Αρχική Αναμόρφωση συστήματος προσλήψεων και καθολική υπαγωγή τους στον πλήρη έλεγχο του ΑΣΕΠΆρθρο 4 Επαναρυθμίσεις για τη μοριοδότηση υποψηφίωνΣχόλιο του χρήστη kostas papadopoulos | 13 Νοεμβρίου 2009, 16:52
  • Σχόλιο του χρήστη 'kostas papadopoulos' | 13 Νοεμβρίου 2009, 16:52

    Η κατάσταση δυστυχώς στην Ελλάδα είναι η εξής: Διδακτορικά = χρήματα του μπαμπά και της μαμάς μέχρι ο νέος να φτάσει 35 Μεταπτυχιακά = χρήματα του μπαμπά και της μαμάς μέχρι ο νέος να φτάσει τα 26 Προπτυχιακά = χρήματα του μπαμπά και της μαμάς μέχρι ο νέος να φτάσει τα 23 Εως ότου θα πληρώνουν τα ελληνικά νοικοκυριά τις σπουδές των παιδιών τους για μια θεσούλα στο δημόσιο; Και μη μου πείτε ότι έχουν οι νέοι την δυνατότητα να πάρουν υποτροφίες, γιατί 450 ευρώ που σου δίνει το ΙΚΥ όχι ανά μήνα, αλλά δίμηνο=900 (και δεν στα βάζουν πάντα στην ώρα), ούτε για να ψήσεις κάστανα δεν φτάνουν. Να υπήρχαν ερευνητικά προγράμματα με ασφάλιση και μισθούς αξιοπρεπείς να το καταλάβαινα, μα και αυτά που υπάρχουν ελάχιστα είναι και πολλές φορές ξεκινάς ένα διδακτορικό και διακόπτονται στη μέση. Άλλωστε για το κράτος μεταπτυχιακός φοιτητής δευτέρου κύκλου θεωρήσαι επίσημα, δεν έχεις ανάγκη να πληρώνεσαι. Τελειώνεις το διδακτορικό στην Ελλάδα και δεν έχεις θάρρος να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες της ζωής. Και κακά τα ψέματα ένας 33-35χρονος που στηρίζεται οικονομικά ακόμα στους γονείς του, πιο επιρρεπής και ευάλωτος είναι σε περιόδους οικονομικής κρίσης. Οι ίδιοι οι καθηγητές σου λένε να πας στο εξωτερικό, για να μην μπλέξεις με το ελληνικό πανεπιστήμιο και σπάσεις το κεφάλι σου. Αλλά στην Ελλάδα του σήμερα δυστυχώς βολεύεται κάποιος στη ωραία φοιτητική ζωή μιας και δεν ελέγχεται πότε θα τελειώσει μεταπτυχιακά, διδακτορικά κ.τ.λ.(κατάληψεις, καφές στο φουαγιέ και κάνουμε και κάνα πειραματάκι στο χωρίς υποδομές εργαστήριο έτσι για να λέμε ότι κάναμε κάτι και κουραστήκαμε). Άλλωστε δεν βιαζόμαστε (5 χρόνια και βάλε το διδακτορικό), διότι δεν υπάρχει και κανένας ιδιώτης που να περιμένει τα αποτελέσματα της έρευνας και να έχει βάλει αυστηρό χρονοδιάγραμμα (άλλωστε ποιος θα επενδύσει στο ελληνικό πανεπιστήμιο). Επιπλέον ούτε χρόνο και χρήμα χάνει το ελληνικό πανεπιστήμιο από τη φοιτητική μου αιωνιότητα, σε αντίθεση με πανεπιστήμια του εξωτερικού. Βάλε και το πλεονέκτημα της αναβολής στράτευσης. Είναι τυχαίο ότι πολλοί άνδρες νέοι συνεχίζουν για μεταπτυχιακά γιατί έμμεσα δεν θέλουν να πάνε στρατό, μιας και οι αναβολές στράτευσης είναι πλουσιοπάροχες; Αυτή δυστυχώς είναι η πραγματικότητα για τα περισσότερα μεταπτυχιακά και διδακτορικά. Θεωρώ ότι σοβαρή επιστημονική έρευνα γίνεται μόνο σε κάποια κέντρα (ΙΤΕ στην Κρήτη, Ινστιτούτο Ιατροβιολογικών Επιστημών κ.τ.λ.). Μα πάνω από όλα, έρευνα (βασική ή εφαρμοσμένη) σημαίνει συνεχή ανιδιοτελή προσφορά στο συνάνθρωπο, να διακατέχεσαι από ηθικές αξίες και όχι από ένα διαρκή ανταγωνισμό για την ανάδειξη του καλύτερου επιστήμονα που δημοσίευσε τις πιο πολλές εργασίες σε ξένα επιστημονικά περιοδικά, (εργασίες που ίσως οι πιο πολλές δεν λένε, ούτε και λύνουν τίποτα). Πράγματα που στην Ελλάδα δυστυχώς είναι πολύ διαδεδομένα, επιστήμονες μαλώνουν μεταξύ τους για το ποιος έχει δημοσιεύσει τα πιο πολλά, αυτό είναι δυστυχώς που σε κάνει σήμερα να έχεις κύρος. Μη περάσετε ένα νομοσχέδιο που θα προτρέπει τους νέους να γίνουν μαλθακά παιδιά, αιώνιοι φοιτητές, με ένα σωρό πτυχία, διότι μόνο έτσι θα μπορείς να περάσεις στο δημόσιο με τα 600 μόρια (200 Msc + 400 pHD) και να μην επιδιώκουν την εργασιακή εμπειρία. Δυστυχώς αναγάγαμε το δημόσιο στο σωτήρα της μελλοντικής ζωής ενός νέου (πράγματα πρωτάκουστα για μια ευρωπαική χώρα). Προτρέψτε τους νέους να βγουν στην αγορά εργασίας, ΔΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΚΙΝΗΤΡΑ να αποκτήσουν εμπειρίες, αντί να συνεχίζουν σπουδές μέχρι τα 35, χωρίς προυπηρεσία, χωρίς ασφάλεια, μόνο και μόνο για το δημόσιο. Και τις περισσότερες φορές εις βάρος των γονιών τους. Έχει φτάσει στο πάτο η οικονομία της Ελλάδας και φτάσαμε να λέμε ότι τα διδακτορικά είναι αυτά που θα την σώσουν, όταν τα ίδια τα πανεπιστήμια πάσχουν από οικονομικά προβλήματα. Στη ζωή υπάρχουν και άλλα πράγματα, όπως επαγγελματική αποκατάσταση, δημιουργία οικογένειας, παιδιών, προσφορά στον συνάνθρωπο μέσα από την εργασία (ίσως και ουτοπικό), αξίες δηλαδή που δεν ανταλάσσονται με κανένα διδακτορικό, δεν είναι μόνο οι συνεχείς σπουδές, σπουδές, σπουδές............... Μιλήστε επιτέλους κύριε υπουργέ, δώστε ώθηση και για άλλες δυνατότητες εκτός από το δημόσιο, για να μη οδηγηθούμε σε ένα φαύλο κύκλο σπουδών, χωρίς καμία εκπαιδευτική, πολιτισμική αξία