Αρχική Νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς - Πρόγραμμα ‘‘ΆΡΓΟΣ’’Άρθρο 5 Υποχρεώσεις ιδιοκτήτη δεσποζόμενου ζώου συντροφιάςΣχόλιο του χρήστη Γενετζάκης Θωμάς | 14 Μαΐου 2021, 13:01
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γενετζάκης Θωμάς' | 14 Μαΐου 2021, 13:01

    Η υποχρεωτική στείρωση ενός υγειούς υπεύθυνα δεσποζόμενου και ηλεκτρονικά ταυτοποιημένου σκύλου έρχεται αρχικά σε πλήρη αντίφαση με τις βασικές αρχές που τίθενται στο Αρθρο2. Και συγκεκριμένα με: Α)’’Τη φυσική και τη ψυχική κατάσταση του ζώου’’, οι οποίες επηρεάζονται άμεσα και αρνητικά Β)’’Δεν Υποφέρει από καμία δυσάρεστη κατάσταση’’. Για την διαδικασία της στείρωσης το ζώο υποβάλλεται αναίτια σε διαδικασία στρες , ολικής νάρκωσης και χειρουργείου με ότι αυτό συνεπάγεται. Γ) ‘’Ελευθερία από άσκοπη ταλαιπωρία και καταπόνηση’’. Το ζώο Καταπονείται, ταλαιπωρείται και κινδυνεύει άμεσα και μακροπρόθεσμα από σειρά επιπτώσεων με βάση επίσημες κτηνιατρικές μελέτες. Δ)’’Είναι ικανό να εκφράζει συμπεριφορές, οι οποίες είναι σημαντικές για την καλή φυσική και ψυχική του κατάσταση’’. Μετά από την στείρωση το ζώο δεν είναι πλέον ικανό να εκφράσει βασικές βιολογικές, φυσικές συμπεριφορές όπως να έρθει σε οίστρο να αναπαραχθεί και να δώσει απογόνους όπως του υπαγορεύει η φύση του Η διαδικασία της στείρωσης έρχεται επίσης σε πλήρη αντίθεση με τις παρακάτω προτάσεις του Άρθρου 2.: iii. Ελευθερία από πόνο, τραυματισμό και ασθένεια iv. Ελευθερία από φόβο και αγωνία v. Ελευθερία έκφρασης μιας φυσιολογικής συμπεριφοράς Επίσης στους ορισμούς αναφέρεται ρητά ο όρος ιδιοκτήτης: ‘‘Ιδιοκτήτης ζώου συντροφιάς: το φυσικό πρόσωπο που αναφέρεται ως ιδιοκτήτης στο έγγραφο ταυτοποίησης του ζώου’’ Με την υποχρεωτική στείρωση παρά την θέληση του ιδιοκτήτη, δημιουργείται μία αναίτια ‘‘φθορά’’ του ζώου ιδιοκτησίας του, υποβάθμιση και αλλοίωση της φύσης , των προσόντων και των ικανοτήτων του και μάλιστα χωρίς να προβλέπεται καμία αποζημίωση όπως ορίζεται συνταγματικά σε περιπτώσεις φθοράς ιδιοκτησίας πολιτών από το κράτος. Καταπατείται κατάφορα το δικαίωμα των πολιτών να συντηρούν αρτιμελή και να αναπαράγουν τα δικά τους ζώα που προορίζονται για βασικές ανάγκες εργασίας ή συντροφιάς χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως πρόβλεψη για την δυνατότητα νόμιμης αναπαραγωγής τους ερασιτεχνικά. Με την υποχρεωτική στείρωση τίθεται σε σοβαρό κίνδυνο η διαιώνιση και διάσωση των γηγενών Ελληνικών φυλών αναγνωρισμένων και μη όπως περιγράφονται στις παρατηρήσεις μας επί του Άρθρου 2. Άμεσος κίνδυνος ενίσχυσης της παράνομης κατοχής μη καταγεγραμμένων ζώων , συρρίκνωση της ήδη μικρής γενετικής δεξαμενής με σοβαρά προβλήματα υγείας στο άμεσο μέλλον. (Η συρρίκνωση της γονιδιακής δεξαμενής και περιορισμού του αριθμού των γεννητόρων έχει άμεσες αρνητικές επιπτώσεις για τον πληθυσμό κάθε φυλής). Η υποχρεωτική στείρωση είναι μια ιατρική πράξη για την οποία θα πρέπει να αποφασίζει ο ιδιοκτήτης σε σύμφωνη γνώμη με τον κτηνίατρο λαμβάνοντας υπόψη τους άμεσους και μακροπρόθεσμους κινδύνους στην υγεία του ζώου. Είναι ακρωτηριασμός παραποίηση της φύσης των ζώων μας και ταφόπλακα στην διαιώνιση των πανάρχαιων Ελληνικών φυλών που ήδη κινδυνεύουν. Με βάση τους κανονισμούς της Διεθνούς Κυνολογικής Ομοσπονδίας απαγορεύεται η συμμετοχή στειρωμένου ζώου σε οποιαδήποτε έκθεση, αναγνώριση, πιστοποίηση, αγώνα, αξιολόγηση κλπ. Με αυτό τον τρόπο καταρρέει η ελληνική κυνοφιλία καθώς και κάθε προσπάθεια αξιολόγησης , και ορθής αναπαραγωγής των ζώων. Οι όμιλοι φυλών και κυνοφιλικών σωματείων παύουν να έχουν λόγο ύπαρξης, διακόπτεται βίαια η τήρηση των γενεαλογικών μητρώων και της εφαρμογής των κανονισμών που διέπουν την διαδικασία αυτή καθώς και η καταγραφή, σήμανση και πιστοποίηση των ελληνικών ζώων. Η υποχρεωτική στείρωση δεν συνάδει με κανένα τρόπο με τους όρους ‘‘πολιτισμός’’ , ‘‘φιλοζωία’’ και ‘‘ευζωία’’ των ζώων. Έρχεται δε σε πλήρη αντίθεση με τα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες των ιδιοκτητών.