Αρχική Νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς - Πρόγραμμα ‘‘ΆΡΓΟΣ’’Άρθρο 5 Υποχρεώσεις ιδιοκτήτη δεσποζόμενου ζώου συντροφιάςΣχόλιο του χρήστη παναγιωτης | 15 Μαΐου 2021, 17:28
  • Σχόλιο του χρήστη 'παναγιωτης' | 15 Μαΐου 2021, 17:28

    όχι δυην στείρωση Το πρώτο πρόβλημα που προκύπτει από τη στείρωση ενός θηλυκού σκύλου και θα πρέπει να αναφέρουμε είναι η ακράτεια ούρων. Στα αστείρωτα θυληκά εμφανίζεται σε ποσοστό 1% ,ενώ στα στειρωμένα αγγίζει ποσοστά της τάξης του 20% έως και 60% για κάποιες φυλές όπως τα boxer, dobermann, rottweiler, weimaraner, irish setter, τα g. schnauzer κτλ. Είναι μια κατάσταση που προφανώς δημιουργεί σοβαρότατα και άλυτα προβλήματα στην καθημερινή συμβίωση με το πάσχον ζώο, ενώ απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα , καθημερινή ενασχόληση , φαρμακευτική αγωγή και αρκετά έξοδα από την πλευρά του ιδιοκτήτη για όλη τη ζωή του ζώου. Επηρεάζεται η ευζωία του ζώου, διότι ασθενεί συνεχώς από ουρολοιμώξεις ,δερματίτιδες από τα ούρα που δεν ελέγχει κτλ και τις περισσότερες φορές δυστυχώς τα ζώα αυτά ή καταλήγουν εξόριστα σε κάποια αυλή ή ταράτσα αν υπάρχει αυτή η δυνατότητα , επιδεινώνοντας την κατάσταση της υγείας τους από τον αυξημένο κίνδυνο μολύνσεων και επιπλοκών λόγω του περιβάλλοντος αλλά και ζημιώνοντας και την συναισθηματική τους υγεία λόγω της απομόνωσης ,ή τα εγκαταλείπουν στο δρόμο ή οδηγούνται στην ευθανασία, γιατί είναι σχεδόν αδύνατο να διαχειριστεί την κατάσταση αυτή ο ιδιοκτήτης. Το δέυτερο σοβαρότατο κεφάλαιο στα προβλήματα που δημιουργεί η στείρωση ενός ζώου είναι η πρόκληση σοβαρότατων ορθοπεδικών προβλημάτων εάν αυτή γίνει πριν την ολοκλήρωση της ανάπτυξης στη συγκεριμένη περίπτωση , που για κάποιες φυλές φτάνει τα 2,5 – 3 χρόνια. Πιο συγκεκριμένα, η ρήξη πρόσθιου χιαστού και η δυσπλασία των ισχίων. Σε δημοσιευμένη έρευνα διαπιστώθηκε η εμφάνιση σε συχνότητα 21% ρήξης χιαστού σε στειρωμένα αρσενικά έναντι του 7% σε αστείρωτα, τριπλάσια δηλαδή συχνότητα . Αντίστοιχα για τα θηλυκά τα ποσοστά ήταν 16% και 5%. Διαπιστώθηκε αυξημένη συχνότητα εμφάνισης δυσπλασίας των ισχίων σε μακροχρόνια κ διευρυμένη μελέτη που έγινε για συγκεκριμένη φυλή, ώστε να μην επηρεαστεί το ποσοστό εμφάνισης της πάθησης από τον παράγοντα της φυλής, και διαπιστώθηκε διπλασιασμός έως και τριπλασιασμός της εμφάνισης της πάθησης στα στειρωμένα ζώα σε ποσοστά έως και 14.5% εν αντιθέση με το 4% των μη στειρωμένων. Τα ανωτέρω συνεπάγονται κατά πρώτον κακή ποιότητα ζωής για το ασθενές ζώο, γιατί πρόκειται για μόνιμες και επίπονες καταστάσεις που οδηγούν σε σοβαρή οστεοαρθρίτιδα και μιά ζωή με συνεχή φαρμακευτική αγωγή και πόνο αν δεν αντιμετωπιστούν και κατά δεύτερον υπέρογκα έξοδα για τον ιδιοκτήτη σε φαρμακευτικές αγωγές και εξειδικευμένες επεμβάσεις που ξεπερνούν ακόμα και τα 1500Ε ανά επέμβαση. Τρίτο πρόβληματικό πεδίο που προκύπτει στις μελέτες είναι ότι εμφανίζεται σε αυξημένη συχνότητα στα στειρωμένα ζώα , είναι διάφορες επιθετικές μορφές καρκίνου. Τετραπλασιάζεται η συχνότητα του αιμαγγειωσαρκώματος ,των όγκων στην καρδιά και του μαστοκυττώματος στα στειρωμένα θηλυκά και του καρκίνου του προστάτη και της ουροδόχου κύστης στα στειρωμένα αρσενικά. Διπλασιάζεται η συχνότητα οστεοσαρκώματος στα στειρωμένα ζώα, ενώ σε κάποιες φυλές μεγαλόσωμες τετραπλασιάζεται. Όλες αυτές είναι σοβαρές και επιθετικές μορφές καρκίνου με χρόνους επιβίωσης μικρότερους του έτους της τάξης του 90%. Άλλα δευτερεύοντα , αλλά εξίσου σημαντικά προβλήματα υγείας που επιδεινώνονται ή αυξάνονται σε συχνότητα εμφάνισης αν στειρωθεί ένα ζώο, είναι ο υποθυρεοειδισμός (x3), η παχυσαρκία, οι ουρολοιμώξεις (x2) και η αυξημένη εμφάνιση παρενεργειών στους καθιερωμένους εμβολιασμούς. Βιβλιογραφία