• Σχόλιο του χρήστη 'ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ' | 13 Μαΐου 2021, 16:37

    Όλα καλά και όμορφα αλλά όπως πάντα υπάρχει η ψευδαίσθηση ότι μια νομοθεσία θα καταφέρει να κάνει τον καθένα από εμάς ευσυνείδητο πολίτη. Αυτό ας το ξεχάσουμε κάποτε γιατί δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ. Με το να καθίστανται υποχρεωτικές διάφορες διαδικασίες, που εκ πρώτης όψεως φαίνεται πως σκοπό έχουν να βοηθήσουν στο πρόβλημα με τις κάκιστες συνθήκες διαβίωσης τόσο των αδέσποτων όσο και των δεσποζόμενων ζώων, μόνο αυτό δεν καταφέρνουν. Ο ασυνείδητος πολίτης/άνθρωπος πάντα θα βρίσκει τρόπο να ξεφεύγει και θα την πληρώνει ο νομοταγής, ο ενσυνείδητος, αυτός που φρόντιζε τα δέοντα για το κατοικίδιο του και πριν. Μόνο που τώρα ο δεύτερος θα βρίσκεται μπλεγμένος και παγιδευμένος σε ένα σωρό 'υποχρεωτικότητες' ενώ ο πρώτος θα συνεχίζει ανενόχλητος. Μη ξεφεύγουμε λοιπόν από τον βασικό άξονα που είναι η ευζωία και αυτή δεν μπορεί να έχει ασφυκτικά ορισμένα πλαίσια κοινά για όλους. Παρότι αρχικά ήμουν κι εγώ κάθετα θετική στην υποχρεωτική στείρωση, διαβάζοντας σχόλια συμπολιτών μου σε αυτή τη δημόσια διαβούλευση κατανοώ την ανάγκη του κάθε ιδιοκτήτη-κηδεμόνα να έχει την ελευθερία να ενημερώνεται και να επιλέγει και να πράττει τα δέοντα για την ευζωία του κατοικίδιου του αλλά και τυχόν μελλοντικών απογόνων αυτού. Γιατί να τιμωρείται αυτός (χωρίς να γνωρίζουμε αν έχει προβεί ή σκοπεύει να προβεί σε εγκατάλειψη ή κακοποίηση του κατοικίδιου του ή άλλων ζώων) και να μη τιμωρείται μόνων αυτός που προβαίνει σε αυτές τις πράξεις; Συνεπώς προτείνω να "ξεκολλήσουμε" λίγο από την εύκολη λύση του "άκριτα υποχρεωτικό το οτιδήποτε", ξεχνώντας ότι όλες οι κοινωνίες αποτελούνται από μονάδες με ξεχωριστές ανάγκες, και να κατευθυνθούμε προς την επιβράβευση αυτών που φροντίζουν για την ευζωία και τιμωρία όσων κατάφωρα πράττουν τα αντίθετα. Και νομίζω πως οι περισσότεροι θα συμφωνούν πως ένας ασαφής ορισμός της ευζωίας όταν μιλάμε για ζώντα οργανισμό πέρα του ανθρώπου εννοούμε το να καλύπτονται αφενός οι βασικές ανάγκες δηλαδή τροφή, νερό και η ελευθερία του ζώου να ζει, να κινείται και να κάνει ότι δημιουργήθηκε για να κάνει πάνω στη γη και αφετέρου η απουσία πόνου, φόβου, αγωνίας, απομόνωσης, εγκλεισμού. Αν λάβουμε υπόψη ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των αδέσποτων ζώων κυρίως στις μεγαλουπόλεις υφίσταται πόνο (ατυχήματα, φόλες, ασθένειες που δεν κουράρονται κλπ), φόβο (π.χ. διωγμοί από σημεία όπου είναι ανεπιθύμητα, κακοποίηση κλπ), απομόνωση και εγκλεισμό εαν παρέμεναν επ αόριστον σε ένα καταφύγιο, τότε κάπου θα παίξει αναγκαστικά το ρόλο της και η στείρωση αλλά όχι επιβάλλοντας την άκριτα σε όλους.