• Σχόλιο του χρήστη 'ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ' | 13 Νοεμβρίου 2009, 17:27

    Η Ελλάδα χρειάζεται τα «μυαλά» της τόσο μέσα στην κοινωνία όσο και μέσα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Προσοχή! Μην τα οδηγήσουμε όλα κάτω από την ομπρέλα του δημοσίου. Μακροπρόθεσμα θα βγούμε χαμένοι σαν κοινωνία αλλά και σαν άτομα. Πρέπει να αναλογιστούμε τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των νέων ρυθμίσεων στην ούτως η αλλιώς χαμηλή παραγωγικότητα των Δημοσίων Υπαλλήλων (σαφώς υπάρχουν και εξαιρέσεις). Εννοείται ότι όλοι συμφωνούμε με την εφαρμογή αξιοκρατιών κριτηρίων, είναι όμως πράγματι αξιοκρατική η επιβράβευση ενός μεταπτυχιακού ή διδακτορικού τίτλου με παράλληλη υποβάθμιση της όποιας εξειδικευμένης προϋπηρεσίας? Στον ιδιωτικό τομέα θα προτιμηθεί ένας «διδάκτωρ» ή ένας εξειδικευμένος υπάλληλος με πολυετή εμπειρία στο συγκεκριμένο αντικείμενο? Τι συμφέρει πραγματικά την επιχείρηση (Ελληνικό Δημόσιο)? Είναι επιθυμητό να γεμίσει το Ελληνικό Δημόσιο με σαφώς αξιόλογα στελέχη τα οποία όμως αφενός δεν θα ασχολούνται με αντικείμενο εφάμιλλο του επιπέδου σπουδών τους και αφετέρου θα υπαμείβονται? Βεβαίως αξίζει να αναφέρουμε πως εάν πρόκειται για υψηλόβαθμες νευραλγικές θέσεις τότε είναι αυτονόητο πως πρέπει να ισχύσουν οι νέες ρυθμίσεις. Θα επιθυμούσαμε όλοι οι υπάλληλοι της κατηγορίας ΠΕ Διοικητικού να έχουν μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών? Αυτό βοηθά στην αύξηση της παραγωγικότητάς τους όταν μάλιστα πιστεύουν και οι ίδιοι πως το αντικείμενο εργασίας τους είναι υποδεέστερο των σπουδών τους? Μήπως έτσι θα δημιουργηθεί ένα φαινόμενο ελιτισμού στο Ελληνικό Δημόσιο? Συμφέρει πράγματι την ελληνική κοινωνία η απορρόφηση ενός μεγάλου αριθμού «επιστημόνων» από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα? Ποιος ο λόγος ύπαρξης της Σχολής Δημόσιας Διοίκησης? Μήπως οδηγηθούμε σε μια δημιουργία μιας νέας κάστας δημοσίων υπαλλήλων? Μήπως με αυτόν τον τρόπο υποβαθμίζουμε την αξία των διδακτορικών και μεταπτυχιακών τίτλων των πανεπιστημίων, γιατί θα αποτελούν έμμεσο τρόπο διορισμού στο δημόσιο? Το ερώτημα είναι δύσκολο. Να επιβραβευτεί – μοριοδοτηθεί το άτομο που είχε περισσότερο ελεύθερο χρόνο και ίσως μεγαλύτερη οικονομική ευχέρεια και απέκτησε μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών ή το άτομο το οποίο κυρίως για βιοποριστικούς λόγους μετά την απόκτηση του πτυχίου ή των βασικών σπουδών απευθύνθηκε στην αγορά εργασίας? Αξίζει να αναφερθεί ξανά πως οι νέες ρυθμίσεις αξιολόγησης είναι απαραίτητες για θέσεις «κλειδιά» στο Ελληνικό Δημόσιο, όχι όμως για την ευρύτερη πλειοψηφία των θέσεων οι οποίες σαφώς δεν απαιτούν τόσο υψηλά προσόντα. ΝΑΙ θέλουμε ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ! ΝΑΙ θέλουμε ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ! Λύση υπάρχει και μάλιστα χωρίς κοινωνικούς αποκλεισμούς και διακρίσεις με 3 απλά μέτρα. 1. Εφαρμογή μεταβατικού σταδίου όπου για ένα εύλογο χρονικό διάστημα για όλες τις προκηρύξεις να ισχύουν παράλληλα και τα δύο συστήματα αξιολόγησης για το 50% των συνολικών θέσεων αντίστοιχα. Με αυτό τον τρόπο αναγνωρίζονται παράλληλα τόσο οι τίτλοι σπουδών όσο και η προϋπηρεσία πολλών ετών. Έτσι επιβραβεύονται εξίσου τα άτομα που αφιέρωσαν 5 – 6 χρόνια για περεταίρω σπουδές αλλά και αυτά που αντ’ αυτού προτίμησαν να εργασθούν με χαμηλές απολαβές στον ευρύτερο δημόσιο τομέα με σκοπό να μοριοδοτηθούν με το ισχύον σύστημα αξιολόγησης. 2. Μετά την πάροδο του μεταβατικού σταδίου να καθιερωθεί η εφαρμογή ΓΡΑΠΤΩΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΩΝ για όλες τις θέσεις του δημοσίου. Αυτός είναι άλλωστε και αντικειμενικότερος τρόπος επιλογής προσωπικού. Εκτός πάντα από εξειδικευμένες περιπτώσεις. 3. Τέλος, εφαρμογή Γενικού Συστήματος Αξιολόγησης της Αποδοτικότητας – Παραγωγικότητας των Δημοσίων Υπαλλήλων από μια Ανεξάρτητη Διοικητική Αρχή πχ ΑΣΕΠ με κριτήρια ιδιωτικού τομέα. Είναι καιρός ένας δημόσιος υπάλληλος ο οποίος δεν αποδίδει και συνεπώς δεν εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον να υποστεί κάποιες κυρώσεις.