Αρχική Νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς - Πρόγραμμα ‘‘ΆΡΓΟΣ’’Άρθρο 5 Υποχρεώσεις ιδιοκτήτη δεσποζόμενου ζώου συντροφιάςΣχόλιο του χρήστη ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΕΜ. ΠΕΤΡΟΥ | 9 Μαΐου 2021, 13:22
  • Σχόλιο του χρήστη 'ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΕΜ. ΠΕΤΡΟΥ' | 9 Μαΐου 2021, 13:22

    Το περιεχόμενο του παρόντος νομοσχεδίου στο σύνολο του μόνο θλίψη οργή και αγανάκτηση μπορεί να προκαλέσει στον υγιώς σκεπτόμενο μέσο εχέφρονα Έλληνα πολίτη, ιδίως δε, τα όσα διαλαμβάνονται στα άρθρα 5 και 6 αυτού (που παραπέμπουν ευθέως σε μενγκελικές μεθόδους του Γ΄ Ράιχ). Τούτο κυρίως συμβαίνει, διότι στερούμενες οιασδήποτε επιστημονικής τεκμηρίωσης, οιουδήποτε νομικού ή κοινωνικού ερείσματος οι προβλέψεις των εν λόγω άρθρων επιχειρούν να επιβάλλουν μια άνευ προηγουμένου βάναυση καταστρατήγηση όχι μόνο των δικαιωμάτων και της ευζωίας των ζώων, που το νομοσχέδιο ευαγγελίζεται ότι επιθυμεί να προστατεύσει, αλλά παράλληλα των κανόνων της κοινής πείρας και λογικής. Πρωτίστως δε, παραβιάζουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, που τυγχάνουν προστασίας όχι μόνο από το εθνικό μας Σύνταγμα αλλά και από υπερνομοθετικής ισχύος συμβάσεις κατά το άρθρο 28 Σ, όπως η ΕΣΔΑ, ο ΧΘΔΕΕ, η ΣΛΕΕ κλπ. Πιο συγκεκριμένα: Το Σύνταγμα, ως ανώτερης τυπικής ισχύος νόμος, υπερτερεί όλων των κανόνων δικαίου ρυθμίζοντας με τρόπο καθολικό την έννομη τάξη. Από το Σύνταγμα ( άρθ. 5 παρ.1 ) συνάγεται το δικαίωμα του ανθρώπου όχι μόνο να έχει και να ασκεί τα δικαιώματα που απορρέουν από την προσωπικότητά του, αλλά και να την αναπτύσσει σε όλους τους τομείς της κρατικά οργανωμένης συμβίωσης: κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό. Αυτό σημαίνει ότι ιδρύεται για το κράτος αρνητική αλλά και θετική υποχρέωση. Αρνητική, γιατί το κράτος υποχρεούται να μην παρεμποδίζει την ανάπτυξη της προσωπικότητας και θετική, καθώς οφείλει να παρέχει τα αναγκαία μέσα για την ανάπτυξή της. Προσωπικότητα δε, είναι ο ειδικός συνδυασμός γενικών υλικών πνευματικών και κοινωνικών γνωρισμάτων του ανθρώπινου γένους σε συγκεκριμένο άτομο. Με βάση τα ανωτέρω, η ανάπτυξη της προσωπικότητας, στο πλαίσιο του φιλελεύθερου-δημοκρατικού πολιτεύματος, αποτελεί το κύριο περιεχόμενο της αξιοπρέπειας του ανθρώπου και σημαίνει προπάντων αυτοδιάθεση, δηλαδή το δικαίωμα και συνάμα την ελευθερία κάθε ανθρώπου να διαμορφώνει τη ζωή του, σύμφωνα με τις κλίσεις, τις ικανότητες, τα ενδιαφέροντα ( π.χ κυνοφιλία, εκτροφή κλπ ) και τις κοσμοθεωρητικές αντιλήψεις του, χωρίς να είναι επιτρεπτή οποιαδήποτε επέμβαση των οργάνων του κράτους που να οδηγεί στη δημιουργία ενός ενιαίου τύπου προσωπικότητας και κατ’ επέκταση στην ¨αποπροσωποποίηση¨ του ανθρώπου . Φορέας του δικαιώματος για ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας ήδη κατά τη γραμματική ερμηνεία του Συντάγματος είναι «καθένας». Το δικαίωμα συμμετοχής στην κοινωνική ζωή της χώρας είναι κι αυτό μία έκφανση της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και περιλαμβάνει ειδικότερα την ελεύθερη διαμόρφωση των κοινωνικών σχέσεων του ατόμου εφόσον βέβαια η ελευθερία αυτή δεν καλύπτεται από άλλες διατάξεις του Συντάγματος (γενική κοινωνική ελευθερία). Η διάταξη δεν κατοχυρώνει μόνο τη θετική αλλά και την αρνητική ελευθερία. Πρόκειται για το δικαίωμα της συμμετοχής ή και της μη συμμετοχής στην κοινωνική ζωή, σε όλο δηλαδή το φάσμα της ανθρώπινης ζωής πέρα από την οικονομία και την πολιτική. Με την αναφορά αυτή ο συντακτικός νομοθέτης καλύπτει, πέρα από κάθε αμφιβολία οποιαδήποτε εκδήλωση της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας. Το δικαίωμα συμμετοχής στην κοινωνική ζωή είναι το δικαίωμα που καλύπτει το μεγαλύτερο φάσμα των ανθρώπινων εκδηλώσεων. Πρόκειται για το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου όχι μόνο να έχει την προσωπικότητά του αλλά και να μπορεί να την αναπτύσσει σε όλους τους τομείς της κρατικά οργανωμένης κοινωνικής συμβίωσης. Περαιτέρω το ατομικό δικαίωμα της ιδιοκτησίας έχει ως περιεχόμενο την ιδιοκτησιακή σχέση, την εξουσιαστική δηλαδή, σχέση μεταξύ του υποκειμένου (ως φορέα του ατομικού δικαιώματος της ιδιοκτησίας) και ενός αγαθού με οικονομική αξία. Επίσης περιλαμβάνει κάθε μορφή εξουσιών χρήσης, απόλαυσης και διάθεσης ενώ έγκειται, στην ελευθερία του ανθρώπου να απολαμβάνει την ιδιοκτησία του, όπως επιθυμεί. Το δικαίωμα της ιδιοκτησίας αναγνωρίζεται και προστατεύεται τόσο από το άρθρο 17 Σ, όσο και από το άρθρο 17 ΧΘΔΕΕ, το άρθρο 17 της Οικουμενικής Διακήρυξης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου ΕΣΔΑ. Η μεθοδευόμενη απόπειρα επιβολής γενικευμένης στείρωσης στα δεσποζόμενα κατοικίδια ζώα και η παράλληλη απαγόρευση της ερασιτεχνικής εκτροφής πέραν του γεγονότος, ότι προσκρούουν πρόδηλα στις προμνησθείσες διατάξεις και ως εκ τούτου συνιστούν ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΚΤΡΟΠΗ, αντίκεινται και στους κανόνες της λογικής. Θεωρώ, ότι σε μία σύγχρονη δημοκρατική πολιτεία που υπηρετεί τις Αρχές του Κράτους Δικαίου οι εν λόγω διατάξεις σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να τύχουν αποδοχής. Επίσης δεν πρέπει να παραγνωρισθεί το γεγονός ότι πέραν της προφανούς αντιφάσεως, που προκύπτει μεταξύ των παραγράφων 1 περ. στ και 6 του άρθρου 5 του νομοσχεδίου, παραβιάζεται και η αρχή της ισότητας, που κατοχυρώνεται από τα άρθρα 4 Σ, 20, 21 ΧΘΔΕΕ, 14 ΕΣΔΑ κλπ, εφόσον εισάγεται ανεπίτρεπτη διάκριση σε βάρος των κατόχων κυνηγετικών σκύλων. Τοιουτοτρόπως δημιουργείται προβληματισμός σχετικά με τον απώτερο σκοπό, που το νομοσχέδιο, όπως τίθεται στη διαβούλευση καλείται να υπηρετήσει. Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω ότι η αντίληψη της κοινωνίας απέναντι στο δικαίωμα της προσωπικής ελευθερίας είναι ενδεικτική της αντίληψής της απέναντι στο των ατομικών δικαιωμάτων. Κοινό γνώρισμα άλλωστε των ολοκληρωτικών καθεστώτων είναι ότι μεταχειρίζονται τον άνθρωπο ως res και όχι ως υποκείμενο δικαίου. Περαιτέρω από το σύνολο του κειμένου του νομοσχεδίου εύλογα προκύπτουν τα κάτωθι (ρητορικά) ερωτήματα: Πως είναι δυνατόν να θεωρείται ακρωτηριασμός το κόψιμο της ουράς, που σε ορισμένες φυλές σκύλων θεωρείται επιβεβλημένη για λόγους υγείας κατά τους κανόνες της κτηνιατρικής επιστήμης (στη Γερμανία, εάν δεν απατώμαι, ήδη επανεφέρθη) και να μην θεωρείται ακρωτηριασμός η αναίτια στείρωση με όλες τις αυτονόητες δυσμενείς επιπτώσεις, που επιφέρει στην υγεία του ζώου; Είναι δυνατόν όλοι οι ιδιοκτήτες δεσποζόμενων ζώων να αντιμετωπίζονται εκ προοιμίου, αδιακρίτως, ως οιονεί επιπόλαια και ανεύθυνα όντα (ικανά όμως να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα), που εγκαταλείπουν ανενδοίαστα τους τετράποδους συντρόφους τους; (Η πραγματικότητα βέβαια είναι ότι οι περισσότεροι εξ’ αυτών τους θεωρούν ισότιμα μέλη της οικογένειας τους χωρίς να φείδονται κόπων και εξόδων προκειμένου να τους παρέχουν την κατάλληλη σίτιση κτηνιατρική περίθαλψη κλπ). Μήπως θα έπρεπε, σύμφωνα πάντοτε με τη λογική, που διέπει το εν λόγω νομοσχέδιο, να απαγορευθεί στη χώρα μας η πώληση και η κυκλοφορία τροχοφόρων οχημάτων, επειδή προκαλούνται ετησίως πολλά τροχαία ατυχήματα οφειλόμενα σε ασυνείδητους οδηγούς, που οδηγούν υπό την επήρεια μέθης ή ναρκωτικών ουσιών; Εάν ψηφισθεί, ως έχει το νομοσχέδιο δεν θα εξαφανισθούν κατ’ ουσίαν σε συντομότατο χρονικό διάστημα όλες οι καθαρόαιμες φυλές κυνών, εθνικών και αλλοδαπών που δημιουργήθηκαν κατόπιν μακραίωνης επιλεκτικής εκτροφής και επίπονης κυνοτεχνικής προσπάθειας παθιασμένων κυνόφιλων, ως επί το πλείστον ερασιτεχνών ; Γιατί ο πλέον αρμόδιος κυνοφιλικός φορέας - θεσμός (ΚΟΕ) επιδεικτικά παρακάμπτεται και δεν διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα που άπτεται της αρμοδιότητας του ; Γιατί αγνοούνται οι θέσεις (ειδικά αναφορικά με την στείρωση) του καθ’ ύλην αρμοδίου οργάνου ήτοι του Πανελληνίου Κτηνιατρικού Συλλόγου; Η διάταξη του άρθρου 39 παρ. 3 υπηρετεί την αρχή της ασφάλειας δικαίου ή αποσκοπεί στην δημιουργία «πελατειακής» σχέσης εξάρτησης μεταξύ κράτους και πολίτη ; Κλείνοντας θα ήθελα να υπενθυμίσω στους «επαΐοντες» την γνωστή ρήση του Αγάθωνος: ¨Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον ότι ανθρώπων άρχει. Δεύτερον ότι κατά νόμους άρχει. Τρίτον ότι ουκ αεί άρχει…¨