Αρχική ΑΥΤΟΤΕΛΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΕΠΟΠΤΕΙΑΣ Ο.Τ.Α., ΡΥΘΜΙΣΗ ΘΕΜΑΤΩΝ Ο.Τ.Α. ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣΆρθρο 80 Δικαιώματα χρήσης πόσιμου ύδατοςΣχόλιο του χρήστη ΧΗΤΟΣ ΑΒΕΕ | 5 Σεπτεμβρίου 2016, 12:43
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΧΗΤΟΣ ΑΒΕΕ' | 5 Σεπτεμβρίου 2016, 12:43

    Σ/Ν - ΑΡΘΡΟ 80 ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΧΡΗΣΗΣ ΠΟΣΙΜΟΥ ΥΔΑΤΟΣ Σχετικά με το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου άρθρο 80 περί καταβολής τελών εμπορίας νερού από τις εταιρείες εμφιαλώσεως προς τους οικείους Δήμους επισημαίνουμε τα παρακάτω: 1. Το προτεινόμενο ΣΝ καταργεί τον υπολογισμό των δικαιωμάτων εμπορίας νερού επί των συναλλαγών-πωλήσεων (οι οποίες δηλώνονται δημοσίως μέσω ισολογισμών και ελέγχονται κατά Νόμο από τις φορολογικές Αρχές και Ορκωτούς Λογιστές) και επαναφέρει την αναχρονιστική λογική ενός βασιλικού διατάγματος του 1958 με τα δεδομένα που ίσχυαν τότε και που καμία σχέση δεν έχουν με τα τωρινά. Μάλιστα προτείνει ένα εξωπραγματικό τέλος ανά λίτρο. Η τιμή που ίσχυε ήταν από 0,88 έως 1,76 € /κυβικό, ενώ τώρα προτείνεται τιμή από 3 έως 6 Ευρώ ανά κυβικό μέτρο αντλούμενου νερού, δηλαδή αύξηση 350%!!! Επισημαίνουμε ότι η μέγιστη τιμή υδροδότησης βιομηχανιών με πόσιμο νερό από δίκτυα ύδρευσης ανά την Ελλάδα είναι 1,80 Ευρώ ανά κυβικό μέτρο, ενώ η ΕΥΔΑΠ υδροδοτεί βιομηχανίες με τιμή κυβικού 0,98 € (αναρτημένη τιμή στο διαδίκτυο). Άρα με μια αύξηση της τάξης του 350% εμείς ως βιομηχανίες τι πρέπει να κάνουμε; Μήπως πλέον να ζητήσουμε παροχή πόσιμου νερού από τις κατά τόπους Δημοτικές Επιχειρήσεις με τις παραπάνω χρεώσεις; 2. Η Αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει το άρθρο 80 ( «Με τις τροποποιήσεις, εισάγεται η άμεση συσχέτιση του ύψους του δικαιώματος εμπορίας με την ποσότητα του αντληθέντος νερού, γεγονός που επιφέρει δικαιότερη αντιστάθμιση από την εμπορική χρήση του κοινωνικού αυτού αγαθού. Επιπροσθέτως, το δικαίωμα εμπορίας απεμπλέκεται από την τιμολογιακή ή την πολιτική πωλήσεων των εταιρειών εμπορίας») , αντίκειται στην υφιστάμενη Νομολογία του ΣτΕ , καθώς έχει κριθεί ότι το δικαίωμα εμπορίας πόσιμου ύδατος που επιβάλλεται με βάση το αρθ. 12 του β.δ της 24/9-20/10/1958 έχει τον χαρακτήρα φόρου επί των συναλλαγών, (ΣτΕ Ολ. 1181/2014, ΣτΕ 1743/2004). Έτσι , δεν είναι σύννομη και ευθέως αντίκειται στο Σύνταγμα η προτεινόμενη ρύθμιση περί επιβολής του τέλους στις αντλούμενες και όχι στις πωλούμενες ποσότητες ύδατος. Η επιβολή δικαιωμάτων τέλους εμπορίας νερού, όπως κρίθηκε, έχει χαρακτήρα φόρου και σαν φόρος επιβάλλεται ΜΟΝΟ στις ποσότητες ύδατος που έχουν διατεθεί προς πώληση στην αγορά, που έχουν δηλαδή αποτελέσει αντικείμενο συναλλαγής, αντικείμενο εμπορίας, κατά την σαφή άλλωστε ερμηνεία του Ανώτατου Ακυρωτικού. Η άντληση δε ποσοτήτων ύδατος δεν δύναται επ’ ουδενί να χαρακτηρισθεί ως συναλλαγή, καθώς απουσιάζει παντελώς η έννοια της συναλλαγής, της διάθεσης και της εμπορίας που απαιτείται προκειμένου η προτεινόμενη ρύθμιση να αποτελέσει σύννομη επιβάρυνση. 3. Με τη λογική τιμολόγησης επί αντλούμενου νερού και όχι επί των συναλλαγών- πωλήσεων, μήπως θα έπρεπε να επιβληθεί το ίδιο τέλος και σε βιομηχανίες άλλων κλάδων όπως , Γαλακτοβιομηχανίες , Σφαγεία , Πτηνοτροφεία, οι οποίες σημειωτέον αντλούν και καταναλώνουν για τις βιομηχανικές πρακτικές τους, ποσότητες νερού πολύ μεγαλύτερες από ότι μια βιομηχανία εμφιάλωσης νερού; 4. Το προτεινόμενο Νομοσχέδιο επαναφέρει την παλαιά διαδικασία κοινοποίησης Δελτίων Αποστολής από τις Επιχειρήσεις στους Δήμους παραβλέποντας ότι πλέον δεν υφίσταται υποχρέωση έκδοσης αυτών, αφού στην ουσία η αντίστοιχη υποχρέωση έχει πλήρως καταργηθεί σύμφωνα με το άρθρο 5.8.2 της ΠΟΛ 1003/31-12-2014 του Υπουργείου Οικονομικών περί «Παροχής οδηγιών για την εφαρμογή των διατάξεων του Ν. 4308/2014 (ΦΕΚ Α΄251)». Επιπλέον, με τη συγκεκριμένη πρακτική παραβιάζονται βασικές αρχές εμπιστευτικών και προσωπικών δεδομένων των Επιχειρήσεων και δημιουργείται σοβαρός κίνδυνος διαρροής ευαίσθητων και απόρρητων επιχειρηματικών πληροφοριών. 5. Αν ανατρέξουμε σε όσα ίσχυαν πριν την εφαρμογή του «ΑΡΘΡΟ 23 Ν 4255 ΦΕΚ 89 Α 11-4-2014», μπορούμε να δούμε ότι εντός του ιδίου έτους, υπάρχουν πολύ μεγάλες διαφοροποιήσεις στο ύψος των επιβαλλομένων τελών δικαιωμάτων εμπορίας μεταξύ Εταιρειών του ιδίου κλάδου και για ίδιο προϊόν, γιατί οι αποφάσεις των εκάστοτε Δημοτικών Συμβουλίων δεν ακολουθούν ενιαία γραμμή με αποτέλεσμα. να δημιουργούνται συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού μεταξύ των Εταιρειών στην αγορά. Θεωρούμε λοιπόν ότι οι προτεινόμενες αλλαγές, εφόσον παραμείνουν, θα οδηγήσουν όλως ενδεικτικά, σε : -Αύξηση της τιμής των προϊόντων με άμεση συνέπεια τη μείωση των πωλήσεων σε ένα περιβάλλον οικονομικής ύφεσης που βιώνουμε εδώ και αρκετά χρόνια. -Μείωση μισθών ή /και Απολύσεις εργαζομένων στις Βιομηχανίες Εμφιάλωσης νερού. -Μείωση ανταγωνιστικότητας των Ελληνικών έναντι των εισαγόμενων εμφιαλωμένων νερών. -Αδυναμία νέων επενδύσεων. -Εκμηδενισμό δράσεων Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης Προτείνουμε την απόσυρση του προτεινόμενου άρθρου 80 , καθώς είναι θέμα επιβίωσης των Επιχειρήσεων ενός ολόκληρου κλάδου, διότι όπως αυτό τέθηκε σε Διαβούλευση , εάν ψηφιστεί ως έχει , θα είναι η ταφόπλακα για τον κλάδο του Εμφιαλωμένου Νερού. Πολύ περισσότερο , το πλήγμα θα είναι καθοριστικό για τις αμιγώς Ελληνικές Επιχειρήσεις, που δεν διαθέτουν τους ανάλογους πόρους ενώ έμμεσα θα ευνοηθούν όλες οι Πολυεθνικές , καθώς μπορούν να προσδοκούν στην απαξίωση και εξαγορά μας , για να κυριαρχούν ανενόχλητες την Ελληνική Αγορά. Αντίθετα πιστεύουμε ότι , η υφιστάμενη Νομοθεσία (Ν. 4255/2014 αρ.23) λαμβάνει υπόψη τις ισχύουσες δυσμενείς συνθήκες της Ελληνικής αγοράς και εξασφαλίζει μια δίκαιη και εύκολα ελέγξιμη διαδικασία υπολογισμού και καταβολής του τέλους εμπορίας. Σαφώς επιδέχεται βελτιώσεις και συγκεκριμένα με τον καθορισμό ενός, μοναδικού και ενιαίου ποσοστού για ολόκληρη την Ελληνική Επικράτεια επί των πωλήσεων της κάθε Εταιρείας, αίροντας έτσι οριστικά κάθε ένδειξη αθέμιτου ανταγωνισμού και εξασφαλίζοντας ένα υγιές επιχειρηματικό περιβάλλον δίκαιο για όλους.. ΧΗΤΟΣ ΑΒΕΕ