Αρχική Νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς - Πρόγραμμα ‘‘ΆΡΓΟΣ’’Άρθρο 1 Σκοπός – ΑντικείμενοΣχόλιο του χρήστη ΑΡΓΥΡΙΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ | 7 Μαΐου 2021, 11:21
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΑΡΓΥΡΙΟΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ' | 7 Μαΐου 2021, 11:21

    ΔΙΑΦΩΝΩ ΣΦΟΔΡΟΤΑΤΑ ΚΑΙ ΖΗΤΩ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ, των διατάξεων περί υποχρεωτικής στείρωσης δεσποζομένου ζώου συντροφιάς (σκύλου ή γάτας), για τους κατωτέρω νόμιμους, βάσιμους και ουσιαστικούς λόγους: (Α) Ο συντάκτης του νομοσχεδίου αγνοεί προφανέστατα την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων η οποία υιοθετήθηκε από την Διεθνή Ένωση Δικαιωμάτων των Ζώων και άλλες οργανώσεις στα πλαίσια διεθνούς συνάντησης, με θέμα τα δικαιώματα των ζώων η οποία έλαβε χώρα στο Λονδίνο τον Σεπτέμβριο του 1977. Η Διακήρυξη υπογράφηκε στο Παρίσι τον Οκτώβριο του 1978. Παραθέτω, προς γνώση και για κάθε νόμιμη συνέπεια, το κείμενο της Διακήρυξης: Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων ΠΡΟΟΙΜΙΟ Λαμβάνοντας υπόψη ότι η Ζωή είναι ενιαία, ότι όλα τα είδη έχουν κοινή καταγωγή και διαφοροποιούνται υπό το νόμο της εξέλιξης των ειδών, λαμβάνοντας υπόψη ότι όλα τα ζωντανά όντα έχουν φυσικά δικαιώματα και κάθε ζώο με νευρικό σύστημα έχει συγκεκριμένα δικαιώματα, λαμβάνοντας υπόψη ότι η περιφρόνηση ή και απλή άγνοια αυτών των φυσικών δικαιωμάτων είναι επιζήμια για την φύση και επιτρέπει στους ανθρώπους να διαπράττουν εγκλήματα εναντίον των ζώων, δεδομένου ότι η συνύπαρξη των ειδών, προϋποθέτει την αναγνώριση εκ μέρους του ανθρωπίνου είδους, του δικαιώματος στη ζωή και των υπολοίπων ζώων και δεδομένου ότι ο σεβασμός των ζώων από τους ανθρώπους είναι αδιαχώριστος με τον αντίστοιχο σεβασμό ανθρώπου προς άνθρωπο, διακηρύσσεται ότι: Άρθρο 1 1. Όλα τα ζώα γεννιούνται με ίσα δικαιώματα στη ζωή και στη δυνατότητα ύπαρξης. Άρθρο 2 1. Ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται τη ζωή κάθε ζώου. 2. Ο άνθρωπος ανήκει στο ζωικό βασίλειο και δεν μπορεί να εξοντώνει ή να εκμεταλλεύεται τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου. Αντίθετα, οφείλει να χρησιμοποιεί τις γνώσεις του για το καλό των ζώων. 3. Κάθε ζώο δικαιούται φροντίδας, προσοχής και προστασίας από τον άνθρωπο. Άρθρο 3 1. Κανένα ζώο δεν πρέπει να υποβάλλεται σε κακομεταχείριση ή απάνθρωπη συμπεριφορά. 2. Αν η θανάτωση ενός ζώου θεωρηθεί υποχρεωτική πρέπει να γίνει στιγμιαία, ανώδυνα και χωρίς καμιά πρόκληση αγωνίας του ζώου. Άρθρο 4 1. Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στο φυσικό του χώρο (γη, θάλασσα, αέρας) και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους. 2. Η στέρηση ελευθερίας του ζώου ακόμη κι αν γίνεται για μορφωτικούς σκοπούς είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη δικαιωμάτων αυτού. Άρθρο 5 1. Κάθε ζώο που από παράδοση θεωρείται κατοικίδιο δικαιούται να ζήσει με το ρυθμό και τις συνθήκες ζωής και ελευθερίας που αντιστοιχούν στο είδος του. 2. Η διαφοροποίηση αυτών των συνθηκών από τον άνθρωπο έχει σκοπούς κερδοσκοπικούς και είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη. Άρθρο 6 1. Κάθε ζώο που αποτελεί σύντροφο του ανθρώπου έχει δικαίωμα διάρκειας ζωής ανάλογης με τη φυσική του μακροβιότητα. 2. Η εγκατάλειψη ενός ζώου θεωρείται πράξη απάνθρωπη και εξευτελιστική. Άρθρο 7 1. Αναφορικά με τα ζώα που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον άνθρωπο, η διάρκεια και η ένταση δουλειάς πρέπει να είναι σε λογικά πλαίσια, η διατροφή τους ικανοποιητική και η ανάπαυσή τους υποχρεωτική. Άρθρο 8 1. Οποιοσδήποτε πειραματισμός πάνω στα ζώα, ιατρικός, επιστημονικός, κλπ. αντιτίθεται προς τα δικαιώματα των ζώων, εφόσον προκαλεί πόνο σωματικό ή ψυχικό. 2. Πρέπει να επιδιώκεται η αντικατάσταση του πειραματισμού πάνω στα ζώα από άλλες υπάρχουσες τεχνικές. Άρθρο 9 1. Τα ζώα που εκτρέφονται για τη διατροφή του ανθρώπου πρέπει να στεγάζονται, να τρέφονται, να μετακινούνται και να θανατώνονται χωρίς πρόκληση πόνου και αγωνίας. Άρθρο 10 1. Απαγορεύεται η εκμετάλλευση των ζώων για τη διασκέδαση των ανθρώπων. 2. Η έκθεση ζώου και τα θεάματα που χρησιμοποιούν ζώα αποτελούν καταστρατήγηση της αξιοπρέπειας και του σεβασμού προς τη ζωή του ζώου. Άρθρο 11 1. Κάθε πράξη που χωρίς λόγο προκαλεί θάνατο ζώου είναι βιοκτονία, είναι έγκλημα απέναντι στη ζωή. Άρθρο 12 1. Κάθε πράξη που προκαλεί θάνατο μεγάλου αριθμού άγριων ζώων αποτελεί «γενοκτονία», έγκλημα απέναντι στο είδος. 2. Η μόλυνση και οποιαδήποτε καταστροφή του φυσικού μας περιβάλλοντος οδηγούν στη γενοκτονία. Άρθρο 13 1. Σεβασμός επιβάλλεται ακόμη και στο νεκρό ζώο. 2. Κάθε σκηνή βίας στην τηλεόραση και το σινεμά, με θύματα ζώα πρέπει να απαγορευτεί και μόνο οι σκηνές που έχουν σκοπό να ενημερώσουν για τα δικαιώματα των ζώων οφείλουν να προβάλλονται. Άρθρο 14 1. Οι οργανισμοί προστασίας και προάσπισης των ζώων πρέπει να αντιπροσωπεύονται από κάθε κυβέρνηση. 2. Τα δικαιώματα του ζώου πρέπει να κατοχυρωθούν απ’ τους νόμους, όπως ακριβώς και τα δικαιώματα του ανθρώπου. (Διεθνής Ένωση Δικαιωμάτων των Ζώων, Παρίσι 1978) Είναι πρόδηλο και πασιφανές ότι οι διατάξεις περί υποχρεωτικής στείρωσης δεσποζομένου ζώου συντροφιάς, αντιβαίνουν ευθέως στις διατάξεις των άρθρων 1, 2 παρ. 2, 3 παρ. 1, 4 παρ. 1 και 14 παρ. 2 της ως άνω Οικουμενικής Διακήρυξης. (Β) Αποκλειστικά και μοναδικός υπόλογος και υπεύθυνος για τη συμπεριφορά του δεσποζομένου ζώου και των αποτελεσμάτων αυτής, έναντι του κοινωνικού συνόλου είναι ο «κύριος» (μη ορθή έννοια – το ορθό είναι «κηδεμών») του ζώου. Συνεπώς, ο ως άνω «κύριος» - «δεσπόζων» πρέπει να είναι αποδέκτης των συνεπειών και υποκείμενο των όποιων προβλεπομένων από το νόμο αστικών, διοικητικών και ποινικών ευθυνών. Καθώς δε το ζώο δεν φτάνει την ανθρώπινη πνευματικότητα και φέρει εξ ορισμού το «ακαταλόγιστο», η επιβολή σε αυτό - και μάλιστα προληπτικά και άνευ τελέσεως «εγκλήματος»- ποινής τύπου «σαρίας» - ευνουχισμός – στείρωση, φέρνει στο νου «τελική λύση» και είναι αποκρουστική και σκοταδιστική -ειδεχθές έγκλημα- σε μια σύγχρονη (ή που έτσι νομίζει) κοινωνία. Αργύρης Παπακωνσταντίνου