• Σχόλιο του χρήστη 'Γιάννης από Κρήτη' | 13 Νοεμβρίου 2009, 05:31

    Επειδή πολύ κουβέντα γίνεται για την αξία μεταπτυχιακών (σύγκριση ανα τομέα, σύγκριση πανεπιστημίων κτλ) νομίζω η λύση είναι σχετικά απλή, αρκεί να υπάρχούν: 1 Δυνατότητα κατανόησης απο πλευράς πολιτικών 2. Πολιτική βούληση Όλες οι προηγμένες χώρες έχουν πίνακες αξιολόγησης των εκπαιδιευτικών τους ιδρυμάτων (πολλές και ανα σχολή/τμήμα) Υπάρχουν διεθνείς οίκοι που κάνουν αξιολόγηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων σε παγκόσμια κλίμακα. Η λύση είναι: Δημιουργία ανά έτος εννιαίου πίνακα αξιολολόγησης των εκπαιδιευτικών ιδρυμάτων εσωτερικού και εξωτερικού) Μοριοδότηση με βάση τον πινακα, για το έτος κτησης του κάθε πτυχίου. Έτσι αυτός που τελείωσε στο ΜΙΤ θα του αναγνωρίζεται ότι όπως και να το κάνουμε είναι λίγο καλύτερος από τον πτυχιούχο ενός ελληνικού ή ενός ρουμάνικου πανεπιστημίου. Ταυτόχρονα αυτό θα λειτουργησει και ως μέσο πίεσης για την επιτέλους εξιολόγηση των ελληνικών πανεπιστημίων. Όσα πανεπιστήμια δεν θα βρίσκονται στον πίκανα αξιολόγησης (Βουλγαρίες κτλ) θα πέρνουν την χαμηλότερη μοριοδότηση. Έτσι για παράδειγμα αν ένα διδακτορικό έχει αξία 400 μορίων, θα μπορούσε το καλυτερο πανεπιστήμιο στον κόσμο (π.χ. ΜΙΤ, Stanford, Berkeley, Cambridge κτλ) να πέρνει 400 μόρια για διδακτορικό, το 2ο καλύτερο 399, κτλ και απο το 400στο και μετά 1 μορίο για όλους τους επιστήμονες της πλάκας. Ταυτόχρονα θα μπορούσαν να μοριοδοτούνται και οι επιστημονικές εργασίες, λαμβάνοντας βεβαίως υπόψη υπό ποιά ιδρυματική ομπρέλα έχουν γίνει ή με βάση το impact factor διεθνών περιοδικών, η το acceptance rate των διεθνών συνεδρίων. Βεβαίως με ένα τέτοιο σύστημα θα είχε πολύ πλάκα να βλέπαμε τα μόρια που θα μάζευαν οι βουλευτές ή το κυβερνητικό συμβούλιο!