία και επιπλέον η επιτυχία σ’αυτό ΔΕΝ εξαρτάται από την παραπαιδεία και τα φροντηστήρια, άλλο αν οι μεγαλοεπιχειρηματίες φροντιστηριάρχες προσπαθούν να πείσουν για το αντίθετο. (Έτσι είναι οι δεξιότητες, όσο καλό δάσκαλο κι αν έχει στη οδήγηση, αν «το’χεις» δεν θα διανύσεις ούτε χιλιόμετρο οδηγώντας) Όσον αφορά αυτά που ακούγονται περί ανισότητας πτυχίων εσωτερικού και εξωτερικού και ότι οι βαθμολογίες που δίνονται από ιδρύματα της αγγλίας είναι μεγαλύτερες και ως εκτούτου δίνουν προβάδισμα στους «εισαγόμενους αποφοιτους» έχω να πω (ως πτυχιούχος με άριστα του Πολυτεχνείου του ΑΠΘ) ότι στα Ελληνικά Πανεπιστήμια μας δίνεται η δυνατότητα να επαναλάβουμε την εξέταση όσες φορές θέλουμε βάζοντας ρήτρες κ.λ.π. μέχρι να επιτύχουμε τον βαθμό που θέλουμε. Στα περισσότερα ιδρύματα του εξωτερικού έχεις μια και μοναδική προσπάθεια να πάρεις βαθμο, στην δεύτερη μπορείς να διεκδικήσεις μονάχα την βάση και στην τρίτη σου δείχνουν την πόρτα της εξόδου. Ας μην τρέφουμε αυταπάτες οι φοιτητές Ελληνικών πανεπιστημίων ότι στο εξωτερικό όλα είναι μια παιδική χαρά. Και κάτι ακόμα, όχι και τόσο σχετικό με το εν λόγω νομοσχέδιο: Η κρίση στο δημόσιο πρέπει να είναι διαρκής και για όλους και η νοοτροπία ότι η κατάληψη μιας θέσης σε αυτό αποτελέι οικονομική εξασφάλιση για την υπόλοιπή ζωή του υπαλλήλου πρέπει να εκλείψει.