Αρχική Νέο πλαίσιο για την ευζωία των ζώων συντροφιάς - Πρόγραμμα ‘‘ΆΡΓΟΣ’’Άρθρο 7 Αρμοδιότητες και υποχρεώσεις των δήμωνΣχόλιο του χρήστη Νίκος Ζιώγας | 16 Μαΐου 2021, 23:02
  • Σχόλιο του χρήστη 'Νίκος Ζιώγας' | 16 Μαΐου 2021, 23:02

    Δεν ξέρω αν κατάλαβα καλά, αλλά δεν είναι καθαρό αν προβλέπεται η (πιο συνηθισμένη στην πράξη) περίπτωση όπου ένας δήμος αδυνατεί για τον Χ ή Ψ λόγο να αναλάβει στείρωση ή περίθαλψη αδέσποτου και ο εθελοντής (που γνωρίζει καλύτερα την περιοχή διότι φροντίζει χρόνια τα ζώα και ειδικότερα τις γάτες) αποφασίζει να πάει το αδέσποτο στον κτηνίατρο, ακόμα και με δικά του έξοδα. Στην καθημερινότητα τα επείγοντα περιστατικά (χτυπημένη γάτα από αυτοκίνητο τα μεσάνυχτα) έτσι λύνονται. Οι γάτες είναι άπειρες και μέχρι να αποδώσει το μέτρο στειρώσεων των δεσποζόμενων, ο πληθυσμός τους θα είναι τέτοιος που ένας δήμος από μόνος του δεν θα μπορέσει να αναλαμβάνει όλα τα περιστατικά. Δεν είναι καλύτερο να πηγαίνει ο εθελοντής σε ιδιώτη ή δημοτικό κτηνίατρο και να μπαίνει στο ζώο ένα τσιπ με τη σήμανση «αδέσποτο χωρίς ιδιοκτήτη»; Και να δοθούν ίσως κίνητρα επιβράβευσης για να αυξηθούν οι εθελοντές που θα πηγαίνουν ένα γατάκι στον γιατρό; Ή έστω να υπάρχει ένα μητρώο εθελοντών, οι οποίοι θα έχουν τη δικαιοδοσία να πηγαίνουν σε κτηνίατρο το ζώο στη θέση και στο όνομα του δήμου. Ο μεγάλος όγκος της δουλειάς αυτής (κατά 99%) γίνεται από εθελοντές. Δεν υπάρχει λόγος να αλλάξει αυτό, διότι οι γάτες γνωρίζουν τους εθελοντές και είναι πιο πιθανό να πιαστούν από αυτούς. Νομίζω πως η έμφαση πρέπει να δοθεί στην οικονομική και κοινωνική στήριξη (αναγνώριση) των εθελοντών και όχι στην αύξηση της γραφειοκρατίας του δήμου. Μπορεί, π.χ., να πληρώνει ένα μέρος των εξόδων περίθαλψης σε ιδιώτη γιατρό ο δήμος, μετά από σχετική αίτηση. Το ανθρώπινο δυναμικό υπάρχει ήδη. Η οικονομική και ψυχική επιβάρυνση είναι το πρόβλημα. Αυτή είναι που αποθαρρύνει τους ανθρώπους από το να πάνε, π.χ., 10 γάτες την εβδομάδα για στείρωση στον γιατρό. Γιατί μιλάμε για πολλά περιστατικά και άρα για πολλά έξοδα.