Αρχική Νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς - Πρόγραμμα ‘‘ΆΡΓΟΣ’’Άρθρο 1 Σκοπός – ΑντικείμενοΣχόλιο του χρήστη Suspect | 13 Μαΐου 2021, 12:29
  • Σχόλιο του χρήστη 'Suspect' | 13 Μαΐου 2021, 12:29

    Θέλω να καταθέσω την άποψη μου για το νομοσχέδιο μια και έχω περάσει από τρία καταφύγια και τους τελευταίους μήνες είμαι εθελοντής στο καταφύγιο αδέσποτων ζώων του Δήμου Αθηναίων. Έχω συζητήσει με εκπαιδευτές, με ιδιοκτήτες, έχω διαβάσει και κατέληξα σε μερικές προτάσεις για να λυθεί αυτό το πρόβλημα που πιστεύω πως αντανακλά στο επίπεδο που βρισκόμαστε ως κοινωνία. Ο μαύρος πάτος δηλαδή. Τι πρέπει να γίνει : 1. Διεύρυνση αρμοδιοτήτων στη δημοτική αστυνομία. Να γίνει και αστυνομία ζώων. Νομίζω πως το αντικείμενο της είναι αδύναμο οπότε θα μπορούσε να «χρεωθεί» και τα ζώα. Η δημοτική αστυνομία μπορεί να ελέγχει κάθε δεσποζώμενο και αδέσποτο ζώο, αν είναι τσιπαρισμένο και στειρωμένο. Όπως επίσης να μεριμνά και για τη μεταφορά του αδέσποτου σε καταφύγιο. 2. Οπωσδήποτε σε κάθε δεσποζόμενο και αδέσποτο ζώο, στείρωση και τσιπάκι. Σε όλα. Στα αδέσποτα αναλαμβάνουν το κόστος οι δήμοι, στα δεσποζόμενα οι ιδιοκτήτες. Εξαιρέσεις μπορούν να γίνουν σε πιστοποιημένους εκτροφείς ή σε ράτσες που δεν πρέπει να εξαφανιστούν όπως ο ελληνικός ποιμενικός. Το πολύ σε 10 χρόνια θα έχουν έρθει σε ένα φυσιολογικό επίπεδο. 3. Απαραίτητη προϋπόθεση για να υιοθετήσει κάποιος ένα σκύλο από ένα καταφύγιο θα είναι : α) Να περάσει από συνέντευξη απαντώντας σε συγκεκριμένα ερωτήματα. Όχι μια γενική κουβέντα. Κανονική συνέντευξη με γραπτό ερωτηματολόγιο και να το υπογράψει. Έτσι ώστε αυτός που δεν είναι και πολύ σίγουρος, να καταλάβει μερικά πράγματα και να αποχωρήσει από τη διαδικασία έγκαιρα. Το ζωντανό έχει ψυχή. Δεν είναι παιχνίδι ούτε κατσαρόλα να την πετάξεις στα σκουπίδια. β) Να είναι υποχρεωμένος να κάνει 10 μαθήματα σε εκπαιδευτή. Όπως είσαι υποχρεωμένος να πας το παιδί σου στο σχολείο, δεν επιτρέπεται να θέλεις να έχεις την ευθύνη ενός ζώου και να μην ξέρεις έστω τα στοιχειώδη. Υπάρχουν πολλοί που παίρνουν ένα σκύλο για μια προσωρινή συντροφιά ή δώρο στα παιδιά ( λες και είναι τρενάκι ) και μετά τους επιβαρύνει η φροντίδα και είτε τα παρατάνε στην Πάρνηθα, στους δρόμους και τα επιστρέφουν στα καταφύγια. 4. Αυτό ξέρω ότι δεν θα γίνει και είναι περισσότερο ευχή. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με τις φιλοζωικές οργανώσεις. Δυστυχώς οι φανατικοί φιλόζωοι έχουν τεράστιο πρόβλημα με τους ανθρώπους για αυτό και βρίσκουν αποκούμπι στα ζώα. Δεν συνεργάζονται, οι περισσότεροι είναι τσακωμένοι μεταξύ τους – ανάθεμα και αν ξέρουν γιατί - και οι πραγματικά καλές προσπάθειες χάνονται καθώς είναι αποσπασματικές και μεμονωμένες. Θα πρέπει εφόσον δραστηριοποιούνται σε δημοτικές εγκαταστάσεις να έχουν μια εποπτεία και μια πιστοποίηση. Δεν μπορεί να μπαίνει μέσα ο κάθε περαστικός. Δεν μπορεί να μας πιάνει μια μανία να επιδείξουμε στα σοσιαλ ότι «να εμείς βρίσκουμε σπίτια στα ζώα» μετά από λίγο να επιστρέφουν ψυχολογικά τραυματισμένα – ενίοτε και κακοποιημένα - στα καταφύγια. Οι Δήμοι θα πρέπει να είναι υποχρεωμένοι ώστε να παρέχουν στους εθελοντές εκπαίδευση. Όχι μόνο εμπειρικά τύπου «έχω σκύλο και ξέρω» ή «είμαι και εγώ στην ομάδα και κάτι έμαθα». Οι εκπαιδευτές από την άλλη θα πρέπει να πιστοποιηθούν από το υπουργείο. Όχι απλά «έλα μωρέ παρακολούθησα κάτι μαθήματα στον τάδε και ξέρω. Μπορώ να διδάξω». Τα αδέσποτα ζώα είναι μια μεγάλη κοινωνική πληγή που δεν θα κλείσει όπως πάμε. Χρειάζεται γενναιότητα, αποφάσεις και κυρίως να τηρηθούν. Τρία εκατομμύρια ψυχές είναι επικίνδυνες και τη δική τους ακεραιότητα και για τους ανθρώπους. Τουλάχιστον εμείς, είμαστε υποχρεωμένοι να σώσουμε και τους τρισάθλιους εαυτούς μας και αυτά.