• Σχόλιο του χρήστη 'ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ' | 13 Νοεμβρίου 2009, 09:32

    ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ 1. Ορθή και λογική η κατάργηση της εμπειρίας (άρθρο 2) αφού στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων όσοι και όσες προσλαμβάνονταν με συμβάσεις ορισμένου χρόνου -άρθρο 21 Ν.2190/94- στο στενό δημόσιο τομέα και τους ΟΤΑ κατάφερναν να υπερκεράσουν όλους τους μη απασχοληθέντες, που δεν είχαν προσληφθεί λόγω χαμηλότερων μορίων, ενώ σε πολλές περιπτώσεις αρκετοί παρέμεναν εργασιακά αδρανείς μέχρι να ξαναπιάσουν τα 1400 μόρια της ανεργίας ώστε να ξαναπροσληφθούν στο φορεά πουε ίχαν ξαναπασχοληθεί όπου ήξεραν ότι θα προκηρυχθούν μόνιμες ή αορίστου χρόνου θέσεις οπότε υπολόγιζαν ότι θα αποκτούσαν σοβαρό συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων. Η "εμπειρία" δυστυχώς έρχονταν και σε αντίφαση με την πραγματικότηατα αφού λχ ήταν αδιανόητο να απαιτείατι εμπειρία για ένα υποψήφιο κλάδου ΠΕ Οικονομικού και να μην αναζητάται ταυτόχρονα -υποχρεωτικά- και η άδεια άσκησης οικονομολογικού επαγγέλματος. Πόσω δε μάλλον όταν πτυχιούχοι με πάμπολλα χρόναι προϋπηρεσίας στον ιδιωτικό τομεά και στο πχ διπλογραφικό σύστημα που είχαν δουλέψει τη λογιστική άριστα "ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΝ" ως ΜΗ ΕΜΠΕΙΡΟΙ ...!! Η εμπειρία όπως τέθηκε σαν αναγκαία ταυτότητα μοριο΄δοτησης ευνόησε λίγους καια δίκησε τους πολλούς όπως και Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ (άρθρο 3) που αποτέελσε εξάμβλωμα και την πλέον νόμιμα ανήθικη διαδικασία για την πρόσληψη αφού "εμπειρία+συνέντευξη" έδιναν άθροισμα ικανό να υπερκεράσει το άθροισμα των λοιπών τυπικών προσόντων. 2. Όπου παραμένει σε ισχύ πχ -Άρθρο 5- η εμπειρία σαν προϋπόθεση διορισμού από οικείες οργανικές διατάξεις, να παρακολουθείται ενδελεχώς και επιμελώς ώστε να διακριβωθεί αν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΚΛΑΔΟΥΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ κι αν αυτό συνάδει με το ουσιαστικό αντικείμενο απασχόλσης των προσλαμβανομένων, ενώ, παράλληλα καλό θα ήταν να εξεταστεί και ο ιστορικός "ΧΡΟΝΟΣ" που οι οικείες διατάξεις και ο νομοθέτης καθόρισαν την "εμπειρία" σαν αδήριτο κριτήριο καθώς και το τι ίσχυε λίγο χρόνο πιο πριν... 3. Για το τέστ δεξιοτήτων έχει μια λογικοφανή εξήγηση η επέκταση του χρόνου, η 10ετία όμως μάλλον είναι υπερβολική αφού. 4. ΟΡΘΟΤΑΤΗ η "διάστιξη" των θέσεων για τις οποίες μπορούν οι φορείς να συνάπτουν συμβάσεις έργου, ΚΑΤΑΙΓΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ, και συνάμα προκλητική η μέχρι σήμερα καταστρατήγηση των διατάξεων του Ν.2527/97, όπου παρά τις αυστηρές προϋποθέσεις του, "αντικείμενα" πλήρως συνυφασμένα με τα καθήκοντα των ήδη υπηρετούντων γίνονταν ή βαφτίζονταν "έργα" και δίνονταν σε "ανάδοχους"!! Η πλήρης κατάργηση εμμέσως του άρθρου 21 Ν.2190/94, αφού συλλήβδην διοικητικά αντικείμενα "εκχωρούνταν" σε συμβάσεις έργου , ενώ ο έλεγχος, η απόδοση, η παραγωγικότητα κλπ των "αναδόχων" ήταν άκρως προβληματικά, αφού δεν είχαν κάρτα, δεν είχαν ωράριο κοκ... Έχει λογική, η σύναψη σύμβασης έργου με ένα γιατρό σε ασφαλιστικό ταμείο, με ένα μηχανικό για Η/Μ έργα και συντηρήσεις, η λογική όμως ύπαρξης συμβασιούχων έργου σε καθαρά και αμιγώς διοικητικά αντικείμενα ποια ήταν; Καθαρά ρουσφετολογική !! Πολύ "διορατική" και η πρόβλεψη γνωμοδότησης από το ΑΣΕΠ, του αν μια σύμβαση έργου "υποκρύπτει" σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, κι όχι να παραμείνει εν ισχύ η διάταξη που πρόβλεπε "βεβαίωση της οικείας νομικής υπηρεσίας"... 5.Ερώτημα κρίσεως: Η εκχώρηση τόσων πολλών και σημαντικών ίσως και "καινοτόμων" αρμοδιοτήτων στο ΑΣΕΠ, είναι πρακτικα εφικτό να απορροφηθούν απ΄αυτό; είναι σε θέση λειτουργική, να ανταπεξέλθει στις διευρυμένες αρμοδιότητες και το τεράστιο έργο που καλείται να επιτελέσει; οι σύμβουλοι του κλπ που κατέχουν θέσεις ιεραρχίας, αμειβόμενες με καλές αποδοχές δεν έχουν προέλθει κατά βάση από συνταξιούχους δικαστές κοκ; θεωρείτε σκόπιμη και ικανή αυτή τη "συνθήκη", όπου οι συνταξιούχοι και τα στελέχη του δημοσίου δεν μπορούν μεν να απαραμείνουν στις υπηρεσίες τους αλλά κρίνονται ικανοί, όντας 65 και 67 ετών να αποτελέσουν μέλη μιας τόσο σημαντικής Ανεξάρτητης Αρχής; υφίσταται εν προκειμένω ζήτημα αναστολής των συντάξεων -όπως συμβαίνει γαι μισθωτό σε περίπτωση απασχόλησης μετά τη συνταξιοδότηση-ή εξακολουθούν να λαμβάνουν και τη σύνταξη και τις αποδοχές εκ του ΑΣΕΠ;