• Σχόλιο του χρήστη 'Α.Κ.' | 14 Νοεμβρίου 2009, 21:50

    Ως κάτοχος διδακτορικού και ως πολυετής συμβασιούχος (ποτέ με stage, πάντα με συμβάσεις έργου), ως κάποια δηλ. που ευνοούμαι από τις καινούργιες διατάξεις (αρκεί να δεήσει το ΑΣΕΠ να βγάζει ΤΑΚΤΙΚΕΣ προκυρήξεις μόνιμων θέσεων): η υπερβολική εμπιστοσύνη στα 'χαρτιά', τα οποία σχεδόν σκανδαλωδώς πριμοδοτούνται, είναι έως και αφελής. Το διδακτορικό δεν προσθέτει αρετές, ούτε εξασφαλίζει τον καλό και ευσυνείδητο εργαζόμενο, που είναι το ζητούμενο σε κάθε υπηρεσία. Όποιος έχει περάσει από αυτό το στάδιο, γνωρίζει καλά ότι ο διδακτορικός τίτλος είναι ένα πολύ συγκεκριμένο κομμάτι της ερευνητικής (και πολύ λιγότερο της εκπαιδευτικής) διαδικασίας, που δεν έχει καμία σχέση με ό,τι κληθεί να υπηρετήσει ένας υπάλληλος. Δεν έγινα καλή στη δουλειά που είχα αναλάβει ως συμβασιούχος ΜΕΤΑ το διδακτορικό μου, είχα ξεκινήσει ήδη από μία καλή βάση (συνεπής φοίτηση σε ένα καλό ΑΕΙ) και βελτιώθηκα με τα χρόνια δουλειάς. Το διδακτορικό δεν είχε και πολύ σχέση με όλα αυτά... Επειδή όλα αυτά τα χρόνια συνεργάστηκα με άλλους συμβασιούχους που δεν είχαν την δική μου καλή τύχη ή επιθυμία να κάνουν ένα διδακτορικό, δεν πιστεύω ότι αυτοί αξίζουν λιγότερο από μένα γιατί έχουν ένα 'χαρτί' λιγότερο. Ούτε όλοι οι συμβασιούχοι έχουν περάσει υποχρεωτικά από τους προθαλάμους της εξουσίας για μία θέση στον ήλιο... Πολλοί εργάστηκαν με υποτιμητικές συμβάσεις για πολύ καιρό, με μόνο σκεπτικό τη συλλογή προϋπηρεσίας: η υποβάθμιση του προσόντος της προϋπηρεσίας ακυρώνει τον μοναδικό λόγο για τον οποίο χιλιάδες άνθρωποι εργάζονταν με κατάπτυστες ωρομίσθιες συμβάσεις και έκλειναν μια χαρά τις 'τρύπες' του δημοσίου... Αν θέλετε να ξεκινήσετε από κάτι, βάλτε μια τάξη στο χάος του παρελθόντος (και για να είμαστε δίκαιοι: είναι ένα χάος τόσο νεοδημοκρατικό, όσο και πασοκικό -εκτός αν το παλιό ΠΑΣΟΚ δεν μετράει στη ζυγαριά....), και μετά ασχοληθείτε με το 'αξιοκρατικό' μέλλον. Δεν μπορείτε να βάζετε καινούργιους όρους στο παιγνίδι που μάθαμε να παίζουμε τόσα χρόνια με ένα συγκεκριμένο τρόπο, τουλάχιστον όχι όρους που να ισχύουν, περίπου, αναδρομικά. Νομίζω ότι αυτό λέγεται ζαβολιά...