Αρχική Νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς - Πρόγραμμα ‘‘ΆΡΓΟΣ’’Άρθρο 5 Υποχρεώσεις ιδιοκτήτη δεσποζόμενου ζώου συντροφιάςΣχόλιο του χρήστη Βάσω Μαργαριτιδου | 7 Μαΐου 2021, 12:54
  • Σχόλιο του χρήστη 'Βάσω Μαργαριτιδου' | 7 Μαΐου 2021, 12:54

    Το κεντρικό ζήτημα που δεν μου είναι κατανοητό είναι πως έχει διαφύγει από το νομοθέτη ότι η ελευθερία ενός ανθρώπου και η αυτοδιάθεσή του δε μπορεί να παρεμποδίζεται από κακές πρακτικές ιδιοκτητών ζώων και ειδικότερα σκύλων. Δε μπορεί να παρεμποδίζεται η σωματική άσκηση και ο περίπατος από την παρουσία δεσποζόμενων ή αδέσποτων ζώων και ειδικότερα σκύλων. Το επιχείρημα ότι "δε σας δάγκωσε" δεν ευσταθεί γιατί προϋποθέτει ήδη ένα φάουλ της ελευθερίας του ατόμου που κινδυνεύει ή θεωρεί ότι κινδυνεύει. Για τους λόγους αυτούς και αφού οι δεσποτες σκύλων δε φορούν λουριά στα σκυλιά τους θα πρέπει να θεσπιστεί ένα όριο εγγύτητας ανεπιθύμητης προσέγγισης από σκύλο σε άνθρωπο π.χ. στα 7 μέτρα, στα 10 μέτρα, και αν ο σκύλος πλησιάζει ή γαβγίζει σε κάποιο άτομο χωρίς τη συναινεσή του θα πρέπει να υπάρχει πρόστιμο και έλεγχος προς τον δεσπότη. Υπάρχουν άνθρωποι με κινητικά προβλήματα, ψυχικά, υγείας ή μικρά παιδιά και το γάβγισμα ενός σκύλου μπορεί να προκαλέσει μέχρι και αρρυθμίες. Η λύση είναι φυσικά η εκπαίδευση σκύλου, και δυστυχώς, για όσους δεν δέχονται να εκπαιδευθούν οι ιδιοκτησίες τους, το φίμωτρο και το λουρί. Βεβαίως και η στείρωση δε μπορεί να είναι υποχρεωτική γιατί τα ζώα έχουν δικαίωμα στην αναπαραγωγή. Μάλιστα, αφού ο βίος τους διαφοροποιείται από των ανθρώπων, των οποίων η αυτοπραγμάτωση δεν περνά μόνο μέσα από το ένστικτο της αναπαραγωγής, στερώντας το δικαίωμα του αναπαράγεσθαι από τα ζώα τους στερούμε και τη διέξοδο αυτοπραγμάτωσής τους - και αυτό θίγει κεντρικά δικαιώματά τους. Η στείρωση ενδέχεται να επιφέρει διαταραχές διάθεσης στα ζώα και να τα κάνει μελαγχολικά και νωχελικά. Γενικά, η πράξη του να είσαι δεσπότης ενός ζώου συνεπιφέρει κάποιες ηθικές αποφάσεις που δεν μπορούν να γίνονται με όρους που ευνοούν μόνο τον άνθρωπο, καθώς τότε υποβόσκει το ενδεχόμενο βλάβης και όχι αγάπης του ζώου, σαδισμού και όχι συντροφιάς. Σε σχέση με τη μη συμμετοχή ζώων σε θεάματα, επομένως το τσίρκο και ο ιππόδρομος σταματούν; Σταματούν και τα σόου σκύλων; Σίγουρα το θέαμα-ακρόαμα δεν έχει ενστάσεις εδώ; Πως ακριβώς διαχωρίζεται η πασαρέλλα των σκύλων που βλέπουμε καθημερινά στο δρόμο από το θέαμα-ακρόαμα, δηλαδή μήπως είναι περφόρμανς το να βγάλω το σκύλο βόλτα, ειδικά όταν υπάρχει κοστούμι και στοιχεία που τον κοσμούν, οπότε μετά δεν μπορούμε να τους βγάλουμε βόλτα; Επιβραβεύεται η ερασιτεχνική περφόρμανς σε βάρος της επαγγελματικής παράστασης; Επίσης, πρέπει να γίνει υποχρεωτική η εκπαίδευση του ζώου συντροφιάς. Δε νοείται να κυκλοφορούν ειδικότερα σκύλοι των οποίων οι δεσπότες δεν τους φορούν λουρί σε κοινόχρηστους χώρους όπου ειδικά κινούνται ηλικιωμένοι με καρδιακά προβλήματα και παιδιά των οποίων το κεφάλι είναι στο επίπεδο ύψους του κεφαλιού του σκύλου. Ή σε μέσα μεταφοράς θα πρέπει για να ταξιδεύουν οι σκύλοι να επιβεβαιώνεται ότι είναι εκπαιδευμένοι για ένα ταξίδι π.χ. σε πλοίο 6 ωρών. Αλλιώς, σε καλαθάκι μεταφοράς ζώου ή με φίμωτρο για να μην υπερβαίνει το φράγμα του ήχου το γάβγισμα- οι καρδιοπαθείς π.χ. που ταξιδεύουν και δεν έχουν άλλη επιλογή γιατί να υποστούν συγκοπή επειδή οι δεσπότες σκύλων δεν τους έχουν εκπαιδεύσει; Ειδικά ο ήχος καθώς μεταφέρεται με τον αέρα αποτελεί αγκάθι στη νομοθεσία γιατί τα ντεσιμπέλ δεν έχουν δεσπότη. Τέλος, κατανοώντας την ανάγκη συνανθρώπων να έχουν ζώα συντροφιάς, να τονιστεί ότι τα ζώα αυτά είναι η ιδιοκτησία τους και δεν πρέπει σε καμια των περιπτώσεων η ιδιοκτησία τους να θίγει την ελευθερία και την ιδιοκτησία άλλων.