Αρχική Αναμόρφωση συστήματος προσλήψεων και καθολική υπαγωγή τους στον πλήρη έλεγχο του ΑΣΕΠΆρθρο 4 Επαναρυθμίσεις για τη μοριοδότηση υποψηφίωνΣχόλιο του χρήστη Φώτης Δημητρίου | 12 Νοεμβρίου 2009, 23:47
  • Σχόλιο του χρήστη 'Φώτης Δημητρίου' | 12 Νοεμβρίου 2009, 23:47

    Θα ήθελα πρώτιστα να απευθυνθώ στον πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του που μίλησαν προεκλογικά για αξιοκρατία και επιβράβευση με μόρια όσων διαθέτουν μεταπτυχιακές σπουδές, και δευτερευόντως σε όλους τους συμπολίτες μου που με απαράδεκτο τρόπο μιλάνε για πράγματα που δεν γνωρίζουν από πρώτο χέρι αλλά απλά τους συμφέρει για iδ;iον όφελος να απαξιώνουν ότι οι ίδιοι δε διαθέτουν 1. Όσοι κάνουν μάστερ δεν έχουν απαραίτητα πολλά χρήματα. Η απόκτηση ενός μάστερ απαιτεί χρόνο, κόπο, μελέτη, επίπονη δουλειά κι όχι τα λεφτά του μπαμπά ή μεγάλους τραπεζικούς λογαριασμούς. Για του λόγου το αληθές, όποιος επιθυμεί να κάνει μάστερ και δεν έχει οικονομική άνεση μπορεί να βρει μια υποτροφία. Και στην Ελλάδα αλλά ειδικά στη δυτική Ευρώπη οικονομικά ασθενείς επιδοτούνται ή λαμβάνουν υποτροφίες και διάφορα οικονομικά βοηθήματα. Επίσης πολλοί εργάζονται για βιοποριστικούς λόγους και ταυτόχρονα έχουν τη δύναμη να αποκτήσουν γνώσεις εξειδικευμένες πάνω στον τομέα τους. Με άλλα λόγια, ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΑΣΤΕΡ, ΜΠΟΡΕΙ. Αλλιώς ισχύει, όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια. 2. Η αξία των μάστερ δεν μετράται με τα χρόνια φοίτησης (εάν είναι διετές ή μονοετές). Εξαρτάται από την ποιότητα και δυσκολία των μαθημάτων που διδάσκονται και των γνώσεων που προσφέρονται. Να υπενθυμίσω και πάλι ότι στα μονοετή μάστερ, ειδικά στις αγγλοσαξωνικές χώρες, βρίσκεται κανείς σε ένα απαιτητικό και εντατικό πρόγραμμα το οποίο προϋποθέτει σκληρή δουλειά και αφοσίωση και στο οποίο εάν δεν μπορεί να ανταποκριθεί, δεν του χαρίζεται ο τίτλος. Τα διετή μάστερ πυκνά συχνά είναι λιγότερο εντατικά. Με άλλα λόγια δε είναι θέμα διάρκειας, είναι θέμα διδαχθείσας ύλης και ποιότητας διδασκόντων και σπουδών. 3. Το διδακτορικό δεν αγοράζεται, δεν είναι εύκολο, δεν είναι προνόμιο των ολίγων και, ναι, είναι είδος εργασίας (να υπενθυμίσω ότι οι υποψήφιοι πολύ συχνά διδάσκουν ή πραγματοποιούν πειράματα νυχθημερόν στα εργαστήρια). Από πότε η μελέτη για την καλύτερη δυνατή κατάρτιση και η έρευνα σε ανώτατο επίπεδο είναι πιο εύκολη από το 8ωρο ενός μέσου δημόσιου υπαλλήλου; Επίσης από πότε το διδακτορικό θεωρείται συγκρίσιμο με ένα μάστερ; Μιλάμε για άλλα μεγέθη και απλά καλό θα ήταν όσοι δε γνωρίζουν καλύτερα να μη μιλάνε, δείχνουν το μέγεθος της άγνοιάς τους. 4. Όσοι κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές είναι αξιέπαινοι, κι όχι τεμπελχανάδες και δε θα πρέπει να τιμωρούνται επειδή επέλεξαν το δύσκολο δρόμο, επειδή επέλεξαν τη γνώση, την εξειδίκευση και τη δια βίου μάθηση για να μπορούν να ανταποκριθούν στις σύγχρονες ανάγκες του επαγγελματικού στίβου. 5. Είναι άδικο, αναξιοκρατικό, παράλογο, ανήκουστο σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης να υπάρχει περιορισμός στη μοριοδότηση μεταπτυχιακών τίτλων. Δεν είναι αυτονόητο ότι ο υποψήφιος που έχει για παράδειγμα δύο μάστερ κι ένα διδακτορικό έχει περισσότερες ικανότητες από αυτόν που απλά έχει ένα μάστερ; Η απόκτηση τόσων τίτλων σε όλες τις χώρες του κόσμου αποδεικνύουν ευφυΐα και ικανότητες κι όχι λεφτά ή βύσμα. Συμπερασματικά, και βέβαια να μετράται η εργασιακή εμπειρία, όμως ξανασκεφτείτε το όλοι εσείς που παίρνετε αποφάσεις διότι η κατάργηση της αθροιστικής μοριοδότησης των μεταπτυχιακών τίτλων ενέχει κατάφορη αδικία και παραλογισμό. Όσοι έχουν αποκτήσει μεταπτυχιακούς τιτλους δεν έκλεψαν κανένα, ούτε τους χαρίζεστε εάν αθροίζετε τα μόρια των πτυχίων τους. Πρέπει να δικαιώσετε επιτέλους τους πνευματικούς ανθρώπους αυτής της χώρας και τους επιστήμονες που αναγκάζονται να μεταβαίνουν στο εξωτερικό αντί να στελεχώνουν σημαντικές θέσεις του ελληνικού κράτους. Σας ευχαριστώ