Αρχική Αναμόρφωση συστήματος προσλήψεων και καθολική υπαγωγή τους στον πλήρη έλεγχο του ΑΣΕΠΆρθρο 12 Έναρξη ισχύοςΣχόλιο του χρήστη G.N.L | 14 Νοεμβρίου 2009, 09:00
  • Σχόλιο του χρήστη 'G.N.L' | 14 Νοεμβρίου 2009, 09:00

    Δημοσίευμα του ΒΗΜΑΤΟΣ της Κυριακής (8/11/2009):"Τι είναι η επιτήρηση, από ποιούς γίνεται, που μας οδηγεί. 15 Ερωτήσεις- Απαντήσεις" του δημοσιογράφου Διον.Σταμπόγλη. Ερώτηση 15η: "Οπότε γυρνάμε στις δαπάνες και τις μειώνουμε;" Απάντηση: "Αυτό μας ζητούν και ταυτόχρονα μας ρωτούν, με ειρωνική διάθεση, πως μπορούμε και έχουμε 1 εκατομμύριο και πλέον δημοσίους υπαλλήλους όταν η Πορτογαλία με τον ίδιο πληθυσμό έχει 300.000 και η Αυστρία 150.000". Αν το παραπάνω δημοσίευμα έχει βάση, δηλαδή αν όντως έχουμε ένα εκατομμύριο μισθοδοτούμενος από το κράτος, τότε για ποιές και πόσες νέες προσλήψεις μπορούμε να μιλάμε; Ποιόν στόχο βάζουμε; Μήπως προς τα 2 εκατομμύρια προς το τέλος της επόμενης δεκαετίας; Σε μία τέτοια απευκτάια περίπτωση θα πρέπει να κοπούν στη μέση μισθοί συντάξεις του 1 εκατ. υπηρετούντων για να πληρωθούν το άλλο 1 εκατ. που θα διορισθεί. Αν είναι ποτέ δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο. Πέραν από την μεγάλη χρηματοπιστωτική χρήση που μας πλήτει ποικιλοτόπως, η χώρα μας βρίσκεται ήδη σε βαθιά και παρατεταμένη ύφεση. Πότε θα βγούμε από αυτή και κυρίως πότε θα επανέλθουμε στα γνωστά επίπεδα ανάπτυξης και απασχόλησης ουδείς νομίζω το γνωρίζει μετά βεβαιότητας (τουλάχιστον στη παρούσα φάση). Τα προβλήματα της ύφεσης, της ανεργίας, της απασχόλησης και γενικότερα τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα δεν λύνονται με αθρόες προσλήψεις στο δημόσιο, ανεξάρτητα αν αυτές γίνονται με το παλιό ή το νέο σύστημα, με το παλιό ΑΣΕΠ ή τό νέο ΑΣΕΠ. Όλοι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα στην εργασία, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όλοι πρέπει να διορισθούν στο Δημόσιο. Πρέπει ανα 10 υπαλλήλους που φεύγουν να προσλαμβάνεται 1 για τα επόμενα 8 με 10 χρόνια και αυτοί με απόλυτη αξιοκρατία. Όποιος θέλει να εργασθεί μπορεί να εργασθεί και εκτός Δημοσίου και μάλιστα αν είναι κάπως ικανός μπορεί και να προκόψει (υπάρχουν παρά πολλές περιπτώσεις γύρω μας και μπορούμε να τις δούμε αν θέλουμε). Τις δεκαετίες του '50 - '60, ένα εκατομμύριο φτωχόπαιδα, χωρίς σπουδές και γνώσεις (δημοτικού και αναλφάβητοι) πήραν τους δρόμους της ξενητιάς. Όλοι επιβίωσαν μια χαρά και οι περισσότεροι πρόκοψαν και έκαναν περιουσίες. Ξέρω ότι αυτά που λέω είναι σκληρά. Όλοι θέλουμε τα παιδιά μας δίπλα μας (στο κοντινό σχολείο, στο δίπλανό νηπιαφωγείο, στο πλησιέστερο γυμνάσιο ή στο δημαρχείο). Αυτές οι λογικές και οι αντιλήψεις μας κόβουν κάθε μέρα τα φτερά των νέων και τους κάνουν να ζητάνε με κάθε τρόπο μια θεσούλα στο κράτος. Πιστεύω στόυς νέους και νομίζω ότι δικαιούνται πιο καλλίτερη ζωή από την δική μας, γιατί έχουν προσόντα που εμείς δεν είχαμε κάποτε. Ας βρουν λοιπόν το θάρος και ας ανοίξουν τα φτερά τους όχι μόνο για να βρούν μια δουλειά, αλλά για να φτιάξουν ολόκληρη τη ζωή τους. Το κράτος προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να βοηθήσει και πρέπει να το κάνει χωρίς άλλες καθυστερήσεις και όχι με διορισμούς.