Αρχική Σχέδιο Νόμου "Ρύθμιση Θεμάτων Υπουργείου Εσωτερικών"Άρθρο 02Σχόλιο του χρήστη Άντα | 19 Νοεμβρίου 2019, 17:23
  • Σχόλιο του χρήστη 'Άντα' | 19 Νοεμβρίου 2019, 17:23

    Σύμφωνα με τον 4440/16, όπως αρχικά ψηφίστηκε, στις προϋποθέσεις συμμετοχής αναφερόταν "πρέπει ο αιτών υπάλληλος να μην είναι ο μοναδικός που υπηρετεί στον οικείο κλάδο, εκτός αν στο οργανόγραμμα του φορέα προβλέπεται μία μόνο θέση του οικείου κλάδου» (αρ. 4, παρ. 4)". Αυτή η εξαίρεση "εκτός αν......" καταργήθηκε σε μεταγενέστερη τροποποίηση και δυστυχώς δεν επανέρχεται με το συγκεκριμένο σχέδιο νόμου. Έτσι λοιπόν, μια κατηγορία υπαλλήλων στερείται το δικαίωμα της κινητικότητας και μάλιστα διά παντός καθώς δεν μπορούν ποτέ να πάψουν να είναι «μοναδικοί» αφού δεν υπάρχει άλλη θέση στον κλάδο για να έρθει κάποιος, ούτε η δική τους θέση μπορεί να μείνει κενή και να προκηρυχθεί αφού οι ίδιοι δεν μπορούν να αιτηθούν απόσπασης ή μετάταξης λόγω μη πλήρωσης των προϋποθέσεων. Η προφανής αδικία που αναπαράγεται και αφορά την άνιση αντιμετώπιση μιας κατηγορίας υπαλλήλων επιτείνεται και από τα εξής: -Δεν υπάρχει καμία προσωπική ευθύνη του υπαλλήλου για το ότι είναι ο "μοναδικός" στη μοναδική οργανική θέση του κλάδου, καθώς τα οργανογράμματα αρκετών φορέων -και κυρίως όσων προέκυψαν από συγχώνευση- έχουν αλλάξει σημαντικά την τελευταία δεκαετία. -Σε πολλές περιπτώσεις, ο εν λόγω υπάλληλος δεν είναι απαραίτητος λόγω της ειδικότητας του καθώς πολλοί υπάλληλοι απασχολούνται σε καθήκοντα που δεν σχετίζονται ή δεν σχετίζονται άμεσα με τον κλάδο και την ειδικότητα με την οποία προσλήφθηκαν. - Ο φορέας που απασχολεί τον υπάλληλο δεν έχει τη δυνατότητα να ενισχυθεί με έναν νέο υπάλληλο που θα έχει επιλέξει να βρίσκεται εκεί καθώς δεν μπορεί να προκηρύξει προς κάλυψη τη θέση που ποτέ δεν θα είναι κενή -Ο φορέας δεν αποκτά κίνητρο να εκσυγχρονιστεί και να μπορεί να συμμετάσχει ως φορέας υποδοχής στο σύστημα κινητικότητας, αλλά αρκείται στο ότι το προσωπικό θα παραμείνει δέσμιο μη μπορώντας να μετακινηθεί -Ο φορέας που αδειάζει από προσωπικό πρέπει να αναδιοργανωθεί και να ενισχυθεί με κίνητρα και νέο προσωπικό και όχι με την περιστολή των δικαιωμάτων του υπάρχοντος προσωπικού. Η δυνατότητα μετακίνησης από μια θέση σε μία άλλη αποτελεί πολύ σημαντική διέξοδο για την επαγγελματική και προσωπική εξέλιξη κάποιου αλλά και για ενίσχυση της αποτελεσματικότητας του δημόσιο τομέα. Στερώντας τη δυνατότητα αυτή ο υπάλληλος υφίσταται δυσμενή μεταχείριση έναντι των υπολοίπων και η υπηρεσία στην οποία υπηρετεί κερδίζει ένα δυσαρεστημένο υπάλληλο με ψυχολογία «δουλοπάροικου». Παρακαλώ να ξανασκεφτείτε το συγκεκριμένο σημείο και άρθρο