Αρχική Πρόγραμμα «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ Ι»Άρθρο 06 – Τροποποίηση άρθρου 10 του ν. 3852/2010Σχόλιο του χρήστη Κωνσταντίνος Κιτσόπουλος | 14 Μαΐου 2018, 12:43
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κωνσταντίνος Κιτσόπουλος' | 14 Μαΐου 2018, 12:43

    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΟ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ Τα τελευταία 50 χρόνια η χώρα επιλέγει να μετακινεί σε κάθε εκλογική διαδικασία εκατοντάδες χιλιάδες εκλογέων από την περίπτωση μετακίνησης μερικών χιλιομέτρων εντός μιας εκλογικής οντότητας (Αττική), κάτοικος του Πειραιά που μεταβαίνει στην Κηφισιά για να ψηφίσει, έως την πιθανή περίπτωση κάτοικος της Κέρκυρας να μεταβαίνει στο Καστελόριζο και εκείνος του Καστελόριζου να πρέπει να μεταβεί στη Ρόδο. Από τα μεγέθη, που δίνει το ίδιο το Υπουργείο, είναι αντιληπτό, και από τα ποσοστά συμμετοχής σε εκλογές, ότι η διαδικασία “Ετεροδημότες” δεν έχει συνεισφέρει στη διαδικασία αποτύπωσης της ψήφου. Επίσης, οι μετακινούμενοι είναι εκείνοι που συνήθως έχουν τη δυνατότητα να λάβουν αριθμό ημερών ειδικής άδειας, με καταβολή αποδοχών. Η σύνθεση της εργασίας στο σημερινό περιβάλλον και οι συνθήκες εργασίας δεν διευκολύνουν το μέρος των εργαζόμενων που εργάζονται σε κυλιόμενο προγραμματισμό εργασίας, εκτός πλήρους ωραρίου, σε πλήρες 7ήμερο, με αντίστοιχα δικαιώματα μετακίνησης. Η υιοθέτηση της ως άνω πρακτικής μετακίνησης έχει ως αποτέλεσμα το ελληνικό κράτος να είναι ίσως από τα τελευταία ευρωπαϊκά κράτη που δεν έχει πιστά δεδομένα για την κοινωνική τοπιολογική σύνθεση των διοικητικών δομών της χώρας. Η χώρα δε θα διαθέτει “Κατοικολόγιο”, δηλαδή πλήρως απογεγραμμένα, διαρκώς ανανεούμενα, στοιχεία για τους κατοίκους μιας αυτοδιοικητικής δομής, της τοπικής κοινωνίας, με όλα τα κοινωνικά, οικονομικά ίσως και μορφωσιακά χαρακτηριστικά. Η τελευταία, αριθμητική όμως μόνο εικόνα, είναι αυτή της απογραφής του 2011, πεπαλαιωμένη για ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Οι εκλογικοί κατάλογοι που βασίζονται στα τηρούμενα δημοτολόγια δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες της πραγματικής σύνθεσης και μόνιμης διαμονής των πολιτών. Τα δημοτολόγια μπορούν να εξυπηρετούν πολλές άλλες διαδικασίες αλλά όχι αυτό των εκλογικών καταλόγων. Ο προγραμματισμός εκλογικών τμημάτων επί τη βάσει των αριθμών των δημοτολογίων οδηγεί σε στρεβλή κατανομή και απασχόληση διοικητικών πόρων, με τμήματα για υποδοχή αριθμού εκλογέων, που εκ του αποτελέσματος δε δικαιολογούν την αναγκαιότητα τους. Στις εκλογές του 2015 περίπου 9.005 εκλογικά τμήματα κατέγραψαν συμμετοχή λιγότερο του ποσοστού συμμετοχής στην επικράτεια (56,16%), ενώ σε περίπου 4.950 η συμμετοχή ήταν λιγότερο του 50%. Περίπου 530 τμήματα είχαν συμμετοχή κάτω του 30%, ενώ επίσης καταγράφονται τμήματα ακόμα και με μονοψήφιο ποσοστό συμμετοχής. Τα παραπάνω πέραν της παραμέτρου του παράλογου της μετακίνησης και της περιορισμένης συνεισφοράς της προσέγγισης (ετεροδημότης) αναδεικνύει πολύ πιθανά και θέματα ορθής αποτύπωσης και επικαιροποίησης των δεδομένων των δημοτολογίων που αποτυπώνονται στους εκλογικούς καταλόγους. Είναι συμβατό οι εγγεγραμμένοι, έχοντας δικαίωμα εκλέγειν το 2015 και συνεπώς πάνω από 18 ετών, με τη προσέγγιση των εκλογικών καταλόγων δημοτών Δήμων να είναι 9.913.609 άτομα (http://ekloges.ypes.gr/), ενώ ο συνολικός νόμιμος πληθυσμός (δημότες) της χώρας το 2011 να βρέθηκε στα 9.904.286 άτομα (ΦΕΚ 697Β/20-03-2014), στον οποίο περιλαμβάνονται και 1.919.851 άτομα ηλικίας 0-19 ετών; (αρχείο A1602_SAM03_TB_DC_00_2011_A05_F_GR.xls, http://www.statistics.gr). Έχει προφανώς τη συναισθηματική αξία του ότι με την επιλογή του πολίτη στην ένταξη σε δημοτολόγιο εκφράζεται η επιθυμία της συνέχειας της επιλογής για την οικογενειακή καταγωγή και την επαφή με τις ρίζες. Όμως, στο τρέχον περιβάλλον όπου η τοπική κοινωνία έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση να ανταποκριθεί με τη στάση της και τις αποφάσεις της απέναντι σε θέματα κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά, υποδομών και πλείστα όσα, θα πρέπει διοικητικά τα παραπάνω να αποτυπώνονται από τους «πραγματικούς χρήστες» των τοπικών πόρων και τους «πραγματικούς λήπτες» των πόρων που εμπλέκονται και απαιτούνται. Πρακτικά δηλαδή, τίθεται το ερώτημα πως οι αυτοδιοικητικές δομές προχωρούν σε στρατηγικούς αλλά και μικρότερης εμβέλειας τοπικούς σχεδιασμούς, με τη λήψη ανάλογων αποφάσεων και αναζήτηση συναινέσεων, όταν δεν έχουν δεδομένα για το πόσους και τι σύνθεσης (φύλου, ηλικίας, οικονομικής θέσης) πολίτες καλούνται να υπηρετήσουν; Πως σχεδιάζονται π.χ. τοπικά οι υποδομές υγείας χωρίς να μπορεί να γίνει ανάλυση συνεχώς ενημερωμένων δημογραφικών δεδομένων σύνθεσης πληθυσμού. Πως σχεδιάζονται υπηρεσίες ασφάλειας, τα ερωτήματα τέτοιου τύπου λοιπόν μπορεί να είναι χωρίς τέλος. Σε μια αυτοδιοικητική δομή, μερικές χιλιάδες πολιτών, που κατοικούν και ζουν όλο τους το χρόνο σε αυτή και αναμένουν και δικαιωματικά απαιτούν την ύπαρξη δομών και κάνουν χρήση των πόρων της δομής αυτής θα μετακινηθούν για να αποφασίσουν για αυτά τα κρίσιμα θέματα για άλλες δομές ίσως και πολλά χιλιόμετρα μακριά, όπου η μόνη σχέση που έχουν λοιπόν είναι αυτή του δημότη, ενώ για την ίδια αυτή δομή θα καταφθάσουν πολίτες ενίοτε από πολλά χιλιόμετρα μακριά, θα παραμένουν 1-2 μόλις ημέρες, για να αποφασίσουν για τα ίδια κρίσιμα θέματα αυτής της δομής που τελικά δε θα αφορούν την καθημερινή τους ζωή. Ως εκ τούτου και σε συνδυασμό με το σχόλιο ιδίου για το άρθρο 12 ν. 3852/2010 προτείνεται για το άρθρο 10 του ν. 3852/2010 Η παρ. 1 του άρθρου 10 του ν. 3852/2010 αντικαθίσταται ως εξής: 1. Δικαίωμα να εκλέγουν τις δημοτικές αρχές έχουν όλοι οι πολίτες με δηλωμένη μόνιμη διεύθυνση κατοικίας στα γεωγραφικά όρια του Δήμου και εγγεγραμμένοι σε οποιοδήποτε δημοτολόγιο Δήμου του άρθρου 1 του ν. 3852/2010. Οι πολίτες, οι οποίοι είναι εγγεγραμμένοι στους καταλόγους κατοικολογίου των δήμων που συνενώνονται σε νέο δήμο, έχουν δικαίωμα να εκλέγουν τις αρχές του νέου δήμου που προκύπτει από τη συνένωση. Οι δημότες των δήμων και κοινοτήτων που συνενώνονται σύμφωνα με το άρθρο 1 του παρόντος καθίστανται αυτοδικαίως δημότες του νέου δήμου.