Αρχική Νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς - Πρόγραμμα ‘‘ΆΡΓΟΣ’’Άρθρο 1 Σκοπός – ΑντικείμενοΣχόλιο του χρήστη Σμαρώ Καλφοπούλου | 12 Μαΐου 2021, 11:42
  • Σχόλιο του χρήστη 'Σμαρώ Καλφοπούλου' | 12 Μαΐου 2021, 11:42

    Συμφωνώ με τα παρακάτω (Οι θέσεις της Ο.Μ.Μ.Α για το Πρόγραμμα "ΑΡΓΟΣ") για το άρθρο 24 (Προστασία του περιβάλλοντος): Α. Κατ' αρχήν το περιεχόμενο του νομοσχεδίου προσβάλλει την θεμελιώδη αρχή της ισότητας μεταξύ των πολιτών: όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα να διατηρούν και να αναπαραγάγουν τα κατοικίδια ζώα τους, εφόσον τηρούν τις διατάξεις περί ευζωίας, προστασίας, στοργής, φροντίδας και μη εγκατάλειψής τους. Επιπλέον - η προνομιακή κατ' αποκλειστικότητα παραχώρηση του δικαιώματος αναπαραγωγής κυριότατα στους επαγγελματίες – κερδοσκόπους κουταβοβιομήχανους, δεν είναι απλώς ανήθικη από ανθρωπιστική άποψη, αντισυνταγματική ως προς την ισονομία και την ισότητα των πολιτών αλλά και ζωοφιλικά απαράδεκτη σαν πρακτική εγκλεισμού ανώτερων ευφυών κοινωνικών θηλαστικών σε “εγκαταστάσεις” - μπουντρούμια / φυλακές: καταργείται έτσι η 5η βασική ελευθερία των σκύλων. Σύσσωμη η φιλοζωική κοινότητα της χώρας θα έπρεπε να καταδικάζει το επαγγελματικό, μαζικό κουταβοπαραγωγικό κερδοσκοπικό σκυλεμπόριο και να υποστηρίζει αντίθετα την μικρής κλίμακας, ερασιτεχνική, ελεγχόμενη εκτροφή σκύλων, η οποία δεν παράγει "αδέσποτα": "αδέσποτα" ΔΕΝ υπάρχουν στην Ελβετία ή τη Σκανδιναβία ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΤΕΙΡΩΝΟΥΝ ΜΑΖΙΚΑ τους σκύλους και μάλιστα τους έχοντες κηδεμόνα, διότι α) το κοινό προμηθεύεται σκυλιά από ερασιτέχνες ιδιώτες εκτροφείς, β) όλοι οι σκύλοι είναι καταγραμμένοι & φέρουν σήμανση, γ) η εγκατάλειψη σκύλου στοιχίζει πολύ ακριβά στον παραβάτη. Το δικαίωμα διατήρησης και εκτροφής ισχύει συνταγματικά για την κατοχή και αναπαραγωγή κάθε είδους ήμερου οικόσιτου ζώου, αγροτικά, κατοικίδια συντροφιάς και ανήκοντα σε ειδικές κατηγορίες όπως τα άλογα, τα οποία θεωρούνται όπως και οι σκύλοι και οι γάτες κατοικίδια, ζώα άθλησης, αναψυχής, συντροφιάς αλλά και εργασίας. Είναι απορίας άξιο γιατί τα ιπποειδή προστατεύονται από την Πολιτεία και περιλαμβάνονται στο Προεδρικό Διάταγμα 434 / 95 ως εγχώρια είδη “παραγωγής” ενώ οι ελληνικοί σκύλοι όχι. Οι αυτόχθονες σκύλοι όχι μόνο προστατεύουν όλα αυτά τα ζώα, αγροτικά και παραγωγής, αλλά είναι και οι ίδιοι ζώα αγροτικά, κατοικίδια, ζώα άθλησης, αναψυχής, συντροφιάς, εργασίας και παραγωγής: είναι ζώα που παράγουν έργο και χρήμα, αφού είναι απαραίτητοι για τον βιοπορισμό των κτηνοτρόφων και την ασφάλεια των κοπαδιών, εισάγουν πολύτιμο οικονομικό κεφάλαιο στην χώρα μέσω των εξαγώγιμων προϊόντων που παράγονται με τις υπηρεσίες τους (και των σχετικών κονδυλίων που εισρέουν επίσης), αλλά και μέσω του κυνηγίου και της αγροκτηνοτροφικής παραγωγής που τρέφει τον ελληνικό λαό, και υποστηρίζεται από τους ποιμενικούς σκύλους-φύλακες. Κακώς εξαιρούνται τα σκυλιά από την προστασία που παρέχει το Προεδρικό αυτό διάταγμα στα άλλα αυτόχθονα είδη: πρόκειται για οφθαλμοφανή αβλεψία, παράλειψη και νομοθετικό κενό, που πρέπει επιτέλους κάποια στιγμή να καλυφθεί. Β. Προσβάλλει επίσης το περιεχόμενο του προτεινομένου νόμου το συνταγματικό δικαίωμα του πολίτη της χώρας στην ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, την προσωπική του ελευθερία και δημιουργικότητα (επιπλέον δε και αφού οι σκύλοι είναι ωφέλιμοι για το κοινωνικό σύνολο, προσβάλλει και το δικαίωμα του πολίτη να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας μέσα από την ασχολία που επιλέγει ελεύθερα και να παράγει κοινωνικό έργο εκτρέφοντας ωφέλιμα ζώα συντροφιάς, εργασίας και υπηρεσιών – όπως σκύλους οδηγούς τυφλών, υποστήριξης ατόμων με ειδικές ανάγκες, ή σκύλους φύλακες για την προστασία της οικογένειας και των ζώων του σπιτιού ή του αγροκτήματός του). Γ. Προσβάλλει το δικαίωμα του πολίτη να συμβιώνει με κατοικίδια ζώα και να τα αναπαραγάγει στην κατοικία του, επομένως υπεισέρχεται στην ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου στον ιδιωτικό του χώρο, ο οποίος αποτελεί άσυλο. Επιπλέον επεμβαίνει στο δικαίωμα του ατόμου να ανατρέφει και συναναστρέφει τα παιδιά του με σκύλους, η παρουσία των οποίων είναι επιστημονικά αποδεδειγμένη ως πολλαπλά ωφέλιμη για την ψυχολογία των παιδιών, και επεμβαίνει στο δικαίωμα των γονέων να διδάσκουν και να παρέχουν στα παιδιά τους πολύτιμα μαθήματα υπευθυνότητας, βιολογίας και φιλοζωίας μέσω της από κοινού φροντίδας για τον θηλυκό σκύλο της οικογένειας και τα νεογνά του. Δ. Ουδείς νόμος μπορεί να προσβάλλει προληπτικά το δικαίωμα του ατόμου να αναπαραγάγει το ζώο του όπως οι συμπολίτες του χωρίς να έχει ο πολίτης αυτός εκ των προτέρων παραβεί το νόμο. Εκ των προτέρων τιμωρία για αδίκημα που δεν έχει διαπραχθεί είναι αδιανόητη. Τα "αδέσποτα" δεν προέρχονται από την σωματική ακεραιότητα των ζώων αλλά από την εγκατάλειψή τους. Το πρόβλημα αντιμετωπίζεται σωστά με σήμανση, καταγραφή και ποινές για τους παραβάτες. Επομένως ο προληπτικός ακρωτηριασμός των ζώων, που είναι κακοποίηση, βαναυσότητα και βασανισμός, είναι άχρηστος και περιττός. Ε. Εφόσον το ζώο θεωρείται από το νόμο ζωική περιουσία ατομικής ιδιοκτησίας του κάθε πολίτη ο οποίος είναι καταχωρημένος σύννομα ως κηδεμόνας του, την οποία ουδείς δικαιούται να βλάψει, οι διατάξεις του σχεδίου νόμου αντίκεινται και στο σχετικό άρθρο του συντάγματος που προστατεύει την κατοικία, την ιδιοκτησία και την ατομική περιουσία. Η υποχρεωτική στείρωση αποτελεί βλάβη του ζώου, επομένως προξενεί ζημία στην ζωική περιουσία και τα δικαιώματα του πολίτη και μάλιστα χωρίς την προβλεπόμενη από το σύνταγμα αποζημίωση. ΣΤ'. Στο φυσικό περιβάλλον περιλαμβάνεται βεβαίως και ο ζωικός πλούτος της χώρας, που το Σύνταγμα ρητά ορίζει ως υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός την προστασία του. Οι μοναδικές, αναντικατάστατες και αυθύπαρκτες οντότητες των ελληνικών αυτοχθόνων φυλών ζώων και σκύλων επομένως, οι οποίες αποτελούν έμβιο τμήμα της βιοποικιλότητας και της ιστορίας του τόπου, γενετική δεξαμενή του είδους τους, ζωντανή πολιτιστική κληρονομιά όλων των κατοίκων της Ελλάδας, παρόντων και μελλοντικών γενεών, προστατεύονται σαφώς από το άρθρο 24 του συντάγματος και αποτελούν προστατευόμενο δικαίωμα όλων των πολιτών να τις διατηρούν και να τις αναπαραγάγουν. Ζ'. Η αφαίρεση υγιών οργάνων από ζώα (επέμβαση που στην ιατρική ονομάζεται ακρωτηριασμός) αντιβαίνει στο ιπποκρατικό αξίωμα «ὠφελέειν ἢ μὴ βλάπτειν». Οι μαζικές στειρώσεις και μάλιστα κηδεμονευόμενων ζώων χωρίς ιατρικό λόγο είναι παράνομη και εγκληματική πράξη (βασανισμός) που αντιβαίνει στις ελευθερίες των ζώων, βλάπτει την υγεία, την προσωπικότητα, την σωματική τους ακεραιότητα, την αξιοπρέπεια, την αυταξία, την ποιότητα ζωής τους και την φυσιολογική τους συμπεριφορά. Προληπτική τιμωρία δε νοείται να επιβάλλεται σε νομοταγείς πολίτες, επειδή μερικοί παρανομούν. Η στείρωση είναι κακοποίηση (αφαίρεση υγιών οργάνων = ακρωτηριασμός) πολύ περισσότερο εκτεταμένη, βλαπτική, επικίνδυνη και επώδυνη από τον ακρωτηριασμό αυτιών ή ουράς. Το κατοικίδιο ζώο δεν είναι παραβάτης για να τιμωρείται, και μάλιστα προληπτικά, με επεμβάσεις που βλάπτουν την υγεία, την ευημερία, την ποιότητα ζωής, την φυσιολογία, την ορμονική λειτουργία επομένως και την φυσική συμπεριφορά (5η ελευθερία των ζώων) και την μακροβιότητά του. Το κατοικίδιο ζώο σύμφωνα με την διεθνή νομοθεσία υπόκειται στην κηδεμονία του ανθρώπου, είναι ανθρώπινο δικαίωμα και καθήκον επομένως η διαχείριση των πληθυσμών οικόσιτων ζώων. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των ανθρώπων να διατηρούν και να αναπαράγουν κατοικίδια ζώα σύννομα, υπεύθυνα και σωστά. Η πολιτεία οφείλει να προστατεύει τα δικαιώματα αυτά των πολιτών καθώς και την ζωική τους περιουσία, αλλά και γενικότερα τον ζωικό και φυσικό πλούτο της χώρας που δεν ανήκει σε κανέναν αποκλειστικά, ούτε δικαιούται κανείς να τον βλάπτει, αλλα οφείλουμε να τον παραδώσουμε ακέραιο στις επόμενες γενιές. Ουδεμία κυβέρνηση έχει ούτε δικαιούται να θεωρεί αυθαιρέτως πως έχει λάβει δικαιοδοσία ή λαϊκή εντολή να ακυρώνει, να απεμπολεί, να προσβάλλει ή να θίγει τα δικαιώματα που ορίζονται από το Σύνταγμα, και μάλιστα από τα άρθρα 4 και 5 που δεν υπόκεινται σε αναθεώρηση. (Και ας πάψει επιτέλους η χρήση του αδόκιμου, απαρχαιωμένου, εξευτελιστικού, θρησκόληπτου και μεσαιωνικού όρου "αδέσποτο" και "δεσποζόμενο" που δηλώνει αντιλήψεις και προθέσεις δυναστών: δεν είμαστε αφέντες, δεσπότες, τύραννοι των ζώων - είμαστε κηδεμόνες ευφυών όντων με τη δική τους προσωπικότητα. Οι όροι που αρμόζουν στη σχέση ανθρώπου-σκύλου είναι κηδεμονευόμενος και ακηδεμόνευτος ή άνευ κηδεμόνος).