Αρχική Νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς - Πρόγραμμα ‘‘ΆΡΓΟΣ’’Άρθρο 1 Σκοπός – ΑντικείμενοΣχόλιο του χρήστη Γιαννης Δημόπουλος | 16 Μαΐου 2021, 11:00
  • Σχόλιο του χρήστη 'Γιαννης Δημόπουλος' | 16 Μαΐου 2021, 11:00

    Η μόνη σοβαρή και ευσυνείδητη πρόταση για το παρόν και το μέλλον ως προς την ελληνική νομοθεσία για τα κατοικίδια, είναι να αποσυρθεί ολοσχερώς το παρόν σχέδιο νόμου, το οποίο ούτε αποτελεί βελτιωτική πρόταση συγκριτικά με τις ισχύουσες διατάξεις, ούτε ηθικό, δίκαιο, συνταγματικό ή φιλοζωικό είναι, ούτε πρόκειται να λειτουργήσει ή να εφαρμοστεί. Πρέπει επίσης άμεσα, και με την συμμετοχή επιστημονικών εισηγητών και πραγματικών επί του αντικειμένου αρμοδίων (βιολόγων-γενετιστών και ηθολόγων - ειδικών στην ψυχολογία και την συμπεριφορά, κοινωνιολόγων, εκπαιδευτικών, νομικών, συνταγματολόγων, καθηγητών πολιτικής οικονομίας και διοίκησης αλλά και κτηνιατρικών, ζωοτεχνικών, οικολογικών, περιβαλλοντικών & πολιτιστικών φορέων, καθώς και ειδικών γύρω από την διαχείριση ζωικών πληθυσμών, αγροκτηνοτροφίας, ζωολογίας, δημόσιας υγείας, φυλών και ποικιλιών ελληνικών και ξένων κατοικίδιων ζώων και των εκπροσώπων τους) να συνταχθεί εκ βάθρων ένα πλαίσιο πάνω σε άρτιες, ηθικές και θετικές αρχές, που να είναι εφαρμόσιμο, μακρόπνοο, λειτουργικό και το οποίο να περιλαμβάνει όλα τα οικόσιτα ζώα. Πρέπει να διασφαλίζει γενικά τις ανάγκες τους ως έμβιες ευφυείς προσωπικότητες, τις ιδιαίτερες ανάγκες κάθε είδους καθώς και την ατομική τους αξιοπρέπεια και ευημερία ως αυθύπαρκτα όντα που κηδεμονεύονται από τον άνθρωπο, προστατεύοντας συγχρόνως και τις θεμελιώδεις ελευθερίες και δικαιώματα των πολιτών, την ισονομία και την ισότητα, όπως αυτά διασφαλίζονται από το Σύνταγμα. Προκειμένου να πληροί τις σύγχρονες ανάγκες το πλαίσιο αυτό πρέπει να θέτει ανθρωπιστικές, δίκαιες, επιστημονικές, ηθικές βάσεις και προδιαγραφές για την αναπαραγωγή και διαχείριση πληθυσμών των κατοικίδιων ζώων, που να προστατεύουν τις βασικές τους ελευθερίες, να προάγουν την βιολογική υγεία και την φυσιολογική τους διαβίωση και να μεριμνούν για την δημόσια υγεία. Πρέπει να δίνει κίνητρα και στήριξη εκ μέρους της Πολιτείας για την διατήρηση των αυτόχθονων ειδών οικόσιτων ζώων και να αναγνωρίζει την σημασία τους για την αγροκτηνοτροφία, τη βιοποικιλλότητα και το φυσικό περιβάλλον. Πρέπει να παρέχει δυνατότητες και συγκροτημένο σύστημα για την επιμόρφωση γύρω από βασικότατα θέματα που αφορούν την αλληλεπίδραση ανθρώπων και κατοικίδιων ζώων στα πλαίσια μιας ευνομούμενης κοινωνίας και να δίνει έμφαση στην καλλιέργεια ατομικής και συλλογικής υπευθυνότητας και την Παιδεία. Πρέπει να στηρίζεται στην ρεαλιστική εκτίμηση της πραγματικότητας και των αιτίων των προβλημάτων που οδηγούν στην εγκατάλειψη ζώων, και να τα αντιμετωπίζει σωστά: με δομικές, κοινωνικές, συστηματικές αλλαγές και αναδιαρθρώσεις, με προληπτικά μέτρα και ελέγχους, με εκπαίδευση, ενημέρωση, επιμόρφωση από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και προς τα πάνω, με παροχή ευκαιριών και προγραμμάτων που προάγουν την άρτια και θετική συμβίωση ανθρώπων και ζώων, με ενθάρρυνση, επιβράβευση, αναγνώριση, κατοχύρωση και στήριξη της καλής, νομοταγούς, φιλοζωικής συμπεριφοράς και κηδεμονίας ζώων, με ποινές αυστηρές αλλά και δίκαιες, που να αποτρέπουν παραβατικές συμπεριφορές προληπτικά και κατασταλτικά, έχοντας όμως διαγνώσει σωστά εκ των προτέρων τους λόγους που αυτές οι παραβάσεις συμβαίνουν και ποια είναι η καλύτερη αντιμετώπιση του προβλήματος προλαμβάνοντας, όχι απλώς και μόνον τιμωρητικά. Η τιμωρία, σε ευνομούμενες, δημοκρατικές, προοδευτικές κοινωνίες, είναι πάντοτε το τελευταίο ζήτημα στο μυαλό του νομοθέτη. Το προέχον ως προτεραιότητα είναι η παροχή ενός θετικού, ισορροπημένου πλαισίου, που να περιέχει όλες τις απαραίτητες δυνατότητες και προβλέψεις για την ευημερία όλων των μελών της κοινωνίας και ειδικότερα εκείνων που αφορά ο νόμος, ανθρωπίνων και μη όντων, καθώς και του ευρύτερου περιβάλλοντος που τα περιέχει και με το οποίο αλληλεπιδρούν. Αυτό που χρειάζεται πρώτα απ' όλα για να συνταχθεί επιτέλους μια ορθολογική, συγκροτημένη πρόταση για την καλή διαβίωση και συμβίωση ανθρώπων και ζώων στην Ελλάδα, είναι μια αλλαγή αντίληψης, νοοτροπίας και προτεραιοτήτων: τα ζητήματα δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ένας μόνιμος πονοκέφαλος και πρόβλημα που πρέπει να το ξεφορτωθούμε εξαφανίζοντάς το πάση θυσία, πονάει κεφάλι-κόβει κεφάλι, μετατρέποντας τα “περιττά” ζώα σε παράπλευρη απώλεια που πρέπει να εξαφανιστεί, για να δρέψει και επιτυχίες η τάδε ή δείνα παράταξη, ή περίπου σαν σκουπίδια που πρέπει να σκουπίσουμε κάτω από το χαλάκι της εισόδου για να να μη βλέπουν και οι άλλοι το χάλι μας και βλάπτεται ο τουρισμός. Χρειάζεται αντιθέτως θετική σκέψη, γνώση, επιστημονικά δεδομένα, συλλογικές διαδικασίες και οργάνωση. Όλα αυτά δηλαδή που λείπουν από το υπόβαθρο της τωρινής νομοθετικής πρότασης, και αυτά που έλειπαν από προηγούμενα νομοθετήματα, τα οποία δε λειτούργησαν γιατί με αυτές τις ελλείψεις ήταν αδύνατο να λειτουργήσουν. Πρέπει όλοι κάποτε να παραδεχτούν ρεαλιστικά το προφανές: ότι όλα τα ευφυή όντα, άνθρωποι και μη, έχουν κάποια βασικά δικαιώματα στην ύπαρξη. Είναι εδώ, μας αρέσει ή όχι, και δεν είναι προς το συμφέρον κανενός να εξαφανίσει τον άλλο. Απλά πρέπει να μάθουμε να συμβιώνουμε αγαστά, με μέτρο, με τρόπο που δεν βλάπτει ούτε εμάς, ούτε τον περίγυρο από τον οποίο εξαρτώμεθα όλοι.