Αρχική ΑΥΤΟΤΕΛΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΕΠΟΠΤΕΙΑΣ Ο.Τ.Α., ΡΥΘΜΙΣΗ ΘΕΜΑΤΩΝ Ο.Τ.Α. ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣΆρθρο 81 Παραχώρηση χρήσης πλατειών και άλλων κοινόχρηστων χώρων έναντι τέλους, χωρίς δημοπρασίαΣχόλιο του χρήστη Σύλλογος & Ομάδα Ενεργών Πολιτών. Armonia.News | 3 Σεπτεμβρίου 2016, 11:19
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σύλλογος & Ομάδα Ενεργών Πολιτών. Armonia.News' | 3 Σεπτεμβρίου 2016, 11:19

    Παραχώρηση χρήσης κοινόχρηστων χώρων. Όλα για το Κέρδος. Άρθρο 81 Παραχώρηση χρήσης πλατειών και άλλων κοινόχρηστων χώρων έναντι τέλους, χωρίς δημοπρασία. Στην παράγραφο 10 του άρθρου 13 του από 20.10.1958 Β.Δ.(Α’ 171), όπως αυτό ισχύει, προστίθενται δεύτερο και τρίτο εδάφια, ως εξής: «Μπορεί, με κανονιστική πράξη του Δημοτικού Συμβουλίου των Δήμων, να προσδιορίζονται οι μη ευρισκόμενοι προ καταστημάτων, ή στην προβολή αυτών, κοινόχρηστοι χώροι, για την παραχώρηση της χρήσης των οποίων, έναντι τέλους, κατ΄ εξαίρεση, δεν απαιτείται η διενέργεια δημοπρασίας, εφόσον πρόκειται για όλως πρόσκαιρη χρήση, που δεν υπερβαίνει τις πέντε (5) ημερολογιακές μέρες (της εβδομάδας; του μήνα; του έτους;) και αφορά αποκλειστικώς τη διεξαγωγή εκδηλώσεων (του δήμου;) κοινωνικής αλληλεγγύης («Χωρίς Μεσάζοντες» που είναι μη θεσμοθετημένη Αυθαίρετη δραστηριότητα υπαίθριου εμπορίου σε πυκνοκατοικημένη Περιοχή, ΜΕΓΕΘΟΥΣ Υπερτοπικής Δραστηριότητατας», ή δράσεων τουριστικής, πολιτιστικής (Τσίρκο, Λούνα Πάρκ, Παζάρια Τύπου Μοναστηράκι & Παλιατζίδικα του Πειραιά;), καλλιτεχνικής (Τσίρκο Λούνα Πάρκ), ή δημόσιας εμπορικής προβολής (Υπαίθριο Εκθεσιακό Υπερτοπικό Κέντρο;). Με την ίδια ή όμοια απόφαση, ορίζονται οι ειδικότεροι όροι και η διαδικασία για την παραχώρηση της χρήσης των εν λόγω κοινόχρηστων χώρων καθώς και το ύψος των σχετικών τελών, λαμβανομένου υπ’ όψιν και του τυχόν κοινωφελούς χαρακτήρα της διεξαχθησομένης δράσης ή εκδήλωσης». Γιατί να μην ορισθούν τώρα στο Νόμο «Οι ειδικότεροι όροι και η διαδικασία;», Π.χ. να είναι σύμφωνα Με την Ισχύουσα Σήμερα Χρήση Γης, της οδού, ή των οδών, της Πλατείας, κλπ. Ακόμη πρέπει να μνημονεύονται στο Νόμο, ότι στους κοινόχρηστους χώρους και στην πρασιά (χώρο Πρασίνου), να μην δημιουργούνται παραπήγματα, τσαντίρια, κλπ, αλλά η κάθε δραστηριότητα να μην μεγαλύτερη του βασικού επιτρεπόμενου χώρου από την Πολεοδομία «50 τετραγωνικά μέτρα για την Αμιγή Κατοικία & 100 τετραγωνικά μέτρα στην Γενική Κατοικία». Η κατάληψη έναντι τέλους του πεζοδρομίου, ή άλλου κοινόχρηστου χώρου, κατά την ταπεινή μας γνώμη, ΑΚΥΡΩΝΕΙ το σκοπό του Κοινοχρήστου, και δημιουργεί απαγόρευση π.χ. στη μητέρα που θέλει να πάει με το παιδί της στο γιατρό, στο σχολείο, στην πλατεία, ή την κυκλοφορία των τυφλών και άλλων ευπαθών ομάδων, η του κάθε Πολίτη που θέλει να κάνει τη βόλτα του σε Ένα κοινόχρηστο χώρο και ΟΧΙ σε μια εμπορική δραστηριότητα. Αυτό ίσως έρχεται σε αντίθεση με το Ν. 84/84, αλλά σίγουρα με το Σύνταγμα για την Άνιση μεταχείριση. Ο νόμος πρέπει να είναι σαφής στην περιγραφή του (τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται) και να μην υπάρχουν κενά για πρωτοβουλίες για να υπάρχουν οι «Γνωστές Χειραψίες» μεταξύ Ιδιώτη & Κράτους. Στο Δήμο Κηφισιάς, η Λαϊκή του πάλαι ποτέ δήμου Ν. Ερυθραίας, καλύπτει περισσότερο από 11.000 τετραγωνικά μέτρα, δηλ. χώρο σχεδόν Μεγαλύτερο από τη Βαρβάκειο Αγορά μέσα στην Αμιγή κατοικία, καταπατώντας μικρούς δημοτικούς δρόμους, που Όπως είναι φυσικό Γίνεται Αποκλεισμός μιας τεράστιας περιοχής διότι εκτός από τους πάγκους, υπάρχουν τα αυτοκίνητα των εμπόρων, τα αυτοκίνητα των επισκεπτών τόσο της περιοχής, που οι περισσότεροι έρχονται από άλλους δήμους. Δηλ. αναπτύσσονται Λαϊκές ΥΠΑΙΘΡΙΑ ΥΠΕΡΤΟΠΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ σχεδόν καθημερινά σε ευπαθείς γειτονιές της Κηφισιάς, όπου η υποτυπώδης φύλαξη γίνεται για τους εμπόρους. Δεν μπορεί να ελέγξει τα παραβατικά άτομα που εκμεταλλεύονται την πολυκοσμία για να δράσουν, αλλά και για να προγραμματίσουν εφόδους στα σπίτια της περιοχής. Η πρόσβαση, του Πυροσβεστικού, του Νοσοκομειακού, κάποια αυτοκίνητα τροφοδοσίας των κατοικιών, τα αυτοκίνητα των κατοίκων που εξορίζονται κατ’ εντολή των Λαϊκαντζήδων, από την προηγουμένη μέρα, κλπ σε περιοχές όπως της Συνοικίας Μορτερό του Δήμου Κηφισιάς σε περίπου 2000 κατοικίες, είναι ένα πρόβλημα – παράδειγμα. Οι Λαϊκατζήδες σε παρακλητικό αίτημα να μην πετάνε τα ούρα και τα περιττώματα τους μέσα σε σακούλες, στις αυλές των σπιτιών, & με αυταρχικό τρόπο μας απαντούν ότι «Εμείς Τα βρήκαμε με το Δήμο και με την Περιφέρεια. Με τους κατοίκους δεν έχουμε να πούμε τίποτε. Σ’ όποιον Αρέσει». Οι κάτοικοι (ηλικιωμένοι που φυλάνε τα εγγόνια τους, άρρωστοι, κλπ) είναι σε αυστηρό κατ’ οίκον περιορισμό, ανήμποροι να αντιδράσουν σε όποιο μικρό, ή μεγάλο κίνδυνο. Οι άνθρωποι των ΟΤΑ (αιρετοί, ή υπάλληλοι) βαφτίζουν αυτό το πρόβλημα της υπερόχλησης «Μικροενοχλησούλα», για το Καλό τους και για το καλό των φτωχών και των ανήμπορων της Πόλης», που όμως αυτό δεν φαίνεται ούτε από την ένδυση των επισκεπτών – πελατών, αλλά ούτε από τα αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού. Στους εν γένει κοινοχρήστους χώρους και το υπέδαφος αυτών, να εκσυγχρονιστεί ή να μπει ο όρος που δεν υπήρχε τότε, «της χρήσης γης που επικρατεί σήμερα, δηλ. να επιτρέπεται να εγκατασταθούν μικροπωλητές σε αντίστοιχη έκταση που επιτρέπεται για ένα στάσιμο έμπορο. Π.χ. στην Αμιγή κατοικία, επιτρέπεται η δραστηριότητα έως 50 τμ. Να προστεθεί, οι μικροπωλητές, όχι μπροστά σε Επιχειρήσεις και κατοικίες. Δεν γνωρίζουμε τι συνθήκες επικρατούσαν το 1958, και γιατί θα πρέπει να μείνει ίδιο το θέμα (δίχως τροποποίηση) της παραγράφου 10 του άρθρου 13 του από 20.10.1958 Β.Δ.(Α’ 171). Αυτό που βλέπουμε σε κινηματογραφικά έργα της εποχής, είναι κάποιος μικροπωλητής πάγου με τρίκυκλο, μικροπωλητές ζαρζαβατικών με γαϊδουράκια, το γυρολόγο με τα λευκά είδη – δοσατζήδες, κλπ., να περιφέρονται σε άδειους δρόμους και σε ανύπαρκτη εμπορική δραστηριότητα, δίχως την ανάμικτη με το πνιγηρό οικιστικό, εκτός από τη Βαρβάκειο Αγορά, που συνεχίζει να είναι πόλος έλξης από άτομα που ζητούν Οικονομικά και ποιοτικά είδη, από τα προάστια της Αθήνας. Η Ελλάδα είναι Τουριστικός Προορισμός για τα Παραπήγματα; ’ρθρο 2, $4 , του από 20.10.1958 Β.Δ.(Α’ 171), Καταστημάτων & Παραπηγμάτων. Άρθρο 13 $1, του από 20.10.1958 Β.Δ.(Α’ 171). επιβάλλεται υπέρ του δήμου τέλος των χρησιμοποιούντων πεζοδρόμια πλατείες οδούς εν γένει κοινοχρήστους χώρους και το υπέδαφος αυτών (δίχως να αναφέρει, εάν επιτρέπεται και η ανασκαφή δίχως άδεια της Αρχαιολογικής και ότι απομείνει από τις πιθανές ανασκαφές, να διαφημίζονται Δημόσια από τους επιχειρηματίες, «Κατακόμβες, κλπ»). Η κανονιστική πράξη, δίδει στην Τ.Α. την εντολή να νομοθετεί κατ’ εκτίμηση, σύμφωνα με τη αίτηση και τη Χειραψία του Επιχειρηματία, δίχως να λαμβάνει υπ’ όψη, το Νόμο 84/84, αλλά πιθανόν και άλλους Νόμους που δεν έχουμε το χρόνο και την ειδική γνώση να διασταυρώσουμε. Στο Site, https://armonianews.wordpress.com/735-2/ παραθέτουμε ολόκληρο το από 20.10.1958 Β.Δ.(Α’ 171) >Β.Δ. 20 10 1958