Αρχική Νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς - Πρόγραμμα ‘‘ΆΡΓΟΣ’’Άρθρο 5 Υποχρεώσεις ιδιοκτήτη δεσποζόμενου ζώου συντροφιάςΣχόλιο του χρήστη Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας | 12 Μαΐου 2021, 23:05
  • Σχόλιο του χρήστη 'Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας' | 12 Μαΐου 2021, 23:05

    Η Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας ως τριτοβάθμιο όργανο των Κυνηγετικών Οργανώσεων, εκπροσωπεί την πολυπληθέστερη ομάδα κατόχων σκύλων εργασίας – ζώων συντροφιάς (180.000 κυνηγοί, κάτοχοι πολλαπλάσιου αριθμού κυνηγετικών σκύλων). Οι κυνηγοί της χώρας μας είναι οργανωμένοι σε 254 Κυνηγετικούς Συλλόγους που ανήκουν σε 7 Κυνηγετικές Ομοσπονδίες, οι οποίες υπάγονται στην Κυνηγετική Συνομοσπονδία. Όλα τα ανωτέρω σωματεία είναι συνεργαζόμενα και εποπτευόμενα από το Υπουργείο Περιβάλλοντος & Ενέργειας. Το νομοσχέδιο, στη σημερινή του μορφή, περιλαμβάνει μια σειρά μη ρεαλιστικών περιορισμών, τιμωριών, ποινικών διώξεων και βαρύτατων χρηματικών προστίμων για τους κυνηγούς, όπως και για χιλιάδες άλλους πολίτες που έχουν επιλέξει να εντάξουν στη ζωή τους έναν ή περισσότερους σκύλους. Αρθρο 5 παράγραφος 1α: Να μην προβλέπεται σε καμία περίπτωση η υποχρεωτική στείρωση όλων των ζώων συντροφιάς ή τουλάχιστον να εξαιρεθούν οι κυνηγετικοί σκύλοι ως σκύλοι εργασίας. Το άρθρο 5 του σχεδίου νόμου επιβάλει μία καινοφανή ρύθμιση, που δεν έχει επιχειρηθεί σε καμία άλλη χώρα της Ευρώπης και του προηγμένου κόσμου γενικότερα. Η υποχρεωτικότητα της στείρωσης και του ακρωτηριασμού των γεννητικών οργάνων των δεσποζόμενων σκύλων, δεν θα βρει ενάντιους μόνο τους κυνηγούς, αλλά και χιλιάδες άλλους πολίτες που διαβιώνουν με σκύλους στη χώρα μας. Είναι βέβαιο ότι η κοινωνία θα αντιμετωπίσει μία τέτοια νομοθετική απόπειρα σαν ένα «αυταρχισμό» του κράτους εις βάρος των πολιτών και των ζώων τους. Είναι επικίνδυνο και αλυσιτελές να επιβάλλεται με νόμο η υποχρεωτική χειρουργική αφαίρεση των γεννητικών οργάνων σε όλα τα δεσποζόμενα σκυλιά, με το επιχείρημα ότι μέσω του… αφανισμού τους θα βελτιωθούν οι συνθήκες της ζωής τους! Το κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίζει κάθε πολίτη του ως εν δυνάμει… ανεύθυνο και ασυνείδητο. Δεν έχουμε την ανάγκη έναν τέτοιο νόμο για να αναλάβουμε την ευθύνη, απέναντι σε πλάσματα που αγαπάμε και φροντίζουμε. Δεν έχουμε την ανάγκη την υποχρεωτική στείρωση, για να επιβλέψουμε τον δικό μας σκύλο, αποτρέποντας τις ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες και τις ανεξέλεγκτες γεννήσεις. Μάλιστα, τα επίσημα στοιχεία φορέων που ασχολούνται με τα αδέσποτα καταρρίπτουν την πλάνη σε βάρος των κυνηγών, που τεχνηέντως προσπαθούν να προωθήσουν ορισμένες «φιλοζωικές» οργανώσεις. Από τα 40.000 αδέσποτα που χειρίστηκε τα τελευταία 18 χρόνια ο ΠΕΣΥΔΑΠ (ΔΙΚΕΠΑΖ), μόνο το 2% ετησίως έφερε τα χαρακτηριστικά κυνηγετικού σκύλου! Οι όποιοι ανεύθυνοι και ασυνείδητοι, δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται ως άλλοθι εις βάρος χιλιάδων άλλων πολιτών, που αντιλαμβάνονται τον υποχρεωτικό ευνουχισμό ως περιορισμό των δικών τους δικαιωμάτων. Η στείρωση και ο ευνουχισμός αποτελούν βίαιες και επώδυνες παρεμβάσεις στη φύση και στη φυσιολογία του ζώου και έχουν αξία να γίνονται μόνο εάν η συνεχής επίβλεψη του δεν είναι δυνατή, ώστε να αποφευχθούν ανεπιθύμητα ζευγαρώματα. Είναι ένας τρόπος που αναγκαστικά καταφεύγουμε ως ανθρώπινη κοινωνία για να προστατέψουμε και να διαχειριστούμε τα αδέσποτα ζώα, αλλά ηθικά και νομικά δεν έχει καμία θέση στα ζώα που συντηρούμε ως μέλη των οικογενειών μας. Ειδικότερα για τα ζώα εργασίας, όπως οι κυνηγετικοί και ποιμενικοί σκύλοι, η στείρωση αποτελεί μία πράξη που υπονομεύει όλα τα εργασιακά προσόντα και φυσικά πλεονεκτήματα τους. Επιπροσθέτως, η υποχρεωτική στείρωση των σκύλων, έχει κόστος οικονομικά δυσβάσταχτο, ιδιαίτερα για τους ιδιοκτήτες που κατέχουν περισσότερα από ένα ζώα. Το μέσο κόστος της χειρουργικής επέμβασης για κάθε ζώο αγγίζει τα 300€ και προϋποθέτει μετεγχειρητική φροντίδα και ισόβιο κόστος ειδικής διατροφής.