• Σχόλιο του χρήστη 'Στέφανος' | 11 Μαΐου 2021, 12:41

    Το νομοσχέδιο για την υποχρεωτική στείρωση (ή φόρο διατήρησης αναπαραγωγικών ζώων συντροφιάς) έχει δυο σκέλη που προσπαθεί να ισορροπήσει: 1. Στην Ελλάδα έχουμε μεγάλο ποσοστό αθέμιτων γεννήσεων, πρωτίστως σε γατιά και δευτερευόντως σε σκυλιά. Αυτό οφείλεται σε δυο προβλήματα της κοινωνίας μας, το πρώτο ότι πετάμε τα ζώα όταν πάψουν να είναι «γλυκούλια» κουτάβια. Τα ζώα αυτά είναι προφανώς αστείρωτα, ατσιπάριστα (για να τα πετάμε ατιμώρητοι) και θα αναπαραχθούν. Τα ζώα αυτά είναι η πλειοψηφία και ΔΕΝ τα αντιμετωπίζει το Ν/Σ διότι λόγω ηλικίας δε μπορούν να στειρωθούν. Το δεύτερο ζήτημα συμπεριφοράς είναι τα ημιάγρια ζώα. Κυρίως στην επαρχία οι ιδιοκτήτες έχουν λυτά τα ζώα τους να κυκλοφορούν στα χωριά και να αναπαράγονται. Ούτε αυτό λύνεται διότι τα ζώα αυτά δεν είναι δεσποζόμενα (τσιπαρισμένα) ούτε στειρωμένα. Σε αυτήν την κατηγορία εμπίπτουν και όσοι έχουν ζευγάρια ζώων, αστείρωτα, των οποίων τους απογόνους πολλοί πετάνε, ενώ κάποιοι τους βρίσκουν νέες οικογένειες. 2. Παράνομα εκτροφεία με κακές συνθήκες, χωρίς καταγραφή γεννήσεων, ταυτοποίηση των ζώων και καταγραφή των νέων ιδιοκτητών. Και αυτά τα ζώα όμως κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο όσο δεν μπορούν να ταυτοποιηθούν και να τιμωρηθούν οι ιδιοκτήτες. Τι λύνει όμως το νομοσχέδιο; Όπως συνήθως, ΤΙΠΟΤΑ! Έλεγχοι ούτως ή άλλως δε γίνονται, ο σκύλος μου, όταν δηλώθηκε πριν 3 χρόνια ήταν Ο ΜΟΝΟΣ δηλωμένος στον δήμο Αμαρουσίου!!! Ούτε η υπάλληλος που έλαβε τη δήλωσή μου δεν έχει δηλώσει το σκύλο της. Ποιος να το ελέγξει λοιπόν; Κανείς! Τι λέει λοιπόν ο νόμος; Ότι σε όλο το Μαρούσι, με την εξαιρετική ζωόφιλη κοινότητά του μόνο εγώ θα έπρεπε να πληρώνω πρόστιμο για να μη στειρώσω το σκύλο μου!!! Σαφώς η βάση του υπουργείου γεωργίας είναι εκτενέστερη και τα πρόστιμα θα μπορούσαν να επιβάλλονται από κει. Το βασικό όμως ελληνικό πρόβλημα της μη επιτήρησης του νόμου δε λύνεται με νόμους που θα εφαρμοστούν 2-3 φορές, στο δικαστήριο και επειδή κάτι έγινε και πρέπει κάποιος να καλυφθεί νομικά, χωρίς όμως αντίκρυσμα στην πραγματικότητα. Η λύση είναι η ζωόφιλη αστυνομία την οποία υποσχέθηκε ο Άδωνις Γεωργιάδης προεκλογικά και την οποίαν έκανε γαργάρα η κυβέρνηση! Λύση είναι η επιτήρηση και επιβολή του νόμου, όχι να δημιουργήσουμε άλλο ένα έγγραφο για τα κλασέρ του δημοσίου!!! Ένα επιπλέον μείζον νομικό ζήτημα είναι το τεκμήριο ενοχής! Επειδή έχουμε ζώο συντροφιάς δε σημαίνει ότι θέλουμε ή ότι θα το παρατήσουμε, ότι οι απόγονοί τους θα υποφέρουν ή ότι οι νέες τους οικογένειες θα τα παρατήσουν στο δρόμο. Το πρόβλημα με τα αδέσποτα οφείλεται στην απραξία του κρατικού μηχανισμού να προασπίσει τα ζώα από την εγκατάλειψη, όχι από την αμέλεια ή οικονομική αδυναμία των ιδιοκτητών να στειρώσουν τα ζώα τους. Επιπλέον, οι επεμβάσεις αυτές ενέχουν τον κίνδυνο να πεθάνει το ζώο. Δεν προστατεύονται όμως οι ιδιοκτήτες από κακή πρακτική του κτηνίατρου ούτε προβλέπεται αποζημίωση για εγκληματική αμέλεια στη φροντίδα του ζώου. Έτσι χάθηκε ένα καταπληκτικό σκυλί μιας φίλης, η Beauty, από σηψαιμία διότι ο κτηνίατρος ήταν χασάπης!!! Πρέπει λοιπόν να αναθεωρηθεί το παρόν άρθρο με το τεκμήριο της αθωότητας να αναγνωρίζεται, να μην επιβάλλεται η στείρωση και να δημιουργηθούν τα εργαλεία: ζωόφιλη αστυνομία, βάση γενετικών δεδομένων ζώων κοκ ώστε όταν κάποιο ζώο βρεθεί παρατημένο να μπορεί να βρεθεί ο ένοχος.