• Σχόλιο του χρήστη 'Ευγενία' | 9 Μαΐου 2021, 17:08

    Ενώ αριδήλως προκύπτει ότι το νομοσχέδιο διαπνέεται από σύγχρονη και μεταρρυθμιστική προσέγγιση και οι βασικές κατευθύνσεις του ομολογουμένως αποσκοπούν στην κατοχύρωση των δικαιωμάτων των ζώων, γεγονός είναι ότι εκκινεί από εσφαλμένη αφετηρία στην αξιολόγηση της πηγής του ειδικότερου προβλήματος των αδέσποτων, με αποτέλεσμα να οδηγείται σε παρωχημένη, αντιμεταρρυθμιστική και κάθε άλλο παρά φιλελεύθερη προσέγγιση επίλυσης του προβλήματος με την υιοθέτηση του κανόνα της υποχρεωτικότητας της στείρωσης όλων των ζώων συντροφιάς, δεσποζόμενων και αδέσποτων, με εξαιρέσεις που σχετίζονται μόνο με την υπερηλικότητα και τυχόν ασθένειες. Πρόκειται για «οριζόντια» και ως εκ τούτου άδικη, απρόσφορη, επαχθή και κυρίως αλυσιτελή πρόταση, που είναι, ταυτόχρονα, αμφίβολης συνταγματικότητας και, επιεικώς, προβληματικής τεκμηρίωσης από απόψεως τόσο ιατρικής, όσο και βιοηθικής. Είναι βιοηθικά απαράδεκτη, διότι προάγει μια κακοποίηση, διαμετρικά αντίθετη με τις διακηρυγμένες στο ίδιο το νομοσχέδιο ελευθερίες των ζώων. Είναι ιατρικά ανεπίτρεπτη, εφόσον πρόκειται για υγιές ζώο και η εισήγησή της γίνεται χωρίς επιστημονική αιτιολόγηση και τεκμηρίωση, αντενδεικνυόμενη όταν δεν παρίσταται κίνδυνος ζωής ή υγείας του ίδιου του ζώου. Είναι επιπλέον και όλως αμφίβολη η συνταγματικότητά της, δεδομένου ότι προσβάλλονται κατοχυρωμένα δικαιώματα όπως η ιδιοκτησία και η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και ταυτόχρονα φαίνεται ότι αντιβαίνει στην αρχή της αναλογικότητας. Το αστείο είναι όμως ότι είναι αντι-μεταρρυθιστική και οπωσδήποτε καθόλου φιλελεύθερη, αφού θυμίζει την “πολιτική του ενός παιδιού” της κομμουνιστικής Κίνας των ετών 1979-2015, που εφαρμόστηκε για τον έλεγχο και τον προγραμματισμό των γεννήσεων, απέτυχε και ήδη καταργήθηκε ακόμη και εκεί.