Αρχική Αναμόρφωση συστήματος προσλήψεων και καθολική υπαγωγή τους στον πλήρη έλεγχο του ΑΣΕΠΆρθρο 5 Επανακαθορισμός εμπειρίας για διορισμό ή πρόσληψη προσωπικούΣχόλιο του χρήστη Γιώργος | 13 Νοεμβρίου 2009, 14:50
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιώργος' | 13 Νοεμβρίου 2009, 14:50

    Το ζήτημα της σχέσης εμπειρίας / ανεργείας και της μοριοδότησής τους είναι αρκετά σύνθετο, όπως φαίνεται και από τα σχόλια των συμπολιτών. Μήπως όμως το έχουμε κάνει πιο σύνθετο από ότι πραγματικά είναι; Μήπως πρέπει να επανέρθουμε στα ΒΑΣΙΚΑ για το ξεμπερδέψουμε λιγάκι; Πιστέυω λοιπόν ότι: Το Δημόσιο, όσον αφορά τις προσλήψεις, είναι ένας εργοδότης, ΟΧΙ ένα κοινοφελές ίδρυμα. Το να επιτελεί κοινοφελείς σκοπούς είναι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ της δουλειάς του. Προσλαμβάνει λοιπόν τους ΙΚΑΝΟΤΕΡΟΥΣ που μπορεί, ώστε να εξυπηρετήσει όλους τους πολίτες, και βέβαια να προσπαθώντας να εξυπηρετήσει περισσότερο αυτούς που το χρειάζονται περισσότερο. Το κριτήριο της ικανότητας προφανώς πρέπει να περιλαμβάνει ΚΑΙ την εμπειρία και ΟΧΙ την διάρκεια ανεργίας (αν θέλουμε να λέμε τα σύκα σύκα δηλαδή) Οι όποιες προσλήψεις εκτός του κριτηρίου της ικανότητας θα πρέπει να είναι περιορισμένες και να απυθύνονται σε άτομα πολύ ειδικών περιπτώσεων, και η ανεργία δεν είναι καθόλου ειδική περίπτωση (ναι είναι πάρα πολύ δυσάρεστη περίπτωση αλλά ΔΕΝ είναι ειδική, όχι με τα ποσοστά ανεργίας που έχει η χώρα μας). Άλλωστε ο άνεργος δεν είναι ανίκανος, έχει και αυτός τα μόρια που αντιστοιχούν στην ικανότητά του. Η μοριοδότηση της εμπειρίας δεν είναι αδικία εις βάρος των με έμπειρων ανέργων, είναι απλά και ξεκάθαρα η αποτύπωση μέρους των ικανοτήτων αυτών που την διαθέτουν. Το μόνο συζητήσιμο είναι το ποια βαρύτητα πρέπει να έχει αυτή η εμπειρία. Γνώμη μου είναι πως η εμπειρία σε σχετικό αντικείμενο πρέπει να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από την εμπειρία π.χ. ενός stagier. Αν θέλουμε να καταπολεμήσουμε την ανεργία θα πρέπει να λάβουμε και άλλα μέτρα προς αυτόν τον σκοπό, οχι να μοριοδοτήσουμε τους ανέργους για να μπουν στο δημόσιο. Άλλωστε αν κάποιος εργαζόμενος με εμπειρία μπει στο δημόσια αφήνει πίσω του μία θέση στην αγορά εργασίας. Σε τελική ανάλυση αυτό που λέω είναι να ξεχωρίσουμε τα αντικειμενικα κριτήρια της ικανότητας ενός υποψηφίου από τα κριτήρια κοινωνικής αρωγής. Και να πουμε ανοιχτά στον πολίτη με ποια κριτήρια θέλουμε να κάνουμε προσλήψεις (και γιατι φυσικά).