Αρχική Επείγουσες ρυθμίσεις των Υπουργείων Εσωτερικών, Παιδείας και Θρησκευμάτων, Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, Δικαιοσύνης, Ψηφιακής Διακυβέρνησης και ΤουρισμούΆρθρο 63Σχόλιο του χρήστη Μαρία Χριστοπούλου | 1 Αυγούστου 2019, 22:10
  • Σχόλιο του χρήστη 'Μαρία Χριστοπούλου' | 1 Αυγούστου 2019, 22:10

    Το Άρθρο 63 έρχεται, εν μέσω θέρους, να αιφνιδιάσει (αφού και οι ημέρες για διαβούλευση είναι ελάχιστες) τους εκπαιδευτικούς των ΠΠΣ που ανέμεναν την απόδοση οργανικών θέσεων, σύμφωνα με τον νόμο 4610/2019, ο οποίος έδιδε διέξοδο στα πολλαπλά προβλήματα που είχε δημιουργήσει στην υπηρεσιακή τους κατάσταση και εξέλιξη η στρεβλή εφαρμογή του προγενέστερου 3966/2011. Με την υπ' αριθ. 116841/E2/19-7-2019 εγκύκλιο ζητήθηκε από τους εκπαιδευτικούς των ΠΠΣ, πριν από λίγες ημέρες να δηλώσουν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, αν επιθυμούν ή όχι την παραμονή τους στα ΠΠΣ με παράταση της θητείας τους για ένα ακόμα έτος (δηλαδή για 7ο), χωρίς όμως να γνωρίζουν ποια θα είναι η μελλοντική υπηρεσιακή κατάσταση τους στα ΠΠΣ. Επιπλέον, η εναλλακτική επιλογή της αποχώρησης από ΠΠΣ ήταν στην ουσία ανέφικτη αφού: 1) οι περισσότερες προγενέστερες οργανικές θέσεις των εκπαιδευτικών που επέλεξαν να υπηρετήσουν με θητεία έχουν δοθεί, σύμφωνα με την διευκρινιστική εγκύκλιο Υ.Α. 85748/Δ1/25-6-2013 - μεταγενέστερη του Ν. 3966/2011), κάτι που δεν ήταν δεδομένο το διάστημα υποβολής αίτησης για θητεία στα ΠΠΣ και που δεν ισχύει σε όλες τις άλλες θέσεις επί θητεία, λ.χ. των Στελεχών Εκπαίδευσης. 2) Μετά τον επανακαθορισμό περιοχών μετάθεσης (υπ’ αριθ. 152263/Δ2/4-12-2012 απόφαση Υπουργού που εκδόθηκε μετά την υποβολή των υποψηφιοτήτων για τα ΠΠΣ), πολλοί Νομοί συγκροτήθηκαν ως ενιαίες περιοχές μετάθεσης. Αυτό σημαίνει ότι, ενώ οι εκπαιδευτικοί των ΠΠΣ κατά τον αρχικό χρόνο υποβολής των υποψηφιοτήτων στα ΠΠΣ προέρχονταν από σχολεία συγκεκριμένων περιοχών μετάθεσης όπως αυτές υπήρχαν προς της κατάργησής τους και γνώριζαν ότι σε αυτές τις περιοχές και τις θέσεις θα επέστρεφαν, μετά την κατάργηση της διάκρισης των περιοχών μετάθεσης είναι πλέον παραδομένοι στην τυχαιότητα των θέσεων που θα κενωθούν οπουδήποτε στο Νομό και μπορεί να τοποθετηθούν σε οποιοδήποτε σχολείο πέραν της παλαιάς περιοχής μετάθεσής τους, δηλαδή λ.χ. κάποιος που προερχόταν από την Α’ περιοχή να βρεθεί λ.χ. στη Γ’, δηλαδή σα να ξεκινάνε την καριέρα τους όπως στον αρχικό διορισμό τους σε οποιαδήποτε δυσπρόσιτη περιοχή. Επιπλέον, τα τελευταία 10 τουλάχιστον χρόνια, λόγω της αύξησης του ωραρίου των εκπαιδευτικών, της μείωσης ωρών διδασκαλίας στα επιμέρους μαθήματα, της συγχώνευσης σχολείων και της μείωσης των μαθητών, υπάρχει έντονη έλλειψη οργανικών κενών, οπότε η κατάργηση οργανικών θέσεων στα ΠΠΣ και η ύπαρξη θητείας επιδεινώνει σοβαρά την κατάσταση. Υπάρχει λοιπόν από τη μία άδικη μεταχείριση των εκπαιδευτικών των ΠΠΣ να μην έχουν οργανική θέση, ενώ από την άλλη αντιπαράθεση με συναδέλφους εκπαιδευτικούς που διεκδικούν ανάληψη οργανικής θέσης στα υπόλοιπα σχολεία του οικείου ΠΥΣΔΕ/ΠΥΣΠΕ. Επίσης, ένα ιδιαίτερα σημαντικό θέμα είναι η απαγόρευση δικαιώματος αίτησης μετάθεσης, απόσπασης ή κατάληψης θέσης με βάση διάφορες προκηρύξεις που ισχύει όλα αυτά τα χρόνια για τους υπηρετούντες με θητεία στα ΠΠΣ, άνισα με τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς. Έτσι, οι εκπαιδευτικοί των ΠΠΣ βρέθηκαν για έξι χρόνια (και τώρα με το άρθρο 63 τους ζητούν να παρατείνουν αυτή την αβέβαιη κατάσταση για άλλο 1 ή 2 έτη) σε καθεστώς ομηρείας στα ΠΠΣ, με τους νόμους να αλλάζουν και να αναιρούν ο ένας τον άλλο, αλλά τους ίδιους να συνεχίζουν να μην ξέρουν σε τι καθεστώς υπηρεσιακής κατάστασης βρίσκονται και γενικά τι μέλει γενέσθαι. Αυτό σημαίνει ότι αντίθετα με τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς, δεν μπορούν να προγραμματίσουν τη επαγγελματική, οικογενειακή και προσωπική ζωή τους. Τουλάχιστον ο Ν. 4610/2019 έδιδε διέξοδο στις ανάγκες τους και κατοχύρωνε τη μη δυσμενή τοποθέτησή τους, και εσφαλμένα καταργείται, ενώ θα μπορούσε απλά να βελτιωθεί. Εδώ θα πρέπει να προστεθεί και το γεγονός ότι τα Υπηρεσιακά Εκπαιδευτικά Συμβούλια εργάστηκαν σκληρά το προηγούμενο διάστημα για να καθοριστούν οι οργανικές θέσεις των εκπαιδευτικών στα ΠΠΣ – δουλειά που πήγε όμως χαμένη τελικά. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι εκπαιδευτικοί των ΠΠΣ, με τα αυξημένα τους προσόντα, είναι η μοναδική κατηγορία δημοσίων υπαλλήλων που αξιολογήθηκαν και όλα αυτά τα χρόνια προσφέρουν υψηλού επιπέδου υπηρεσίες (διδασκαλία σε πολυπληθή τμήματα μέχρι και 30 μαθητών, δειγματικές διδασκαλίες, διαθεματικές διδασκαλίες, λειτουργία Ομίλων, συνεργασία με Συμβούλους, συμμετοχή/διοργάνωση Ημερίδων, Σεμιναρίων και Συνεδρίων και πλήθος άλλων δράσεων), επιπλέον των ωρών διδασκαλίας τους που είναι οι ίδιες με των υπολοίπων εκπαιδευτικών, ωστόσο, εκτός από τις υποχρεώσεις και την εργασιακή εξουθένωση δεν έχουν δει τίποτε ανταποδοτικό από την Πολιτεία, αντιθέτως δεν απολαμβάνουν ούτε τα στοιχειώδη δικαιώματα των υπόλοιπων εκπαιδευτικών, όπως αναφέρθηκε παραπάνω. Οι εκπαιδευτικοί των ΠΠΣ, ως μάχιμοι εκπαιδευτικοί υψηλής ευθύνης νιώθουν προδομένοι από ένα Κράτος που δεν εννοεί το εκπαιδευτικό τους έργο ως προσφορά στους πολιτειακούς στόχους, αλλά ως αφορμή δυσμενούς μεταχείρισης, καταφρόνησης και υποβάθμισης της προσωπικότητας και εξέλιξης τους, καθώς απλά τους παρατείνει τη θητεία χωρίς ενημέρωση για το υπηρεσιακό μέλλον τους. Και τίθεται λογικά το ερώτημα, γιατί η Πολιτεία αντιμετωπίζει με αυτό τον τρόπο αυτή την κατηγορία υπαλλήλων της και ποιο κίνητρο άραγε να έχει κάποιος πια για να διεκδικήσει μία θέση σε ΠΠΣ; Οι εκπαιδευτικοί των ΠΠΣ κατανοούν ότι απαιτείται χρόνος ώστε το νέο Υπουργείο να ενημερωθεί και να μελετήσει το θέμα σε βάθος και δεν αμφιβάλλουν για τις αγαθές προθέσεις του να διευθετήσει θετικά την δυσμενή αυτή κατάσταση. Ωστόσο, δεν παύουν να αγωνιούν και επιθυμούν να μην ληφθούν αποφάσεις για αυτούς χωρίς αυτούς. Είθε τα ανωτέρω αναφερόμενα να βοηθήσουν προς την σωστή κατεύθυνση και να ακολουθήσει ΑΜΕΣΑ Νόμος που θα λύνει τα χρόνια προβλήματα και τις τωρινές στρεβλώσεις. Γιατί η εργασιακή σταθερότητα και ηρεμία των εκπαιδευτικών συμβάλλει κατά πολύ στην απερίσπαστη προσφορά του διδακτικού και παιδευτικού τους έργου.