Αρχική Αναμόρφωση συστήματος προσλήψεων και καθολική υπαγωγή τους στον πλήρη έλεγχο του ΑΣΕΠΆρθρο 4 Επαναρυθμίσεις για τη μοριοδότηση υποψηφίωνΣχόλιο του χρήστη ΚΑΤΕΡΙΝΑ | 12 Νοεμβρίου 2009, 18:28
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΚΑΤΕΡΙΝΑ' | 12 Νοεμβρίου 2009, 18:28

    Η ΑΚΟΛΟΥΘΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΚΑΤΑΤΕΘΗΚΕ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Αθήνα, 10/11/2009 Αξιότιμε κ. Πρωθυπουργέ, Ανήκω στην επίκαιρα κοινωνική ομάδα των stagier. Εργάζομαι από τον Νοέμβριο του 2003 στον ΟΑΕΔ (ΚΠΑ) Νέας Ιωνίας Αττικής, συνολικά 58 μήνες, με διαδοχικές ανανεώσεις των συμβάσεων μου. Θα ήθελα να θέσω υπόψη σας τα παρακάτω: Το 2003 η Πολιτεία μου προσέφερε την ευκαιρία να αποκτήσω εργασιακή εμπειρία (καθότι απλή απόφοιτος γενικού λυκείου, με γνώσεις Η/Υ,), αλλά άνεργη με ανάγκη όμως για εξεύρεση εργασίας. Το διάστημα της μαθητείας πράγματι διήρκεσε ένα χρονικό διάστημα. Στην συνέχεια και όπως αποδεικνύεται από φωτοτυπίες των εγγράφων που έχω στην διάθεση σας αν ζητηθούν, εκπροσώπησα δια της υπογραφής μου το Ελληνικό Δημόσιο σε μια πλειάδα εργασιών του οργανισμού που προανέφερα. Με λίγα λόγια αυτό που συχνά ακούγεται επί σειρά ετών, κάλυπτα και καλύπτω «πάγιες & διαρκείς ανάγκες». Η Πολιτεία επέλεξε να μου ανανεώνει τις συμβάσεις. Δέχθηκα παρά τους επαχθείς όρους που ο ίδιος έχετε αναγνωρίσει. Έως και σήμερα προσφέρω τις υπηρεσίες μου με συνέπεια μεν, αλλά αμοιβόμενη ελάχιστα και ανασφάλιστη. Και κοινή πεποίθηση όλων είναι ότι η προσφορά των ευελπιστούντων σε ένα καλύτερο μέλλον stagier ήταν συγκριτικά περισσότερη και καλύτερη ακόμα και από μόνιμους υπάλληλους. Η ομηρία ήταν πραγματικότητα. Το τέλος της? Στους όμηρους δύο μπορούν να συμβούν για να μην είναι πια. Ή ελευθερώνονται ή θανατώνονται. Τερματίζοντας την ομηρία μου τον προσεχή Δεκέμβρη που λήγει η σύμβαση μου ναι δεν θάμαι πια όμηρος stagier, αλλά κανείς δεν θάχει πληρώσει τα «λύτρα» για να είμαι ελεύθερη. Και ελλείψει «λύτρων» επέρχεται ο θάνατος. Ούτε καν θα μου αναγνωριστεί εμπράκτως (οικονομικά ή έστω συνταξιοδοτικά) τα πέντε χρόνια εργασίας μου και όχι μαθητείας. Αλλά ούτε καν ένα επιπλέον δικαίωμα που έχω αποκτήσει όχι απλά λόγω απλής εμπειρίας, αλλά καλύπτοντας ανάγκες χωρίς καν έλεγχο από μόνιμο υπάλληλο στις διαδικασίες του τομέα μου, δεν θάπρεπε να έχω ένα συγκριτικό πλεονέκτημα επιπλέον? Οι πενιχρά αμοιβόμενες και ανασφάλιστες ώρες εργασίες μου δεν έχουν καμία σημασία έναντι άλλων που εναλλακτικά έκαναν κάτι άλλο? Σημειώνω ότι εργάζομαι υπό αυτό το καθεστώς από το 2003. Και δεν φταίει ο «μπάρμπας» μου που ίσως νομίσετε ότι μετακόμισε από την Κορώνη στην Μεθώνη το 2005 που ανανεώθηκε η πρώτη σύμβαση μου, και ακόμα εργάζομαι στην ίδια υπηρεσία. Απλά κατάφερα και παρέμεινα με την συμβολή όλων των δ/ντριών της υπηρεσίας με τις οποίες συνεργάστηκα. Δεν αρκεί η ηθική μου απλά ικανοποίηση. Είναι πέντε χρόνια από την ζωή μου που απαιτούν μια έμπρακτη αναγνώριση τους. Δεν θα ήθελα να κάνω αναφορά στις προσωπικές μου ανάγκες για εργασία που έχω. Ίσως πολλές γυναίκες σαν εμένα να βρίσκονται στην ίδια μοίρα. Αλλά ακόμα κι αν οι αδικίες του παρελθόντος μου στέρησαν αρκετά, ένα κοινωνικό κράτος πρέπει όχι να επιβραβεύσει, αλλά απλά να αποκαταστήσει την δικαιοσύνη όπου αυτή εξέλιπε. Ευελπιστώ σε μια ουσιαστική λύση από μέρους της κυβερνήσεως σας, στο πλαίσιο της Πολιτείας της οποίας δεχτήκατε την τιμή να διακυβερνήσετε με δικαιοσύνη και ισονομία. Με εκτίμηση ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ email:katevas80@yahoo.gr