• Σχόλιο του χρήστη 'Τενια Γρεκού' | 10 Μαΐου 2021, 16:50

    Προβλήματα που προκύπτουν άμεσα από την επέμβαση της στείρωσης (απο προσωπικό αρχέιο) Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε πρωτίστως αυτά που θα έπρεπε να είναι ήδη αυτονόητα.Η στείρωση ειναι ιατρική πράξη. Ο μοναδικός αρμόδιος και υπεύθυνος για να αποφασίσει εάν κάποιο ζώο πρέπει ή ενδεικνυται χωρίς κίνδυνο ή αποδεκτό ρίσκο, δεδομένων των εναλλακτικων, να υποβληθεί σε μια τέτοια σοβαρή επέμβαση που απαιτεί γενική αναισθησία είναι μόνον ο κτηνιατρος και απολύτως κανένας αλλος. Ο οποίος ζητα με επιστημονική αιτιολόγηση και τεκμηρίωση την αδεια του ιδιοκτήτη του ζωου.Οπως αναφερθηκε για να προβούμε στην επέμβαση της θα πρέπει να εγκατασταθεί γενική αναισθησια και νάρκωση στο ζωο.Αυτο από μόνο του ενεχει κινδύνους για τη ζωή του ζώου και σε καμία περίπτωση δε ρισκαρουμε την πιθανότητα μιας ανακοπής ή μιας απνοιας που θα οδηγησουν στον θάνατο για να προβούμε σε επεμβάσεις που απαιτουν γενική αναισθησια και δεν εχουν θεραπευτικό χαρακτήρα για τη ζωη του ζωου αλλα προαιρετικό...Η ίδια η επέμβαση της στείρωσης ειδικά σε ενα θηλυκό ζώο ενέχει αρκετούς κινδύνους. Είναι ένα σοβαρό χειρουργείο που απαιτεί, άνοιγμα της κοιλίας, απωλίνωση μεγαλων αγγείων, κίνδυνο για σοβαρές αιμορραγίες κατα την επέμβαση, κίνδυνο ρήξης ζωτικών ενδοκοιλιακων οργάνων και αυξημενες πιθανότητες για μετεγχειρητικές επιπλοκές στο οποίο δε μπορείς να συστήσεις κατάκλιση. Οι πιθανές μετεγχειρητικές επιπλοκές είναι: 1) εσωτερική αιμορραγία απο μετακίνηση των απωλινώσεων των αγγείων , 2) περιτονίτιδα απο διεγχειριτική μόλυνση, 3) ρήξη των ραμματων από αυξημένη δραστηριότητα του ζώου ,4)δημιουργία μετεγχειρητικών κήλεων 5)πιθανότητα εκσπλαχνισμού απο τη ρηξη της σύγκλεισης της τομής 6) μόλυνση μετεγχειρητικού τραύματος 7) αποστηματοποίηση ή και δημιουργία συρριγίων. Αξιζει ν αναφερθεί οτι η προαιρετική αυτη επέμβαση επιφέρει αντιληπτό από εμας πονο και δυσφορία στο χειρουργημένο ζώο για τουλάχιστον μια βδομάδα και ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΣΥΝΤΡΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΛΟΓΟΣ ΥΓΕΙΑΣ. Όλα τα παραπάνω αφορούν υγιή και νεαρα ζώα. Αν πρόκειται για ζωα μεγαλυτερης ηλικίας οι πιθανότητες να παει κάτι στραβά είναι πολλαπλάσιες. Ένα χειρουργιο για ενα υπερήλικο ζώο μπορεί να είναι η θανατική του καταδικη ή ενα ζωο με προβλήματα καρδιολογικα, ηπατικά ή νεφρικά, για ενα ζώο με χρόνια νοσήματα και γενικά επιβαρυμένη υγεία. Ειδικά για τα ζώα που ανήκουν σε κάποιες καθαρόαιμες φυλές έχουμε επιπλέον ειδικά προβλήματα αναλόγως της φυλής, που αυξανουν την επικινδυνότητα μιας ναρκωσης και μιας επέμβασης. Οι ΒΡΑΧΥΚΕΦΑΛΕΣ ΦΥΛΕΣ εχουν προβλήματα αναπνευστικά λογω κατασκευής όπως τα ΒULLDOG ή τα PEKIGNESE και καθε φορά που τα ναρκωνουμε παίζουμε εν γνώση μας με τη ζωη τους κορώνα γράμματα . Τα ΛΑΓΩΝΙΚΑ οράσεως οπως τα GREYHOUNDS δε μπορούν να μεταβολίσουν καλά τα αναισθητικά φάρμακα και επιπλέον κινδυνεύουν απο σοβαρή υποθερμία κατά τη διάρκεια μιας γενικής αναισθησίας λόγω χαμηλού ποσοστού λίπους στο σώμα τους. Τα ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΝΑ ΠΟΙΜΕΝΙΚΑ και αλλα λόγω κάποιας μετάλλαξης του ABCB1 γονιδίου επιτρέπουν τη συσσώρευση κάποιων αναισθητικών παραγόντων στον εγκέφαλο με αποτέλεσμα το αυξημένο ρίσκο θνησιμότητας κατά την αναισθησία. Κάποιες φυλές όπως τα ΑΚΙΤΑ έχουν πολύ χαμηλα αιμοπετάλια με σοβαρό κίνδυνο διεγχειρητικών και μετεγχειρητικών αιμορραγιών αφού εχουν μειωμένη πηκτικότητα στο αίμα. Τα ΝΤΟΜΠΕΡΜΑΝ και τα ΜΠΟΞΕΡ εμφανίζουν συχνά αρρυθμίες υποκλινικές κσι ασυμπτωματικές δύσκολες να διαγνωσθούν καθώς και μυοκαρδιοπάθειες οπότε ενέχει ιδιαίτερα αυξημένο κίνδυνο η οποιαδήποτε νάρκωσή τους. Οι πολύ μικρόσωμες φυλές είναι πολύ δύσκολες στην αναισθητική διαχείριση τους και δεν εχουν περιθώριο να χασουν αίμα διεγχειρητικά καθιστώντας επικίνδυνη την οποιαδήποτε επέμβαση και γενική αναισθησία. Απο τα παραπάνω θα πρέπει να γίνει αντιληπτό αδιαμφησβήτητα και απολύτως κατανοητά στον καθένα ότι οι ιατρικες αποφάσεις αυτού του ειδους δεν ειναι λέξεις γραμμένες σε νόμους και εγκυκλίους.