• Σχόλιο του χρήστη 'Ευθύμιος Χούσης' | 13 Νοεμβρίου 2009, 16:04

    Συγχαρητήρια για τη διάθεση αλλαγών σε ένα σύστημα που δημιούργησε πολλές στρεβλώσεις. Σχετικά με τη μοριοδότηση της βαθμολογίας πτυχίων θάπρεπε από χρόνια να γίνεται με συντελεστή βαρύτητας (δυσκολίας) ανάλογα με το κύρος του Πανεπιστημίου που τα εκδίδουν. Είναι εύκολο να γίνει αν ζητηθεί ο μέσος όρος βαθμολογίας πτυχιούχων ανά έτος. Ως παράδειγμα ισοπεδωτικής αντίληψης παραθέτω το εξής: Για μια θέση μηχανικού σε ένα δήμο της χώρας οι απόφοιτοι ΕΜΠ (που έχουν μέσο όρο βαθμολογίας πτυχίου 6,5) πρεπει πχ να συναγωνιστούν με το πανεπιστήμιο Θεσσαλίας (μεσος όρος βαθμολογίας 7,5 ή και περισσότερο) αλλά και πχ το πανεπιστήμιο Βουκουρεστίου (μέσος όρος 8,5). Με αυτό τον τρόπο οι κάτοχοι πτυχίων βαλκανικών χωρών είναι οι πλεον προνομιούχοι και (έχοντας και την επιπλέον μοριοδότηση της Βουλγαρικής ή Ρουμανικής γλώσσας) εχουν εξασφαλίσει τη θέση τους στο δημόσιο. Η μοριοδότηση των διδακτορικών τίτλων από την άλλη είναι υπερβολική και οδηγεί σε νεες στρεβλώσεις (αντί καποιος να στραφεί στην ερευνα με σκοπό την προαγωγή της επιστήμης και τεχνολογίας όπως σε όλο τον κόσμο θα στρέφεται εκεί με σκοπό την εξεύρεση εργασίας στο ελληνικό δημόσιο). Επιπρόσθετα εκτιμώ πως η βαθμολόγηση δεύτερου τίτλου σπουδών πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερη από 150 μόρια. Για παράδειγμα ένας πολιτικός μηχανικός για να αποκτήσει και τον τίτλο του Μηχανολόγου μηχανικού πρέπει να σπουδάσει σε Πολυτεχνική σχολή τουλάχιστον 5 χρόνια επιπλέον, να παρακολουθεί επιτυχώς επί ολόκληρα εξάμηνα υποχρεωτικά εργαστήρια, να εξεταστεί σε 60 μαθήματα τουλάχιστον και να εκπονήσει και διπλωματική εργασία. Είναι πολύ πιο επίπονο κάποιος να αποκτήσει δεύτερο τίτλο σπουδών παρά ένα μεταπτυχιακό τίτλο. Αυτό δε νομίζω να το αμφισβητεί κανείς. Ευχαριστώ για τη δυνατότητα να εκφέρω τις απόψεις μου